Morgen zal het licht zijn.
 

Langs het oorkeels kloppend hart
spreek ik met mijn ogen dicht:

Donkerde donker, lonkende licht
Vloei samen Stilte, breng evenwicht.

In gedachten kleuren denken,
naar een fijne morgenzicht.

Leuk, dat je in de eerste strofen veel zintuigen gebruikt :). De cursieve regels zijn enorm ritmisch; wat een klankenpracht! De laatste strofe vind ik ook sterk; een goede afsluiter, je gedicht is echt 'af', en bovendien inhoudelijk gezien ook sterk; het beseffen dat er toch weer 'een morgen' komt.

De inhoud spreekt me aan; herkenbaar :)! Ik snap één regel niet; 'Vloei samen Stilte'. Wat bedoel je hiermee?

Dankje voor je reactie; leuk te zien hoe je bepaalde dingen uit het gedicht haalt; b.v. die zintuigen in de 1e strofe:).


Vloei samen stilte; Dat ik wil dat het licht zich vermengt met het donkere, waardoor die stilte/rust zal ontstaan voor in mezelf en om mij heen.

Heb ik het goed als ik zeg dat je vrij vaak in je gedichten bepaalde grote termen met hoofdletter plaatst? Zoals nu Stilte? Ik zou je aanraden dat iets minder te doen; als je het zo vaak doet, verliest het veel aan daadkracht. Omdat ik er overheen ga lezen.
(het kan trouwens ook zijn dat ik jou fataal door de war haal met iemand anders op DoP, verbeter me dan)
Inderdaad, een schilderij van woorden. Klankenpracht, daar verwoordt xineof het goed mee. Al heb ik wat moeite met "een fijne morgenzicht", heb je dat bewust gedaan of is het gewoon een taalfoutje? (want "fijn" is grammaticaal kloppend, dacht ik zo)
"Het oorkeels kloppend hart" vind ik een geweldige term.