Gedicht die ik een heel tijdje geleden heb gepost; is toendertijd niet op gereageerd
 

~Samenzijn~



Woorden ontspringen
in een heldere nacht

En ogen die werpen
hun blik naar de
maan en de sterren,
in stille verwondering
Ver, dichtbij
Tezaam.

En hoorden wij zingen,
in tedere kracht;
het wezen der licht

De goudgele flanken
der ochtend in zicht.


(titel is alleen veranderd)

sorry, ik vind hem niet erg bijzonder....

Niet dat ik nou zo kan zeggen wat je precies moet veranderen
(kan een ander nooit, want dan is het jouw gedicht niet meer) maar toch...

Veranderingen zou mooi zijn, maar hoeft niet. Wél zou ik willen weten wat je er niet bijzonder aan vindt(anders heb ik er niets aan); wat maakt het dat je het niet bijzonder vindt?

Nou dan reageer ik nog wel even ;)

Euhm, ik vind het moeilijk om hier iets over te zeggen en blijkbaar vinden anderen dat ook om de een of andere reden..

De meeste van jouw gedichten spreken me erg aan omdat ik me daarbij een soort situatie voor de geest kan halen.. Het beeld voor mij altijd wel iets uit.. Een gevoel, een omgeving, een persoon.. Maar deze helemaal niet, en dat maakt het gedicht voor mij zo leeg en betekenisloos..

De afsluiting vind ik wel weer erg mooi :)

Genesis

wauw, deze vind ik juist erg goed! ik zie het helemaal voor me, ik hoor de muziek en alles... :) mooi.

alleen ontspringen. vind ik niet zo'n mooie klank enzo. misschien heb je een beter woord?

hij is niet beeldend genoeg vlgs mij (om me aan te sluiten bij een voorganger)

Dankje allemaal.

Niet beeldend genoeg?, hmm, daar kan ik mij niet in vinden eerlijk gezegd. Voor mijn gevoel wel beeldend genoeg, maar de beelden die ik geef, misschien zijn die niet duidelijk of....?.

Charlottetje; naar jouw onderbouwing van je vorige reactie ben ik wel benieuwd


Heeft dat dan niet meer te maken met dat je de verbeelding niet herkent?

Verder: Ontspringen, ik zal daar eens naar kijken:)