Is God een formule?
 

Aanname 1: God bestaat.
Aanname 2: God is almachtig.
Aanname 3: daarom heeft God oneindige capaciteiten.

Als je alles weet, op hetzelfde moment, is het dan wel nodig om na te denken? En als je niet nadenkt, simpelweg omdat dat niet nodig is, ben dan nog bewust? Waar heb je een actief bewustzijn voor nodig, als je toch niets hoeft waar te nemen om je er bewust van te worden, als je toch niets hoeft te overwegen om tot de juiste conclusie te komen.

toelichting op de vorige alinea:

1. ”Als je alles weet, op hetzelfde moment, is het dan wel nodig om na te denken?” Wanneer je oneindige capaciteiten hebt is het niet nodig om na te denken omdat je tegelijkertijd aan alles kunt denken, zowel aan een willekeurige beredenering als de conclusie die eruit zal volgen. God's gedachtengang is een oneindig parallellum waarin alle informatie al beschikbaar is.
   
2. ”.. als je toch niets hoeft te overwegen om tot de juiste conclusie te komen.” Want God maakt geen fouten. Zou Hij een fout maken, dan was het een opzettelijke fout, en dus geen fout. Met fouten maken bedoel ik dat God een bepaalde factor niet of niet juist ingecalculeerd zou hebben, hetgeen onmogelijk is vanwege Zijn oneindige capaciteiten.
   
   • ”Want God maakt geen fouten.” Dat betekent omgekeerd dat God’s concluderingen enigszins mechanisch zijn. Dát Hij een conclusie trekt wil vanwege Zijn onvermogen om fouten te maken namelijk al zeggen dat het de enige juiste conclusie moet zijn.

Als een conclusie van God als het ware een causaal gevolg is van de gegeven toestand van het alles, zou God als geheel dan vertaald kunnen worden naar een (immens) algoritme? Is God een formule?

Descartes?

Nee. God heeft geen bewustzijn, en God is evenmin met onze begrippen te omschrijven.

:) als je dat gelooft en je komt achter de formule kunnen jij en deze topicstarter misschien samen die machine bouwen.

Nee. Descartes begon niet met de aanname dat god bestaat. Descartes bewees het bestaan van God zonder de bijbel.

God is oneindig (groot) en daarom zijn ook wij deel van God.
Omdat God oneindig is, is er in God geen beweging.
Pas als we ons dat realiseren, houdt er op nut te zijn.

Je formulering is een beetje vaag, hij bewees dus dat god ook zonder bijbel zou kunnen bestaan?

Overigens denk ik dat de topicmaker teveel naar the matrix heeft gekeken.

god heeft zeker wel bewustzijn en zelfs meer dan dat.

De 'topicmaker' heeft de trilogie eenmaal gezien, en vond het een kutfilm. Hoezo?

Wat is god?

Weet ik niet. (?)
Bedoel je nu nee of ja, en is dat niet ook een omschrijving.
De aannames spreken voor zich?

Je hebt gewoon gelijk, (en de matrix doet idd niet ter zake :rolleyes: )

Als niet-gelovige zie ik God als het geheel van alles wat goed is, of zo wordt aanzien. Dus niet als een konkreet iets.

Beetje zoals je in wiskunde het begrip oneindig hebt. Het is er wel, maar je kan er geen 'echte' berekeningen mee maken.

Het begrip God is idd uitgewerkt op basis van een aantal vaste regels en normen.

Omdat ze daar quasi-filosofisch blaten over hoe de mensen in een wereld leven die bestaat uit vergelijkingen.

Mja, Descartes was de eerste bekende filosoof die niet van de bijbel uitging waar het gaat om kennis. Zijn godsbewijs is via logica, het bestaan van een openbaring is niet noodzakelijk om aan te tonen dat er een god bestaat. Descaretes werdt daarom ook wel eens de eerste atheist genoemd.

oh............ dat wist ik nog niet.

meestal sta ik dan ook aan de andere kant in deze discussies :)

God is het niets? :p

Zijn we het toch een keer eens. ;)

Ik volg je niet, Bop. Je stelt dat Descartes zich inspande om het zijn van God aan te tonen, en dat hij daarom (?) wel de eerste atheïst werd(t <- :nono: :D ) genoemd?

Dat moet jou nagegeven worden. :)

Ja, vroeger (vóór de wetenschappelijke revolutie, waarvan Descartes een van de grondleggers was) was alle kennis óf afkomstig van de klassieke wijsgeren (vooral Aristoteles) ofwel afkomstig uit de Bijbel. Alle kennis die nodig was, bestond al. Kennis lag in het verleden en hoefde alleen maar geinterpreteerd te worden. Alle andere manieren van kennisvergaren was eng, duivels, ketters en kon nooit waarheid bevatten, omdat alle kennis al bestond.

Akkoord. In dat licht begrijp ik wel waarom je dat zo stelt, maar er blijft natuurlijk wel sprake van een innerlijke tegenstrijdigheid in de bewering dat hij die God zoekt atheïstisch is. Ik kan geen Klassiek-Grieks ( :bloos: , komt nog wel :) ), maar, als ik het wel heb, betekent "theos" (of iets wat daar op lijkt) "god". Theos lijkt ook op Deus, hetgeen Latijn is voor God (ofschoon ik niet zonder meer beweer dat er een etymologisch verband bestaat tussen de twee.)

Je moet de dingen wel in hun tijd plaatsen he ;)

Theos zal wel iets met God te maken hebben, aangezien theologie ook de leer van God is.

allereerst, n00b dat je geen grieks kan. ten tweede, theos betekent inderdaad god. ten derde, er is geen etymologisch verband tussen theos en deus.

n00b dat je geen quantum-mechanica kan

:P

Kom op man...

:p

geen verband? oh dat dacht ik :)

deus, ï, m. [<knip> Niet verw. m. Gr. theós!]

Quid? Videtur ergo animum me fefelisse. Atque tecum illud, quod antea hic scripsisti, adsentior, mihi linguam Graecam, quippe quae pulchrissima sit, discendam esse. :D

kk.

:| Knap hoor, zullen we nu ontopic gaan?

ik vind het niet zo'n interessant topic, dus ik pas ;p

:D

Maar ach, thrasher heeft natuurlijk gelijk. Knock yourself out, T. :)

Ik heb het onlangs nog moeten leren, wat je eerst beweert klopt, maar dat hij omwille daarvan als een atheist werd gezien is zeker fout. Een atheist is iemand die een god uitschakelt en helemaal niet gelooft. Dus hoe kom je erop?
Zijn eerste absolute waarheid is 'cogito ergo sum', ik denk dus ik ben. Wat wij denken kan bedrog, een leugen zijn, maar omdát wij denken (ratio), bestaan wij.
Zijn tweede absolute waarheid is dat God zich in hem bevindt als een oneindig almachtig wezen. God kan niet door onszelf gevormd zijn, want hoe zouden wij, onvolmaakte wezens, het idee van een volmaakte god kunnen ontwikkelen?
Dan vervolgt Descartes: Als God volmaakt is, is hij/zij waarachtig. Is de derde absolute waarheid.


Zijn gedachtengang is eigenlijk wel 1 pot nat (hij was een grote twijfelaar, alles stelde hij in vraag maar wel was hij zeker over de almachtige god, dit is toch absurd), ik heb het moeten leren maar verder boeit het me eigenlijk niet.

God is een begrip...gecreerd om de kracht in jezelf te vinden door na te denken waardoor het lijkt alsof je een goddelijike hulp krijgt, maar eigenlijk je eigen kracht vind. Want is het niet zo dat je door jezelf ergens van te overtuigen dat dat eht juiste is het veel makkelijker kunt bereiken, zo ook is het zo dat d.m.v. bidden/mediteren je ervan overtuigd dat eits beter of minder goed is, en zo een eigen wil creeerd alsof het is ingegeven door god..
zodoende vind ik dat alle 3 de vragen onbeantwoord blijven want god.. is een begrip gecreeerd om dingen die op het eerst gezicht onverklaarbaar zijn te verklaren

Kortom, god is een geestelijk anti-depressivum ;)

De stelling luidt voluit: "Als God bestaat, en God is almachtig, en God heeft daarom oneindige capaciteiten, is God dan een formule?". Het is dus irrelevant of God een creëersel is.

Hij is nog maar 13, go easy on him ;)

Hij maakt het me inderdaad wel erg gemakkelijk.

Maar dat is het punt niet.

Heeft er dan niemand iets constructiefs op te zeggen? :bloos:

Dan heb je het toch echt verkeerd geleerd, ben ik bang. Lees mijn post aan MickeyV maar even, hij vroeg zich ook al af wat ik met de uitspraak bedoelde.

Een atheist (eentje met trema dan :o) is iemand die niet in het bestaan van God gelooft/ontkent. Nu gaat mijn kennis van Descartes niet verder dan zijn uitspraak 'cogito ergo sum' en dat hij geloof ik ergens tijdens de Renaissance ongeveer leefde. Maar als hij het bestaan van God via logica wou aantonen, zonder de Bijbel te gebruiken als bewijs (en wat erin staat), dan is hij dus juist niet een atheist. :)

trasher:

Ten eerste is 'daarom is God almachtig' geen aanname. :o

Ten tweede, bedenk dat God geen schepsel is, niet uit materie bestaat o.i.d. Hij is dan ook niet onderhevig aan natuurwetten, aangezien Hij die zelf heeft geschapen. Alle natuurwetten zijn onderhevig aan Hém. Hij is ook de oorsprong van alles, van al onze waarden en normen, onze emoties, etc. Wij zijn onvolmaakt, maar Hij is volmaakt. God verabsoluteren tot een mechanische formule, is dus onmogelijk. God is ook tijdsloos, want Hij heeft zelf de tijd geschapen. (Vandaar: 'Ik ben de alfa en de omega, het begin en het einde.') Wat je hier zegt: is dus irrelevant. God denkt niet in momenten of iets dergelijks, omdat Hij ook niet aan de tijd onderhevig is. Daardoor weet Hij ook alles, van alle tijden. En God denkt dus ook niet op de manier waarop wij denken, en al helemaal niet op de manier waarop computers rekenen. En zo is punt 2. ook irrelevant. :)

In de pure betekenis van het woord heb je gelijk, maar vergeet niet dat een atheist in de 17e eeuw iets anders betekende dan tegenwoordig.

je doet een hypothese, dus een formule ervoor, of anders gezegd ernaar creeeren lijkt me niet zo handig.

de basis van je is al een dogma en dus niet pragmatisch.
je impliceert eigenlijk niets

Dat is inderdaad geen gemaakte aanname, maar ik vermoed dat je naar aanname 3 verwijst:en bedoelt dat zoiets eigenlijk geen aanname is. Sja. De aannames waren bedoeld ter specificatie van de term ‘God’, en niet ter decoratie ofzo. Maar ik plaats deze vraagstelling ook niet per se in de context van ons universum, met alle natuurwetten van dien. Die doen er namelijk niet toe; deze vraagstelling zou evengoed opgaan in de context van een universum met andere natuurwetten. Met ‘punt 2’ bedoel je de laatste alinea, de conclusie? Hoe het ook zij, mijn punt is juist dat God niet aan de tijd onderhevig is, zelfs al zou Hij dat wel zijn. Namelijk: vanwege Zijn oneindige capaciteiten kan-Ie binnen de kleinste tijdseenheid tegelijkertijd iedere mogelijke gedachtengang, elk parallel aan de ander, hebben. Dat bedoelde ik met een oneindig parallellum, wat trouwens geen woord is, maar daar wilde ik me even niet door laten beperken. :p

Eenvoudig gesteld vroeg ik me het volgende af: als God almachtig is, hoe kan Hij dan leven? Zijn almacht zal ongetwijfeld tegen wat paradoxen opgewassen zijn, maar deze vind ik toch wel uiterst merkwaardig. Als Hij zou leven, wat viel er dan nog te doen? Ik bedacht me dat Zijn almacht tevens een beperking is, omdat het Hem belemmert iets anders dan het juiste te doen. (zie beginpost, toelichting 2) Zeg, wat bedoel je nu eigenlijk precies.

Weet jij dan hoe het is om onafhankelijk van de tijd te zijn? Wij mensen kunnen evenvoudigweg niet buiten dat kader denken, of het moet weer zeer abstract en theoretisch zijn.
Dat gaat dus niet op. Tijdseenheden zijn voor Hem heel wat anders dan wat voor ons. Voor Hem is een millenium even lang als een seconde. Dus het gaat gewoon allemaal niet op wat je zegt. Wat zou er te doen zijn? Ten eerst is Hij drieënig, wat inhoudt dat Hij uit drie personen bestaat, maar niet gescheiden of schizofreen is oid. Die Drie hebben een oneindig diepe liefdesband met elkaar. Zo is er altijd wat te doen. En Hij heeft niet-almachtige wezens geschapen. Zodat Hij hen kan liefhebben en zij Hem en elkaar. En Hij heeft ze vrije wil gegeven, zodat ze echt liefde kunnen betonen en dat het niet robots zijn die niet anders dan liefde kunnen geven. (Dan zou het ook geen liefde meer zijn.)
Die wezens zijn wij.

iemand een speculaasje?

Ja dat zal best, maar dat doet niets aan de zaak af. Drieënig of niet, punt blijft dat God eigenlijk niets te doen heeft dan bestaan, omdat Hij niets anders dan dat kan. Juist omdat Hij almachtig is kan Hij niet anders dan simpelweg bestaan, niets anders dan reageren zoals het moet. (is de verzameling van verplichte reacties te vatten in een immens algoritme?)

Tenzij je wilt beweren dat er op God's niveau sprake is van onzekerheid, dat het dus maar afwachten is of Hij de strijdvraag zal gaan winnen. Gaat het onzekerheidsprincipe van de quantummechanica nog op op Zijn niveau, of is het slechts voor ons onzekerheid.

Daarom heeft Hij dus ook mensen (en engelen for that matter) geschapen, die een eigen vrije wil hebben. Op dat gebied oeften Hij dus niet zijn almacht uit. Dan weet Hij nog wel wat de mens allemaal voor keuzes doet, omdat Hij niet afhankelijk is van de tijd, maar Hij laat de mensen zelf kiezen. Dat is geen onzekerheid, maar een vorm van liefde. Zoals ik hierboven al een keer heb beschreven.
En met dat onzekerheidsprincipe: nu probeer je weer iets toe te passen op God, die zelf die quantummechanica heeft ontworpen. Dat is net zoiets als zeggen dat een computerprogrammeur maar zo hard kan rennen als het poppetje dat je speelt in zijn computerprogramma.