Lief, ik mis je...
 

De muziek staat keihard aan zodat ik mijn eigen gedachtes niet zou hoeven horen, maar het werkt niet.
Mijn kamer is een puinzooi, want jij houd me van mijn werk, ik denk en schrijf alleen maar over je. Doe hooguit wat voor school.
Ik zou je elke dag wel een mailtje willen sturen, het liefst zelfs meerdere per dag. Eigenlijk zou ik je nu wel willen zien en dan over een paar dagen weer en dan weer en.....
Wat jij wil weet ik eigenlijk niet zo goed. Je hebt het wel een keertje gezegd, maar dat waren woorden. Je lichaam heeft me wel eens wat anders laten weten...
Nu weet ik niet wat ik moet doen, denken of verwachten.
Ik heb een verassing voor je, want over 2 weken zien we elkaar.
Tenminste, dat dacht ik, maar nu ga je misschien naar Texel.
Natuurlijk, lief, dat is je goed recht, maar blij werd ik er niet van toen ik dat las. Wat moet ik nu? Wat moet ik denken, wanneer zal ik je weer zien?
Een relatie hebben we niet. Ik hoop nog niet.
Maar wat is dit een moeilijke periode zeg. Een periode van helemaal niets weten en niets kunnen, maar dan weer wel vol gevoelens.
Lief, ik mis je...

meisje...mooi verhaal:)

en nu wil je natuurlijk weten of wij dit ook wel eens hebben meegemaakt en wat we eraan gedaan hebben?:)

Ghehe, ik voel me ongeveer 'tzelfde... :bloos:

Mooi tekstje, ga je het hem ook mailen?

Ik zou inderdaad wel graag reacties willen, maar nam aan dat iedereen dat wel zou begrijpen.

ik zou namelijk niet weten wat ik nu moet...

En nee, ik denk niet dat ik hem dit ga mailen, ik weet niet of dit verstandig is....
Zo mooi is het tekstje ook niet. Heb er niet heel uitzonderlijk mijn best op gedaan ofzo, gewoon door m'n gevoel laten leiden (hoe cliche). Ik heb het misschien in een minuut getikt ofzo, nee, denk niet dat het goed genoeg is om te mailen naar hem, denk je wel?

Ik zou blij zijn en warm worden van zoiets in m'n mailbox... :bloos:

hmm, misschien moet ik er dan maar eens over nadenken....

Tekstjes die uit je hart komen zijn lief. :)

Maar ik ben dan ook weer niet als andere jongens, maar ik zou, als ik jou was, 't zeker overwegen om 't te mailen. :)

ik kan je iig uit ervaring vertellen dat het beter is om het te vertellen........maar wat zei hij je dan. wat hij met zn lichaam anders zei? :confused:

ook ik kan je uit eigen ervaring iets vertellen: dat als je iets met em hebt, je dat nog wel steeds blijft houden hoor :) tenminste ik dan, zal wel aan mij liggen ;)

Dat het verstandiger was als we geen relatie zouden beginnen...
Kan ik van hem wel begrijpen ook trouwens, maar goed.
lees anders eventueel ook het topic : wanneer je net denkt dat alles voorbij is...
Maar toen we in de kroeg zaten (een week geleden) werd hij wel wat intiemer zeg maar. Echt niet zoals een gewone vriendschap...

Tsja, maar het hem vertellen, hmm, ik heb wel al eerder willen doen, maar kan dat gewoon niet zeg maar. Op het moment dat ik het zou moeten vertellen doe ik het niet, sla ik dicht ofzo...
Maar ja, zal wel beter zijn, ja....

Gewoon mailen :). Wat heb je te verliezen? Als ie et niks vind moet je het gewoon zo bekijken (Gequote van Monty Python):

"You Had Nothing, And Now You've Gone Back To Nothing. So What Have You Lost? Nothing!!"

maar er is wel een heel klein beetje...
anders hadden we ook niet afgesproken elkaar vorige week zondag weer te zien...
we voelen wel wat voor elkaar, maar (voor hem) is het minder verstandig (vanwege omgeving) om een relatie te beginnen....
mja, hij is zooo geweldig!

tsja, uhh, dat zullen we dan wel weer zien? denk ik?
daar wil ik dan nog het liefst niet bij nadenken eigenlijk...

Hm.... vraag dan of hij het toch gewoon wil proberen? Wie weet lukt het wel en komt er iets heel moois en goeds uit. :)

Prachtig ;)

ja, zou ik kunnen doen, als ik daar de moed voor had, maar ik weet nu dus nog niet eens zeker wanneer de eerst volgende keer is dat ik hem zie...

Inderdaad, absoluut prachtig, en zo waar ook!

kijk wel uit dat hij je niet misbruikt...:) voor sex etc...

verder veel suc6!

Daar kijk ik absoluut voor uit, maar dat zal hij nooit doen hoor!
Er zijn ook veel te veel mensen die hem daar op zouden controleren zeg maar... we kennen elkaar via een vereniging, daar zou hij dan ook niet meer welkom zijn enzo,

nee, maar even serieus, het klinkt heel stom enzo, maar zo'n persoon is hij niet, echt niet. Hij is meer iemand om mee te praten dan iemand om sex mee te hebben ofzo....

hm ik twijfelde of ik hem wel hier zou houden (ipv dat ik hem naar DoP verplaats) maar aangezien je ook om raad vraagt laat ik hem toch maar hier staan :)

Als ik niet beter wist, had ik t zelf geschreven :|

Hmmm ben ik t eigenlijk niet zo mee eens, ik zou eerder zeggen "You had desire, now you've gone back to despair."
Maar goed wie ben ik...

You had a desire to be desired, now you despair to desire again

En dan nog zou het een verhaaltje zijn en geen gedicht, toch ;)

Het is voor mij inderdaad gewoon een manier van raad vragen, maar eens op een iets andere manier dan: O, help, ik ben verliefd wat moet ik nu of iets in die zin...
Gelukkig laat je het hier staan, dank.

Over 1,5 maand lief, dan ben ik jarig...
Had ik je dat nog niet verteld, sorry dan, maar waarom wil je het eigenlijk weten als wij toch niets hebben? Kom je soms op mijn verjaardag als verassing, ja echt? Of mag ik dan bij jou komen logeren, omdat mijn andere logeeradres dan zelf weg is.

Lief dat ik je altijd mag bellen als ik bij je in de buurt ben, maar 2,5 uur in de trein doe je niet zomaar. Wat zou ik mijn ouders moeten vertellen dan? Ik moet toch een goede reden hebben om 2,5 uur te reizen. Eigenlijk zou ik willen dat jij die reden was, maar je hebt nog steeds niet gezegd dat je dat wil zijn.

Ik zou je zo veel willen vragen. Want ik weet niet hoe jij mij eigenlijk ziet, hoe je over mij denkt of wat je voor me voelt, lief. Ik wil dat zo graag weten, maar durf het je niet te vragen, bang je te verliezen. Eigenlijk zou ik van te voren al willen weten of je positief of negatief op mijn vragen zou reageren, misschien dat ik het dan toch nog durf te vragen...

Loop je altijd weg, lief, voor dat wat eventueel wat minder makkelijk zou kunnen gaan worden, maar zo mooi zal zijn?
Trek jij je altijd zoveel van die grote boze buitenwereld aan waarin iedereen altijd klein zal blijven?
Waarom doe je niet gewoon wat je eigenlijk misschien wel zou moeten doen; je hart volgen?

Zou je alsjeblief voor een keer naar dit kleine meisje willen luisteren en je hart willen volgen? Alsjeblieft? Wil je mij alsjeblieft die mooie relatie met jou gunnen, ookal duurt ie misschien niet eeuwig? Laat me je alsjeblieft liefhebben en koesteren. Laat me trots op je zijn en alles voor je over hebben. Laat me je verassen en voor je zorgen, lief!

Waarom maak je het me zo moeilijk of heet dat liefde en ken ik de liefde nog niet goed genoeg? Maar waarom zei die ene jongen laatst dan tegen me: wacht maar tot je verliefd bent, dat is zooo mooi. Maar hoe mooi is verliefdheid als het je onzeker maakt. Hoe mooi is het als je op eens niet meer weet hoe de toekomst zal gaan worden, maar dat je alleen nog maar kunt hopen.

Zelfs op school lief, ben ik uren over je aan het schrijven en dat zou niet erg zijn als ik wist waar wij waren?!
Lief, laat me bij je zijn, voor nu, voor later, voor altijd...

Weetje? Je kan em ook gewoon de link naar dit topic geven ;) .

haha, uhhhm, tsja, zou een optie zijn, maar dan alweer, is dat verstandig, schrikt hem dat niet af?

Ik wil en mag hem echt niet kwijt!
Hij is daar echt veel te goed voor!
En dan nog, als ik hem die link zou geven, had ik het toch ook net zo goed kunnen mailen?

(Eigenlijk zou ik hopen dat iemand anders hem die link dan stuurde, was het in ieder geval niet mijn schuld, als je begrijpt wat ik bedoel, maar niemand weet van zijn bestaan af zeg maar en nog minder mensen kennen zijn mail.....
*zucht* hoe erg kun je op een wonder hopen..........)

Omdat dat werkelijk zo is, je vraagt je eindelijk weer eens af waarom je leeft, wat er nu écht toe doet en hoe het verder gaat. Je voelt je lichaam als zijnde niet van jou, alsof je je eigen leven moet afstaan aan iets hogers...en dan zie je het, je ziet dat al die andere gedachtes maar tot één iets leiden, je bent in een fase waar niemand je uit kan halen...en alles om je heen, al je gedachtes worden beinvloed door hoop, door onzekerheid, door verlangen en dat allemaal vanwege de liefde...
Je denkt aan alles en toch eigenlijk maar aan één ding, de kern van het bestaan...

En is dat niet gewoon het mooiste wat er is :confused:

heel mooi gezegd. gelijk heb je ook. het is op een bepaald manier denken inderdaad. Maar het is ook dat denken, dat weten en dat hopen wat mij zo bang maakt!

Maar als je die hoop, die onzekerheid en die angst niet had...dan zou je misschien ook niet eens inzien hoe mooi het eigenlijk is, juist daardoor...Omdat juist daardoor de waarde van het totaal zo ongelooflijk ver omhoog schiet dan wanneer je al deze gevoelens niet zou hebben...
"There can be no victory, without suffering."

sja... *zucht*

*is sprakeloos*

Nahja hoezo :confused:

omdat je eigenlijk toch wel heel erg gelijk hebt....

Niemand heeft eigenlijk ooit gelijk...want hoe weet je dat zeker als men niet de ultieme wijsheid in handen heeft :o

En zelfs bij deze uitspraak kan ik niet zeggen dat ik gelijk heb, dus wat is in vredesnaam eigenlijk 'gelijkhebben' :)

Nog ff en het wordt een filosofeer topic als t aan mij ligt :bloos:

en met valentijnsdag dan lief...
weet je wel dat dat op een zaterdag is, dat ik dan misschien wel bij jou in de buurt ben, dat ik je dan eigenlijk wel op zou willen bellen?
Je gaat vast naar Texel over twee weken, zo'n verschrikkelijk voorgevoel heb ik. Die verassing heb ik dan nog steeds lief, wat zul je er allemaal niet van denken als ik op valentijnsdag met je af zou willen spreken en dan ook nog met een verassing aan kom zetten?
Alsjeblieft, zul je dat niet vreemd vinden, niet fout opvatten.
Het is allemaal maar lief bedoeld hoor!

weet je wat ik wens?
Dat wij toch al wat hebben voor valentijnsdag, of dat je me komt verassen op valentijnsdag met het goede nieuws, of dat ik in ieder geval een lief kaartje van je krijg.
Het hoeft niet overdreven, ook niet duur, als het maar echt is!

Lief, ik weet niet wat ik moet doen, wees jij me alsjeblieft voor!

inderdaad wat is gelijk hebben.
normaal zou ik ook zoiets gezegd hebben, maar ja, die verliefdheid he... *zucht*

Filosofeertopics zijn goed, eigenlijk, zo lang ze maar 'spontaan' ontstaan, maar filosoferen op dit moment, ik geloof dat ik met mijn gedachten heel ergens anders ben...

(weet je, ik zet heel vaak '..' om een woord, gewoon omdat aan te geven hoe betrekkelijk dat woord kan zijn, maar als ik het uit zou leggen (elke keer) dan worden mensen gek van me. Ik filosofeer eigenlijk bijna nooit met andere mensen, alleen samen met mezelf of met mijn dagboek... *zucht*)

Als je nou nog niks hebt rond Valentijnsdag zou ik juist die verrassing opsturen...en verder niks van je laten horen.
Als je het vergelijk met een schaakspel is hij dan namelijk aan zet. :o

Daar zou je juist gebruik van moeten maken, aangezien je ideeen geheel afwijken van je normale filosofie-gedrag als je t mij vraagt...Juist doordat je met je gedachtes ergens anders bent, kijk je er ook vanuit een compleet andere hoek op neer...

hihi, ja.
Maar dan ook niets in dat boek zetten? Of alleen geen naam?
Het is dat boek namelijk. (hebben we het in dat andere topic al eens over gehad denk ik).
Twijfels slaan wel makkelijk toe zeg...
Maar ja, ik hoop hem over 2 weken al te zien en hem dan die verassing te geven....

Wel een stukje natuurlijk, of je er geen naam in moet zetten sja, ik zou het persoonlijk wel doen tenzij je natuurlijk je hele hart van je afschrijft in dat stukje...

ja, misschien wel ja, want 'helder' denken doe ik nu niet echt...
'normaal' lozen andere mensen altijd hun 'problemen' bij mij enzo, prima, niets ergs aan, maar nu kon ik dat ook al niet hebben, vond ik ze echt zeuren, raar is dat he?

Net zoals ik mezelf nu ook een beetje aan vind stellen, nou ja, niet echt, maar anders had ik dat waarschijnlijk wel gevonden...nu vind ik het allemaal terecht!

Ik zou bijna hopen op antwoorden hier, maar waarschijnlijk zullen wij altijd op de conclusie komen dat ik af moet wachten...

ik zou niet weten wat ik erin moet zetten, eigenlijk....
pfff, wat is verliefd zijn moeilijk en vermoeiend zeg....

Ik kan je in ieder geval melden dat je niet de enige bent die dat zo ervaart :bloos:

tsja, ehhh, gelukkig? dan maar? denk ik...

Geen idee of je daar gelukkig mee moet zijn :confused:

Ik weet niet welke muziek je luisterd, ik weet niet welke boeken je leest.
Ik weet niet waar jij veel waarde aan hecht, waar jij blij van wordt, waar ik je leuk mee kan verassen.
Lief, misschien kennen we elkaar nog niet optimaal, denk je daardoor dat het nu makkelijker zou zijn om niets te beginnen, maar dat is niet zo.
We hebben zulke mooie uren gedeeld al samen. Al zo veel niets tegen elkaar gezegd, allen verliefd geweest.
We hebben al zo veel gesproken, misschien over niets, misschien over heel veel, maar we waren wel samen en dat wou jij toch ook?
Niemand heeft ooit beweerd dat het makkelijk zou zijn, dat weet ik lief, maar heeft ooit iemand je verteld dat het onmogelijk was?
Als we elkaar toch maar liefhebben, lief...mag ik je dan met valentijnsdag een smsje sturen, lieve briefjes in je jas of tas stoppen als we elkaar weer zien?

Mag ik jou liefhebben, wil jij mij liefhebben en zullen we dat van de daken willen schreeuwen?

Lief, als jij zo van het strand houdt, dan ga ik toch met je mee!
Alles is mooi, al is het alleen maar omdat jij daar dan ook bent!

So forgive me love, if I cry in your shower
Forgive me love, for the tears in your bed
Forgive me love if I cry all afternoon

Daar doet het me aan denken. Ik hoop dat het bij jou wel een goede afloop te zien geeft, maar ik denk eigenlijk van niet... het zijn mooie tekstjes, bewaar ze in een aparte map. De lief map. Print ze uit. Voor over vijfentwintig jaar. Als je allang met een ander bent getrouwd en drie kinderen met hem hebt, en je dochter zegt: mam, ik mis hem zo...

ik vind het ook wel een heel lief stukje :) Je zou het ook anoniem kunnen mailen...

(sorry als iemand dat al heeft gezegd, ik heb niet alle bercihten gelezen)

Tsja, mooi gedichtje en ook een mooi idee, al hoop ik toch eigenlijk dat het anders afloopt.

(leuk dat je het mooie tekstjes vindt! :D :bloos: )

maar ben bang dat hij dan wel door heeft dat het van mij komt? zul je niet denken? En anoniem versturen, nieuw e-mailadres maken dus? hmm, nee, weet niet of het veel zin heeft, hij weet dan wel dat het van mij komt denk ik.

gelukkig vind je het een lief stukje...

Haha, ik ben ook altijd bang dat iemand zou herkennen dat ik het ben (daarom stuur ik ook nooit iets anoniem) maar je zou een e-card kunnen sturen, dus geen nieuw mailadres, maar gewoon je mailadres niet intypen :)

gevoelens zijn altijd goed genoeg om ze te mailen vinnik..vooral als je er zo mee zit..tis wel eng natuurlijk..sterkte!

zou kunnen inderdaad, maar dan nog... tsja, weet het gewoon niet zo goed....*zucht*
ik zou niet eens weten wat ik zou moeten schrijven eigenlijk...