Moeder liegt tegen me?
 

Ik weet het allemaal niet zo goed, ik begrijp het even niet meer.

Mijn moeders vriend is twee jaar geleden bij ons komen wonen. Al snel werd duidelijk dat ik hem niet zo mocht, hij is vroeger opgegroeid met een nogal agressieve vader en zelf heeft hij ook van die trekjes. Het erge is nog dat hij het gewoon normaal vindt. Hij heeft nu door dat wij het niet normaal vinden.

Hij heeft me nooit aangeraakt ofzo, maar ik mag hem gewoon niet omdat ik zelf heel anders in elkaar zit. Hij is één keer heel woedend geworden omdat ik de hond 15 minuten te laat uitliet, één keer omdat mijn moeder hem naar aanleiding daarvan vroeg zo snel mogelijk te verhuizen. Hij zegt nu dat hij zijn leven gebeterd heeft maar dat geloof ik niet.

Er zijn weinig problemen geweest maar in principe verhult het uitblijven van problemen gewoon het feit dat hij nog steeds agressief is en met dingen zit. Goed, ik wil verder geen negatieve gevoelens over hem hebben, maar hij past gewoon niet bij ons en bij ons huishouden zegmaar.

Mijn moeder houdt ook echt niet van em, als hij een avond weg is, leeft ze helemaal op. Het is alsof ze hem nodig heeft, maar dan niet hém, maar gewoon iemand, begrijp je?

Ze had me de laatste keer dat hij boos werd, in juli ofzo, beloofd dat het nu echt afgelopen was en dat hij snel zou verhuizen. Eerst was het september, in oktober vroeg ik eens waarom er nog geen voortgang was, en toen werd het december. In december was het januari.

Nu blijkt dat mijn moeder in februari met wat collega's op vakantie gaat. Ik zei haar dat ik dat niet erg vond, om alleen thuis te zijn. Nee wel met haar vriend vertelde ze me. Hij zou er toch niet meer zijn in februari? Oh nu opeens weer wel. Ok, ik zeg maar niets, want nee het is ook allemaal zo moeilijk voor haar.

Gisteravond vertelden ze dat hij in augustus of juli of iig in de zomervakantie ofzo naar Bonaire gaat waar hij vrienden heeft. Alleen. "Ja natuurlijk, alleen", dacht ik...hij ging toch verhuizen? Dus ik zei maar weer niets, want hij zat erbij, ik ga het daar verder niet met hen beiden over hebben. Hij en ik gaan nu wel goed met elkaar om, ik heb geen zin in twist ofzo.

In juli vroeg mijn moeder zich nog af hoe het toch ooit mogelijk was geweest dat ze een relatie met hem was begonnen, en nu lijkt het erop dat ze de beslissing niet kan maken. Ik heb verder helemaal geen zin in ruzie maar het lijkt erop alsof ze iemand nodig heeft en de knoop absoluut niet kan doorhakken...wat kan ik het best doen denken jullie want ik heb er schoon genoeg van?

Ik voel me echt door hem geïntimideerd, ik ga maar snel de hond uitlaten 's morgens omdat hij anders misschien boos wordt en ik doe de computer niet aan voordat hij uitgeslapen is, want anders wordt hij misschien boos of kribbig enzo. :S

Er met je moeder over praten en er wél wat van zeggen?

Mja ik ben een beetje erg angstig geworden voor ruzie
ik ben ook bang dat als ik mijn ongenoegen uit dat mijn moeder het hem dan weer doorvertelt enzo
:s
ik weet niet of ik het op zijn beloop moet laten en het haar zelf moet laten uitvogelen of dat ik me er actief mee moet bemoeien...

ik durf het mijn moeder ook niet zo goed te zeggen
ik vind het moeilijk om daarover te praten

Dat zul je zelf uit moeten maken, daar kan ik weinig over zeggen.
Bedenk je alleen wel dat jij ook in dat huis woont ('k weet niet voor hoe lang nog). Ruiken zal je moeder het iig niet, als je wil dat ze weet hoe jij er over denkt, dan zul je dat tegen haar moeten zeggen. Of je dat kunt en/of wilt, dat is aan jou.

Misschien simpel om te zeggen maar als je er écht zo'n probleem mee hebt, is het misschien beter om een keer uit huis te gaan? Blijkbaar verandert de situatie niet en kan je moeder op de 1 of andere manier toch niet zonder hem. Ik vraag me af hoe de relatie is tussen hem en je moeder? Slaat ie haar? Kleineert ie d'r? Of hebben ze eigenlijk voor de rest gewoon een normale relatie?

Nee nee de relatie is verder wel normaal
hij weet wel hoe zich moet gedragen maar onder de juiste prikkels (vooral alcohol en wanhoop) kan hij doorslaan en boos worden
maar verder vind ik hem ook gewoon een zeikerd en mijn vindt dat ook
ze is een relatie met hem aangegaan, zei ze tegen me, niet omdat ze verliefd op hem was, maar omdat ze graag met iemand wilde samenwonen: dat was handig, dan kregen we het financieel wat beter
ik was daar op zich meteen op tegen maar ik heb er toch mee ingestemd

tsja
nu komt ze steeds weer met het financiële aspect, ze is bang dat ze anders terug de uitkering in moet enzo

maar ze zijn niet bepaald een verliefd stelletje hoor
meer twee mensen die samenleven

Toch denk ik dat je er weinig aan kunt doen. Je moeder is misschien niet ongelukkig zo en vindt het wel fijn op de manier zoals het er nu aan toe gaat.

Is een optie om op jezelf te gaan wonen geen 1 waar je over na zou kunnen denken?

Lijkt me heerlijk, op mezelf wonen, maar omdat ik student ben en verder geen inkomen heb, zal het wel een kamer moeten worden waar ik met anderen samenwoon en dan heb ik in principe hetzelfde probleem.

Hoezo hetzelfde probleem?

Dat er iemand bij me in huis woont waarmee ik niet super zal kunnen opschieten...

Je hebt eigenlijk altijd een eigen kamer (en er zijn ook zelfstandige kamers), je kunt je dus terug trekken (kan nu ook, maar lijkt me toch anders). En wie weet heb je wel waanzinnige huisgenoten. Dat weet je van te voren niet.

Ik heb het er net eens met haar over gehad. Ze gaf toe dat het nu goed ging en dat er in principe geen plannen waren dat hij zou gaan verhuizen.

Ik heb gezegd dat ze het beloofd had en dat ik me zou verhangen als mijn relatie later zo zou zijn als de hare. Goed, het leek er wel wat te doen, maar het lijkt erop dat ik zelf maar beter ga verhuizen nu.

Je bent 19, ik vind niet dat je je moeder heel erg veel kan kwalijk nemen ook al heeft ze t je beloofd. Blijkbaar vindt ze t goed zo. Ze heeft waarschijnlijk vanaf de geboorte rekening met je gehouden en nu het moment daar is dat je voor jezelf kunt zorgen gaat ze eens aan dr zelf denken. Het zal (neem ik aan) toch niet al te lang meer duren voordat jij het huis uit gaat. Waarom dan hem het huis uit gooien als jij er in principe toch niet meer aan toe doet? (Klinkt misschien heel bot en zo bedoel ik het niet, maar snap je mijn punt?)

Ik snap je punt maar toch, ik woon hier nu nog wel en sowieso mag ik haar wel advies geven over bepaalde zaken.

Die walgelijke slapte en dat naïeve assertiviteitsloze, gatverredamme

Je hebt het over haar neem ik aan? Kan me voorstellen, ik zou hier ook niet tegen kunnen. Mijn moeder kan soms ook nogal dom/naïef doen en dan kan ik d'r ook wel schieten.
Maar het is niet zo dat ze zwaar mishandeld wordt of iets dergelijks. En ik denk niet dat ze nog naar je zal luisteren. Dus denk gewoon aan jezelf en bedenk je wat jíj wilt. Wil je nog langer met ze in 1 huis leven of wil je je eigen leven zónder die twee de hele dag om je heen?

Zelfs als mensen zwaar mishandeld worden...vaak houden ze toch erg van iemand en het is dan erg moeilijk om iemand de deur te wijzen. Misschien is er bij haar ook wel de gedachte dat jij over niet al te lange tijd het huis uit gaat, als die vriend dan ook weg is, dan blijft zij in haar eentje over. Misschien ziet ze daar tegen op. Probeer er eens ècht met haar over te praten.

En als je echt niet tegen die man kan, ga dan idd op je zelf wonen... (Maar 't is wel lullig dat je nu min of meer het huis 'uitgejaagd' wordt.)

Ja ik heb op zich wel genoeg van ze ja :D

maar een kamer ergens lijkt me nog erger

keuken, badkamer en toilet eventueel delen met vreemde mensen
iets ergers kan ik me niet bedenken!!

Dan neem je een zelfstandige kamer of je zoekt naar een klein huisje (ligt er aan waar je wilt gaan wonen, maar die zijn soms even duur als een kamer of maar zo'n klein beetje duurder dat je beter dat kunt doen).

Ik studeer in Amsterdam. (n)

Maar de plaats maakt in principe weinig uit hoor.

Alles op de lijn [huidige woonplaats] - Amersfoort - Amsterdam vind ik best (y)

Er is vast wel wat te regelen. Je krijgt sowieso meer studiefinanciering en ergens een baantje nemen doet ook wonderen in je budget :p

Er zijn veel mensen die op kamers gaan tijdens hun studie, dus het is te doen. Misschien niet de ideale situatie, maar dat is het thuis op moment ook niet.