Wat voor hulp heb ik nodig?
 

Ik heb professionele hulp nodig. Althans, ik weet dat ik er zonder die hulp niet zelf uit kom. Ik heb de neiging tot ziekelijk obsessief gedrag, extreme jaloezie en ik kan absoluut niet met veranderingen omgaan, ik ben totaal niet flexibel en kan dingen niet loslaten. Ik denk alleen in het verleden. En ja, sommige van deze eigenschappen kan iedereen wel hebben, maar bij mij is het echt extreem en het maakt m’n leven onnodig moeilijk en het belemmert mijn ontwikkeling, zo heb ik het idee.

Dit speelt al drie jaar, ik ben vaak genoeg voor de keuze gesteld om dit te veranderen maar dat lukt dus niet. Ik wil er graag vanaf, of in elk geval iets veranderen want het verpest mijn leven. Ik heb het 2 jaar geleden met een maatschappelijk werkster geprobeerd, maar dat werkte niet echt. Ik ben verder helemaal niet depressief of iets dergelijks.

Het obsessieve en de extreme jaloezie heb ik overigens alleen bij één persoon (tot nu toe), op wie ik verliefd was en wat een tijdje wederzijds was. Dit veranderde in een obsessie. Die persoon heeft nu een moeilijke beslissing genomen en is als het ware uit m’n leven gestapt. Ik ging heel vaak met diegene om, maar nu dus niet meer. Misschien dat dit het makkelijker maakt om m’n gedrag te veranderen. Hoewel ik het idee heb dat het zelfs door dit niet weggaat, en dat ik dus echt hulp nodig heb.

Ik weet echt niet naar wie of welke instantie ik toe moet stappen. Eerst beginnen met de vertrouwenspersoon op school ofzo? Ik weet het echt niet. Ik weet niet wat voor soort hulp ik nodig heb. Gedragstherapie ofzo.

Daarnaast wil ik niet dat m’n ouders er achter komen. Ik kan er met hen gewoon niet over praten. Heb ik één keer gedaan en kreeg alleen maar ruzie en onbegrip – m’n moeder zei precies de verkeerde dingen. M’n vader was nog mee te praten, maar het liefst vertel ik het hem ook niet.
Is het mogelijk dat zij er niet achter komen (ik woon dus nog wel thuis maar ben (qua leeftijd ;)) wel volwassen).

Ik vind het trouwens altijd verdomd moeilijk om iets op psychologie te zetten, ik wil niet teveel van mij bloot geven :bloos:
En ik maak er altijd zo’n lang verhaaltje van ;)

Ik zou denken dat je ns zou kunnen kijken bij een vertrouwenspersoon of een huisarts.....die kunnen je vast wel verder helpen richting de juiste adressen

Aangezien je 19 bent hoeven je ouders nergens iets van af te weten. Hulp kun je helemaal zelf regelen en geheimhouding is verplicht.
Het gemakkelijkste blijft om naar de huisarts te gaan en hem je door te laten verwijzen naar een geschikte specialist of instantie. Je huisarts weet precies waar je aan welke klachten geholpen kunt worden, dus dan kom je al snel goed terecht.

Ik zou via je huisarts een doorverwijzing proberen te krijgen voor een psycholoog (evt. psychiater). Probeer jongerenhulp of het RIAGG.

succes ermee!

(y)
Suc6 er mee! :)

Ik denk dat een psycholoog je het beste kan helpen. En het Riagg is toch gratis of niet? Of niet meer met de nieuwe regering?
Succes!

Kruimel zei het al, het beste is dit met je huisarts te bespreken en hij weet denk ik het best waar je terecht kan!

~Succes!

Dat wil ik dus ook graag weten.
Een huisarts is ook niet gratis toch? Ik wil namelijk voorkomen dat m'n ouders een rekening op de deurmat vinden en lastige vragen gaan stellen. Ik vertel het ze wel lekker wanneer ik wil.
Maar ja hoe doe ik dat dus?

Denk dat ik dan naar de vertrouwenspersoon op school stap..

1. Op de rekenig staat niet waar je t over hebt gehad met de huisarts....dus misschien kun je n goede smoes verzinnen dan voor je ouders (iets met de pil ofzow...weet ik veel)

2. Is denk ik ook geen verkeerde stap hoor...

Succes

Hej!!

Ik heb je verhaal ff gelezen, maar ten eerste is het al heel erg goed dat je zelf inziet dat t niet meer gaat zo! Dat je er zelf iets aan wil doen, is al de eerste stap naar een beter leven.
Je kan verschillende dingen doen, je bent al volwassen zeg je dus dan hoeven je ouders van niks te weten. Maatschappelijk werk is idd een handige methode om zonder dat iemand het weet toch hulp te krijgen, maar als dat gewoon niet werkt heeft het geen zin om nog een keer te proberen.
Je kan naar de huisarts gaan, hij/zij heeft beroepsgeheim en zal dus niks tegen je ouders zeggen. Hij/zij kan je doorverwijzen naar een psycholoog, maar dat moet allemaal via de verzekering enz worden geregelt, zodat je kans hebt(als je nog wel thuiswoont) dat er post van de verzekering thuiskomt.
Je kan wel naar de ggd gaan, dat gaat ook gewoon via de huisarts, maar je huisarts kan daar wel meer over vertellen.
Als je dit allemaal een te grote stap vind kan je idd naar een vertrouwingspersoon toe gaan. Je moet alleen wel bedenken dat zo iemand er eigenlijk niks vanaf weet. Het is misschien wel ff lekker om te hart te luchten, maar meer moet je er niet van verwachten!!!

Heel veel succes ermee!!!

RIAGG valt onder de AWBZ (Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten). Het wordt geheel vergoed.

klopt.. ik weet wel dat mijn psychotherapie met de nieuwe regering niet meer vergoed gaat worden.. maar het riagg word nog gewoon vergoed.

Misschien kan je op zoek gaan naar een praatgroep. Herkenning vinden is voor jou denk ik veel belangrijker dan praten met iemand die niet hetzelfde voelt.

Herkenning heb ik trouwens heel erg bij jou. Precies hetzelfde verhaal hiero...

Ik ben al 2 keer bijna doorgedraaid doordat ik een obsessie voor iemand had. Vooral de afstand maakte me gek. Hulp heb ik er niet voor gekregen, beide personen zijn opeens uit mijn leven gegaan en dat was heel moeilijk maar ik denk dat het voor mij wel de beste oplossing was.

Ik stond later weer open voor contact en liefde. Nu heb ik al een half jaar een gelukkig relatie zonder echte obsessie maar wel met echte liefde.

PS Heb je msn?