Uitgeverij - hoe pak ik dit aan?
 

Ik heb een boek geschreven, dat grotendeels biografisch is en ik heb het al door vrienden en familie laten lezen, die er best wel enthousiast over zijn. Ik wil proberen om het te laten uitgeven bij een uitgeverij, zoals misschien Prometheus, De Bezige Bij of iets dergelijks.

Maar, nu vraag ik me af hoe ik dat moet aanpakken. Moet ik persoonlijk bij die uitgeverij gaan aankloppen en iemand het manuscript in handen laten duwen, of moet ik het gewoonweg opsturen?

Ik ben wel bang dat men, zeg maar, dingen uit mijn manuscript gaat nemen, of dat het wordt ingepikt en door iemand anders wordt uitgegeven en niet op mijn naam. Moet ik eerst ervoor zorgen dat er copyright opstaat, of niet?

Graag had ik zoveel mogelijk tips, a.u.b.

Alvast bedankt!

Ga kijken op de site van de uitgeverij waar je het door wilt laten uitgeven. Daar vindt je nog weleens criteria voor het opsturen van manuscripten. Op de site van Prometheus vind je bijvoorbeeld dit:

Volg de instructies op zou ik zeggen.
Wanneer de uitgeverij je werk uitgeeft onder een andere naam, zijn ze in overtreding van de wet en kunnen ze strafrechtelijk vervolgd worden. Dat zullen ze dus nooit doen. Maak je daar geen zorgen over.
Als je manuscript goed genoeg is, zullen ze contact met je opnemen. Wacht alles maar af.

Succes!

In dit geval héb je al het auteursrecht, jij hebt het namelijk gemaakt. Auteursrecht is ook niet aan te vragen, overigens.
Wat je wel kunt doen: Je werk in een gesloten envelloppe van een officiele stempel (naam vergeten) laten voorzien, inclusief datum, zodat je het bewijs hebt dat jij de auteur bent.
Maar, zoals Masquerade al zei, een uitgever zal niet zo snel de boel 'jatten'!

Uitgeverijen jatten niet.

Als ze het goed vinden - en die kans is klein, dus hoop er niet op - nemen ze direct contact met je op.

Ik vraag me nu wel af waar je boek over gaat.
De kans is inderdaad niet groot dat ze wat met je manuscript willen. Uitgevers schijnen minder dan 1% van alle manuscripten die ze toegestuurd krijgen, uiteindelijk uit te geven. Dus behoed je voor teleurstelling, maar houd ondertussen wel hoop!

Veel minder dan 1% :)

Ja, dat zei ik al :p
Ik heb het ook uit betrouwbare bron vernomen.

De begeleidende brief en de eerste alinea bepaalt meestal of je doorgaat, heb ik het idee. Als die ze aanspreekt, behoor je tot de gelukkige groep van uitverkorenen waarvan misschien een gehele bladzijde gelezen wordt, alvorens je afgewezen wordt.
Als je echt verschrikkelijk goed bent, krijg je een persoonlijk uitgeprint briefje dat ze niet van plan zijn iets met je werk te doen. :)

LUH-3417 - Ja, zo'n schrijverscarrière zit er wel in.

Nee, alles wordt met aandacht gelezen. Altijd meer dan 1 alinea, mits het echt heel slecht is. De begeleidende brief is volgens mij lang zo belangrijk niet als je zou denken; het gaat echt om het werk.

Tips: zorg ervoor dat je manuscript er geordend uitziet, steek niet te familiar van wal in je begeleidende brief (schrijf dus niet over je leven in die brief zoals je tegen een vriend praat) en belangrijker: kijk of het werk de moeite waard is. Wat voor jou geweldig materiaal is, hoeft niet commercieel aantrekkelijk te zijn. Dus dan moet je de uitgeverij kiezen die zich toelegt op jouw materiaal. Let op waar je je manuscript heenstuurt: gedichten naar een non-fictie-uitgeverij is slordig en overbodig.

Werk jij bij een uitgeverij, Tisch? Mag ik vragen welke opleiding je gevolgd hebt? Ikzelf ga binnenkort stage lopen bij een uitgeverij. Nou ja, ik ben nog op zoek en bezig sollicitatiebrieven te versturen. :p

Ik zou zelf ook mijn boek uit willen geven ( als het af is ), en ik vroeg me af, wat die begeleinde brief inhoud, waar jullie het eerder over hadden....

Je kunt je manuscript niet zomaar de bus op doen en dan verwachten dat men wel contact met je opneemt. Dat is niet erg netjes. Een begeleidende brief is gewoon een brief waarin je je richt tot de uitgever met de vraag eens te kijken naar jouw manuscript. Niets meer, niets minder.
Het is belangrijk kort van stof te zijn. De uitgeverij hoeft geen informatie over je gehele leven of ellenlange uitleg over je manuscript. Wees bondig, zou ik je aanraden. Verder: denk er niet te makkelijk over! Grote kans dat je afgewezen wordt. Daarnaast zullen 16-jarigen ook niet zo snel een contract krijgen. Alleen als je heel erg veelbelovend bent en dat komt zelden voor.

Tot wil ik je succes wensen!

Ik denk dat je er wel heel goed over na moet denken voor je een uitgever gaat benaderen.

Probeer goed kritisch naar jouw boek te kijken, is het echt goed genoeg? Wat wil je er mee bereiken als je het uitgeeft? Wat is je doel?

waarschijnlijk is jouw boek ook AUTObiografisch en niet biografisch (of gaat het over iemand anders dan jijzelf).
Het blijft ook om het verhaal gaan, niet of het wel of niet (auto)biografisch is, want meestal is het dat wel een beetje.
Het gaat de uitgever om het verhaal!

O, ja, trouwens, bedenk ook wel van te voren, dat als ze je boek uit gaan geven er nog correctors aan je verhaal gaan zitten er misschien wel hele alinea's door jou of door de corrector herschreven moeten worden.
Je boek zal waarschijnlijk nooit precies zo uitgegeven worden als jij het bedacht hebt

Wat ook nog altijd een optie is (maar dat hangt van je doel af) is het zelf uitgeven. Het kost wat en je zult er moeite voor moeten doen om het kwijt te raken (oplage is natuurlijk wel veel kleiner, maar toch), maar ja, als je het echt graag wilt...

Volgens mijn doen correctors de saaie klusjes: punten, komma's, woorden, opmaak. De redactrice / redacteur doet de inhoud, de structuur. Maar het is jouw boek, dus de concessies zullen in goed overleg worden gemaakt, neem ik aan. Anders zit je verkeerd.

Dat ligt maar net aan de uitgeverij. Grote uitgeverijen hebben aparte bureauredacteuren voor het correctiewerk. Zo heten zij die jullie 'correctoren' noemen. Kleinere uitgeverijen hebben waarschijnlijk geen afdeling 'bureauredactie'. Daar wordt alles dus door de redactie gedaan, inclusief het redigeren (corrigeren).

Verder denk ik dat het voor een schrijver erg moeilijk is objectief te kijken naar zijn of haar eigen boek. Sommige mensen zijn ervan overtuigt dat ze het geweldigste boek ooit geschreven hebben, terwijl het ook gewoon zo kan zijn dat ze een bord voor hun kop hebben en niet zien hoe walgelijk slecht te zijn. :p Dat komt voor.

dat kan nog best wel eens tegenvallen hoor!

Wat bedoel je?

hoe goed je begeleid wordt zeg maar.
kijk, die vent die Pinkeltje geschreven heeft (o, ja, Dick Laan) die gebruikte altijd heel veel uitroeptekens enzo. Dat mocht van hem nooit verminderd worden. Daar hebben ze zich dan wel zo'n beetje aan gehouden, maar je moet niet verwachten dat ze voor een 'simpele schrijver' precies laten zien wat ze allemaal veranderd hebben. Al helemaal niet qua plaatsing van komma's terwijl die toch heel belangrijk kunnen zijn in de manier van het lezen van de zin.
Alleen echt drastische veranderingen zullen gemeld worden.
Maar ja, dat hangt ook van de Uitgever af natuurlijk.

Zo ver is ze alleen nog lang niet, dus doet er eigenlij weinig toe....

Maar dat moeten ze wel degelijk hoor! Bepaalde dingen kunnen bij de stijl van een schrijver horen. Dit zullen ze ook niet zo snel veranderen. Enkel als het foutief Nederlands is, als de structuur van een alinea/zin niet goed is of als volledige hoofdstukken walgelijk slecht geschreven zijn. Een redacteur is dan wel verplicht het te bespreken met een schrijver. Zomaar dingen veranderen in andermans tekst mag namelijk niet. En dan heb ik het over vrij grote veranderingen, en niet foute interpunctie of mogelijke spelfouten. Zo heb ik het geleerd op school. Als redacteur moet je wel het lef hebben om dingen te durven veranderen, als dat de tekst ten goede komt.
Maar volgens mij zeg ik nu bijna hetzelfde. :p

En nee, het doet er op het moment vrij weinig toe. Maar daar ging de discussie ook niet helemaal over. Ik lichte even toe dat correctoren (bureauredacteuren) wel degelijk redacteuren zijn.

jaja, ik ken al die benamingen niet precies hoor, maar zo erg doet dat er ook niet heel erg toe in dit geval..

ja, je zei eigenlijk gewoon hetzelfde..

Wie een beetje close-reading van de 'new criticism' uit Amerika weet te hanteren, kan zien dat één komma een boek compleet kan veranderen.

LUH-3417

Hier staan goede tips in:

http://www.taaldigitaal.nl/uitgeven/Tips.htm

Het was dan ook als reactie bedoeld op Tisch.

En LUH, ligt dat eens toe? Het lijkt me gekkenwerk om elke komma met de schrijver te bespreken..

daarom doen ze dat dus ook helemaal niet altijd

Uhm, die reactie was voor LUH en niet voor jou. Ik weet namelijk allang dat ze dat niet doen. Ik vroeg me enkel af wat LUH er over zou zeggen.

Een discussie wars van vooroordelen.

Volgens mij krijg de auteur altijd de drukproeven te zien. Die keurt hij goed. Hij heeft dus het laatste woord.

Maar dat spreekt toch vanzelf?


Ow, I am very sorry! Ik wist niet dat je kwaad werd...

Yup. Als een schrijver een komma niet geplaats heeft, terwijl hij daar volgens de taalregels wel hoort, dan heeft dat ook betekenis. Denk maar aan de 'stream of consciousness' van de modernisten, waar taalkundig ook geen bal van klopte...

Iets 'corrigeren' zonder een schrijver erbij te halen lijkt me onmogelijk. Hoewel we de kunstenaar natuurlijk niet weer moeten verheven tot goddelijke stem der muzen, zoals achtieende/negentiende eeuw.

LUH-3417

Ja, okay. Als het bij zijn stijl hoort. Ik bedoelde meer als het echt een foutieve komma is, die niet bij de stijl van de schrijver hoort.

Wat is stream of consciousness eigenlijk precies? Ik heb er wel eens van gehoord maar zou niet precies weten wat het inhoudt.

Stream of consciousness is een kunstgreep die veel modernisten toepasten en waarbij ze de illusie wilde scheppen de gedachten van de hoofdpersoon direct weer te geven. Als een constante, associatieve stroom zonder leestekens of wat dan ook. 'Meneer Vissers Hellevaart' van Vestdijk is een Nederlands boek dat hier ook gebruik van maakt.

Ik was trouwens, over dat komma-gedoe, geinspireerd door een probleem waar we tijdens een college eens tegenaan liepen. We probeerde een verhaal te bespreken (Garden of forking paths, van Borges, dacht ik) en mensen hadden verschillende uitgaven... bij de één werd de tekst vooraf gegaan door een aanhalingstekens (dat niet sloot) en bij anderen niet. Maar je kan dan, als je een tekst analyseert, niet zomaar aannemen dat dat een drukfout is. Je bent bezig met de tekst die je voor je hebt, en die heeft daar een aanhalingsteken. Doe er maar wat mee. :)
Vandaar dus.

LUH-3417

Oeh, dat lijkt me echt vervelend lezen. Ik ga eens zoeken naar dat boek. Dank je wel voor de uitleg!

In het begin is het zeker strontvervelend, maar als je je er eenmaal overheen gezet hebt, is het een geweldige manier om de personages 'tot leven' te laten komen. Althans, toen... nu zal het waarschijnlijk niet zo goed meer werken.

LUH-3417