[verhaal in constructie] Destroyed Earth will survive
 

Dit gaat over iets, wat hier nog niet invoorkomt,
Maar, gewoon op eerste gezicht;
Is dit wat? (op spellingsfouten, verhaal, etc na?)
---
The Destroyed Earth will survive
---
Het was 2198,
De Aarde, een sombere en eenzame planeet.
Mars en de Maan worden nu meestal gebruikt om te wonen.
Ook op Aarde wonen er nog een paar miljard mensen.
Maar niet op de gewone aardbodem.
Nee, ze zitten onder de grond, wel honderden kilometers verborgen.
Daar ondergronds was het mooi,
Er was een ondergronds dorp die hete UndergroundCity,
Het was de eerste stad onder de grond gebouwd.
En het was leefbaar hoewel je zou denken dat er geen zuurstof was.
Want het zuurstof is er ook niet meer op aarde.
De Aarde was nu een grote Rode planeet.
Ook planeet Mars is erg veel slechter aan toe dan jaren en jaren terug.
Maar de Aarde staat op ontploffen,
De Wetenschappers op Mars schatten dat de planeet Aarde nog maar 246 jaar te gaan heeft.
Zelfs in deze tijd zijn er alleen nog maar bemande voertuigen naar Planeet Mars, Jupiter, de Maan geweest.
Nooit verder, er was een grote economische crisis, en de NASA verdween al in 2098.
Het was herdenkingsjaar voor de NASA, het is precies 100-jaar geleden dat de NASA verdween.
Er waren alleen nog maar kleine organisaties die een SpaceTaxi besturen.
In 2120 was de hele Ozonlaag verdwenen, en er was nauwelijks zuurstof.
In 2122 hadden ze de zuurstofgenerator uitgevonden, eindelijk wisten ze waar het zuurstof nou werkelijk vandaag kwam.
Het werd geproduceert door micro-organismen die leven van een bepaalde grassoort dat er dus niet meer is op de Aarde,
De Aarde was een grote woestein, en er was geen water meer.
Op de Noordpool is het veel kouder geworden,
Het is daar -80 graden, en geen mens kan daar komen om het water te ontdooien.
Je kunt je niet vertonen op de Aarde zelf, want binnen 10 minuten ben je dood.
Het is er veelste warm.

In UndergroundCity, het allereerste ondergrondse stadje met een paar miljoen inwoners,
Is in 2102 gemaakt, ze hadden al voorspelt dat het gedaan zou zijn met de Aarde,
Tenmiste dan met het Leven.
Alle mensen, dieren en planten en insecten hebben ze allemaal verzamelt en meegenomen.

Er leefde in UndergroundCity dus ook een burgermeester,
Gen the Space, was zijn naam. Hij is geboren in 2080 en heeft veel mee gemaakt.
Hij is nu ook erg oud, 118-jaar.
De gemiddelde levensverwachting in UndergroundCity was 120 jaar.
Hoewel je zou denken dat wanneer het zo aan toe gaat op aarde, en dan nog wel ondergronds!
Maar Gen kon verwachten dat hij niet lang meer te leven zou hebben.
Hij is opgegroeid op de Aarde zelf.
Maar hij was nog geen 18 of hij bedachte een plan om een ondergrondse stad te bouwen.
Dit werd ook uitgevoerd.
Er zijn verder op de wereld nog veel meer ondergrondse steden.
Eentje heet New-Amsterdam, die op de plek ligt waar vroeger Amsterdam heeft gelegen,
Dan nog eentje in Japan, New Tokio,
Ongeveer 200 km vandaan van het oude Tokio,
Het oude Tokio op gewone aardgrond bestaat nog, alleen wonen er niet veel mensen.
Heel oud-Tokio is ook afgedekt met een groot scherm, die al het zonlicht en warme niet doorlaat.
Het scherm vangt daarmee ook nog veel zonlicht om zonne-energie mee op te bouwen.
In Antartica heb je South-City, die staat ook gewoon in het ijs,
Het is daar enorm koud, maar de bewoners hebben er geen last van.

Gen keek vanuit zijn raam naar het virtuele tv-scherm die ongeveer 80km hoger lag dan zijn flatgebouw.
Het moest de lucht voorstellen, dat zou vrede brengen en je thuis laten voelen volgens Gen.
Een ding was zeker, Gen heeft de Aarde gered en het leven bewaard.
Je zou niet op Mars volledig kunnen leven dacht Gen vaak.
Wij mensen zijn geschapen voor de Aarde, en dat moet zo blijven.
Wij zijn de beschermers van de Aarde, niet egoistische mensen uit het jaar 2000 die ervoor hebben gezorgd
Dat wij hiermee zitten, dat zijn namelijk egoisten.
Ze geloofden er niet in dat zelfs een papiersnippertje wel 1000-en bomen hebben gekost.
Ze dachten dat het millieu voor hun niet schadelijk was, maar voor ons wel.
"wel leven dan toch niet meer".

De oude Gen had ook een dochter, Jeanne, en die had weer een zoon Gammo.
Gammo had nog een toekomst, hij was 40 jaar oud, erg jong in deze nieuwe tijd.
Jeanne was ook pas 70.
Het volk van UndergroundCity ondergronds op de plek waar nu Amerika ligt.
De stad is ongeveer zo groot als de staat Texas.
Er leefden veel rijken en armen en bejaarden. Je was ook pas bejaard wanneer je 100 was.
En je ging met pensioen als je 90 was.
Bijna alle mensen gaven echt om het millieu, vooral ze nu ondergronds zaten.
Scholen waren er niet meer, nu moesten ouders het doen.
Er waren dan wel digitale hulpmiddelen, maar dan toch.

Gammo had een grote droom, hij wou de Aarde zien.
De oude Gen voelde altijd nog heimwee en bleef soms uren staren naar zijn
Digitale, kunstmatige wind en lucht.
Waar de Zuurstof-Generators hun werk deden, met hulp van de insecten en het gras.

--komt nog een vervolg op, want dit is niks, dit is pas het beginstukje (inleiding, het begin)

Ik schrijf ook van dit soort verhalen, dus de titel sprak me erg aan. Dat deed de rest niet. Het is erg onorigineel en humorloos. Ik vind eigenlijk dat zo'n onderwerp niet zonder humor kan. Mar dat is mijn mening

Op zich vind ik het een leuk verhaal, maar naar mijn mening niet echt als een verhaal geschreven.
Op mij komt het over als meer iets dat informatief vertelt wordt, begrijp je wat ik bedoel?

Misschien kun je er meer 'lopende' zinnen van maken, dat het verhaal wat meer gaat 'leven' zegmaar. Want het leest niet prettig. Het zijn hele korte zinnen, die ook nog eens heel stroef en nors overkomen.

neem deze zin:Er leefde in UndergroundCity dus ook een burgermeester,

Gen the Space, was zijn naam. Hij is geboren in 2080 en heeft veel mee gemaakt.

Als je er zoiets van maakt,
'Niet alleen werd Underground City bevolkt door het gewone volk, ook de burgemeester had zijn plaats ingenomen in het kleine ondergronse stadje, en regeerde over de burgers.
De burgemeester werd geboren in het jaar 2080, en had een lang leven achter de rug, waarin hij veel mee had gemaakt',
klinkt dat meteen een stuk beter, toch?

Ik zeg niet dat je het zo moet doen, maar zoiets maakt het wel leuker, vind ik dan!

Verder, vind ik het een leuk verhaal, origineel op een bepaalde manier, en leuk verzonnen.
Probeer wat aan je stijl zegmaar te veranderen, dan zou het een heel leuk verhaal kunnen worden!

Ja, ik wou er humor in gaan doen,
Maar het begin is voor mij zo serieus.
Dus wil ik die ook simpel en een beetje saai houden.

Het begin moest een uitleg zijn,
Van waar mijn verhaal werkelijk over gaat.

Maar anyway, ik schrijf in het vervolg over die burgermeester,
En dat daarna de aarde ontploft, door iets (maar dat zeg ik niet)
Dan gebeurd er iets raars.

greetz,

(bedankt voor jullie mening)

Hoofdstuk 2 - Eenzaamheid
===
Jenett lag daar, op de kraam-afdeling, Eenzaam en verlaten.
Zijn man, Gary, was er niet, hij was er niet bij.
Hij werkte bij de NASA, en was naar planeet Mars toe, Jenett was erg depressief.
Er was een enorme personeelstekort in het ziekenhuis waar ze nu zaten.
Het was namelijk verplicht om naar het ziekenhuis te gaan om hygiënische redenen.
Jenett voelde zich alleen, en hoopte door de baby zich weer normaal te voelen.
"U kunt over 2 uur naar de baby toe." vertelde Dokter Layers.
Jenett was nog moe van de bevalling, maar wilde graag naar haar baby toe.
"Heeft u trouwens al een naam?" vroeg de dokter.
Jenett dacht na, en zei duf: "Nee, nog niet..".
"Ja, maar de dokter wil het over precies 3 uur weten, de gemeentes moeten ingelicht worden.".
"OK, ik zal een naam hebben over 2 uur, wanneer ik de baby zie.".
Het ziekenhuis was erg streng, en koste veel geld.
Er was veel digitaal apparatuur dat de stadsmensen en fabrikant-mensen niet kenden.
Jenett kende die dingen daarom ook niet, d'r vader was een boer en vertelde haar dat het leven in de jaren 80'
Een groot pretje was, maar dat de mensen nooit en ook nooit rekening hielden met het millieu,
Wat kon hun dat schelen.
Jenett en velen anderen waren daarom de dupe van hun ouders en grootouders.
Het millieu was zo erg dat sowieso de helft van Europa is verdronken en overgelopen.
Er waren miljoenen verdronken.
Jenett kon nog vluchten met haar man, en vluchte naar amerika.
Ze kon gewoon niet weten dat al dat apparatuur digitaal was,
Omdat de wereld, door de slechte economie haast geen stroom meer heeft.
Het was 2 uur 's middags.
Janett werd geholpen en ging naar de plek waar haar baby lag.
Ze zat vol verbazing te kijken, en zei zonder na te denken: "Oh mijn... hij gaat ons redden..".
"Wat zegt u?" vroeg de dokter. "oh.. eh.. niks..".
"Hij heet Gen, g-e-n, spreek je uit als djen." zei ze. "Nou, aparte naam, waar komt ie vandaan eigenlijk?" vroeg de dokter.
"Nou, ik heb het van het woord 'genen', en het past bij hem heb ik het gevoel.", "Nou, ok, dan zal ik je even een formulier geven waar je alle gegevens in kunt schrijven.".
"U heet Janett Steinbergen, toch? Dan heet hij dus Gen Steinbergen neem ik aan hé?".
"Ehm, ja, maar ik wil graag een nieuwe achternaam voor 'm.", "Maar, maar weet je niet dat dat erg veel kost?".
"Ja, maar ik heb het gevoel dat dat moet.". "Heeft u last van Dwangmatigheden?", "Doe het nou maar!"
Janett werd altijd pissig en chagerijnig in ziekenhuizen,
Ze vroegen van alles en hielden bijna nooit rekening met privacy.
"Wat zal het worden?", "Gen the Space", "the Space??", "Ja de Space ja!", "ok, ok... sorry hoor."

---
Is dit al beter?