De dood zweven
 

Het leven zweven



“En ik ruilde -alsof ik het elke dag deed-
de eindige aarde voor het eeuwige zweven in”


M’n vleugels waaien me
Door
Een bewogen leven
Hoog in de lucht
M’n mond ademt
Witte wolkjes uit

Maar ik word moe
Moe van al dit
Zwemmen in de lucht
Even laat ik de aarde
Beven
Aan een fijne rode draad
En ik laat alles los
Opeens

Alles werd niets,
Niets werd alles
Maar tegelijk
Bleef alles toch
-zoals ik stiekem
had gehoopt-
hetzelfde






die eerste strofe baart me zorgen, staat hij daar goed, of misschien beter na de tweede strofe? of de derde? :p

erg mooi gedicht (na 3 keer lezen... :))

die eerste strofe staat er wel goed vinnik.

heel bijbel-achtig, hoe gaat het ook alweer

" En God schiep de aarde. Hij wist dat het goed was"

iets in die richting :S
maar goed.. erg mooi

Nee, hij staat daar precies goed. Ik word benieuwd naar de rest van het gedicht, en het geeft het meteen allemaal een bepaalde mysterieuze sfeer. Ik heb er niet echt iets op aan te merken, het begin trekt meteen de aandacht, je midden is ook goed, en je afsluiting vind ik erg fijn, relativerend, erg goed gedaan (y) .

Dankje beiden voor de reacties, ik denk dat ik die strofe nu toch maar laat staan waar hij staat :)

Orgineeltje, je hebt een leuke stijl van schrijven, ga door! (y)