Heb je ook wel eens dat gevoel..
 

..Dat je bang bent om je vriend(in) kwijt te raken..zo`n gevoel van binnen...onbeschrijfbaar...terwijl je geen concrete punten hebt die er aanleiding toe geven..?
Of ben ik nou de enige.. :|

ja..laatste tijd een beetje :( ..je bent niet de enige ;)

goh...daar heb ik dus net een topic over geopend...

ik ken je probleem...echt kuterig is dat he

ik zie het...net 2 minuten voor mij..toevallig..
maar zeker kut :s

ja en je kunt er ook zo weinig aan doe he...ik heb het wel tegen em gezegd en hij zegt ook de hele tijd:
hoe moet ik je overtuigen dat ik dat niet doe...enzo..

maar toch hou ik dat gevoel...

argh

je moet het gewoon ook vaak tegen jezelf zeggen, van: "nee dat zijn spoken" op een moment denk je er niet meer over na

Ik ben 1 x echt bang geweest, dat m'n toenmalige vriendin, iets ergs was overkomen, ze moest naar school fietsen, maar het sneeuwde ongelovelijk, en ik was zelf al 4 keer onderuit gegaan bij de lokale kruispunten.

Dus ik viel haar om de hals, toen ik haar rustig op school zat..

Oh, ik lees topic nu goed door..

Ontopic: jawel, maar na een paar minuten weet ik wel dat het weer goed zit, vaak een miscommunicatie van humeur :(

ja dat heb ik ook.. bang om hem te verliezen aan een ander meisje en bang dat hij een ongeluk krijgt..

ik heb het gevoel ook wel is... ik denk dat je dan gewoon heel erg onzeker bent over jezelf of je te min voor hem voelt....

Soms ja, als ik een hele warme golf over me voel glijden van verliefdheid als ik bij hem ben:) Dan pak ik hem vast en vraagt ie: Wat is er? Ik: niks hoor! Op zulke momenten wil ik hem al helemaal nooit meer kwijt!

Van die momenten heeft iedereen wel eens. Van die "zucht wat ik zou ik zonder hem moeten" momenten.

Ik heb het ook... :( Ik kan soms helemaal in paniek raken daarom...gelukkig is het wel ietsje minder dan in het begin... Hij weet het, gelukkig, hij zal dus ook niet snel niet bellen als hij wat later is bijvoorbeeld, omdat hij weet dat ik daar niet tegen kan...

ja....Dan kan ik echt huilen!

Neej dat gevoel heb ik gelukkig nog niet. Mischien dat ik dat gevoel later in onze relatie nog ga krijgen?

Ja, dat gevoel heb ik vaak gehad. Ik ben m nu ook kwijt, en dat lag niet aan mij. Je hebt gewoon niet alles in de hand.

Hmm.. dat gevoel is zeer zeker k*t ja! :(
Bij mijn laatste vriendje had ik dat gevoel cónstant, en uiteindelijk ben ik hem nou toch kwijtgeraakt.. :( Het is echt zo erg, want ik slaap de hele week al niet goed.. Het is gewoon beter om niet aan dat gevoel te denken, of het in ieder geval zo veel mogelijk te vermijden, want als je diegene dan toch ooit kwijtraakt (ik hoop het natuurlijk niet voor je!!) id het een onbeschrijfelijk, pijnlijk gevoel dat je niet los laat...
Zo ervaar ik het nu in ieder geval.. :(

Liefs

mm... minder..

hebben jongens dit nou ook..of niet?

ja heel vaak (n)

Je moet echt je best doen om dat gevoel niet te hebben, het voegt niks toe aan je relatie en maakt je slechts paranoide. Dit paranoide kan erger worden en voegt niks toe aan je relatie. Je moet niet twijfelen tenzij je echt gegronde redenen hebt. Je moet niet gaan speculeren in je hoofd totdat je iets hebt om over te twijfelen. Juist als je argwaan hebt en dit gaat uiten breekt het je relatie op en tjah dan ben je dus vrij ironisch bezig geweest: Je hebt wat je dacht waar gemaakt door wat je dacht.

hmm....als ik n vriendje heb, ben ik altijd bang dat ie dood gaat, dat droom ik dan ook enzo....superleip...

ja dat heb ik weleens, dan gil ik heel even en dan is het weer over,.

Ik denk dat het in zekere mate wel normaal is dat je bang bent om degene waar je van houdt kwijt te raken. Maarja je moet er niet in doorslaan natuurlijk.

Dat is weer... Maar vanavond, heb ik het eindeiljk tegen mijn boy gezegt, wat er was, reageerde niet echt, maar na 5 minuten begon die het te beseffen wat ik zei, en hij heeft hele avond het weg proberen te nemen, en ja het is gelukt.. :) vannacht slaap ik lekker..

In éen topic met niet eens zoveel replies al die figuren met een Finding Nemo-avatar :D

Ja, de laatste tijd heel erg. Daar heeft hij het ook wel zelf naar gemaakt dus mag hij t ook weer lijmen vind ik..


en soms ook dat ik hem echt kwijtraak aan een ongeluk ofzo.. iig dat hij ook overlijdt net als vele dierbaren van mij..

Om voor mezelf te spreken: Dat weet ik ook wel, maar zo voelt het niet. Wanneer het wel zo zou voelen, dan zou ik ook zo handelen.

Verder denk ik dat je door het niet te uiten je relatie nog veel meer op breekt, omdat het gevoel en dus ook je gedrag er wel is. De persoon waar je een relatie mee hebt kan dat gedrag niet plaatsen en dat breekt eerder op in een serieuze relatie dan openheid, denk ik. (En dat is ook mijn ervaring.)