Afweermechanisme
 

ik neem aan dat anderen dat ook hebben, om situaties die niet naar behoren gaan toch goed te kunnen laten verlopen, of om ze te mijden.

Ik kan mezelf goed anders voordoen zonder dat mensen dat door hebben, ik kan liegen met een stalen gezicht en ik heb de mogelijkheid om digen die ik gezien of gehoord heb voor een bepaalde tijd totaal uit m'n geheugen te verbannen.

Ik weet dat zoiets niet al te gezond is, maar ik vroeg me af of anderen ook last hebben van dergelijke symptonen?

Kan ik ook... de vraag is, wil je zo blijven leven. Ik niet.

Geziene dingen wegbannen lijkt me lastig.

Wel met getallen ofzo, beveiligingscodes / pincodes die ik maar beter niet kan weten ofzo ben ik zo kwijt als ik wil. Liegen kan ik ook goed :)

Het is niet alsof ik het zo allemaal maar in de hand heb, het gebeurt uit automatisme, dat is wel irritant. Het onderdrukken van herinneringen is het ergsten.

Gisteren na de repetitie ging het over oude relaties, begon men over iemand waar ik maybe 2 weken wat mee heb gehad. Ik herinner me niks meer, alsof het nooit gebeurs is.

Zulke shit is eng ... en niet zo'n beetje ook.

Maar ik weet van mezelf dat het niet goed is, en dat ik eigenlijk in therapie zou moeten, maar ik wil dat allemaal niet.

Ja, ik heb die afweermechanismen. Op het moment dat mijn (negatieve) gevoelens erg sterk zijn kan ik er niet over praten. Pas als de spanning wat gezakt is kan ik zeggen dat er wat aan de hand is. Ik ben, als ik een aanval van onzekerheid heb, afwisselend heel stil en heel vrolijk, ik probeer een beetje grappig te doen en laat zo weinig mogelijk merken dat ik ergens mee zit.

Ik kan ook niet goed zeggen wat ik voel. Als ik iemand wil vertellen hoe aardig of leuk ik diegene vind moet dat heel omslachtig, met opmerkingen die je dubbelzinnig zou kunnen opvatten. En hoe ik ook probeer, ik durf dat soort dingen maar niet rechtstreeks te zeggen. Heel irritant, voor mij maar ook voor anderen.

En dan heb je nog de afweermechanismen die ik gebruik om mijn zelfbeeld een beetje op peil te houden, maar daar gaat dit geloof ik niet echt over.

Ja. Ik doe me soms anders voor dan ik werkelijk ben.
Vrolijker, zelfverzekerder enz. Ik doe dat wel een beetje
bewust denk ik...

Omdat ik niet wil dat mensen zich zorgen maken ed, en ook omdat het beeld wat (veel) mensen van me hebben (vrolijk. zeker.) me wel bevalt. Ik heb er een hekel aan als mensen
me willen bemoederen of wat dan ook, en ik heb er helemaal
een hekel aan om als 'meisje met problemen' gezien te worden.

(Nare) gebeurtenissen ed kan ik wel (tijdelijk) wegdrukken,
maar hoe zwaarder die dingen zijn, hoe harder 't me
uiteindelijk neerslaat. Ik heb er geen controle over,
het één druk ik automatisch weg, het ander niet.

En vaak komt het weer naar boven als ik (erg) zwak
in m'n schoenen sta. :s

Of het goed is, nee, dat weet ik zelf ook wel... Maar het
veranderen gaat moeizaam, al probeer ik het wel. Meestal.

Ik kan heel goed liegen, ik kan heel goed doen alsof ik totaal iemand anders ben, ik kan heel goed mensen niet tot mij door laten dringen, ik kan heel goed mensen kwetsen op hun zwakke plekken alleen maar om mezelf af te weren van bepaalde mensen. Ik kan eigenlijk té goed zeggen hoe ik me voel bij iets, omdat als iets me niet zint, je dat heel hard en onsubtiel te weten krijgt.

Mm ik heb het alleen als iemand kritiek op mij heeft, dan maak ik mezelf wijs dat het toch niet zo belangrijk voor me was. Het heeft wel z'n voordelen, je raakt niet zo snel in de put. Maar aan de andere kant houd je natuurlijk alleen jezelf voor de gek..

Dissocieren is een kunstje dat ik al heel lang kan. Ik vind het eerder vervelend dan handig. Soms staan mensen een kwartier tegen me te praten en als ik dan 'wakker' wordt, heb ik geen flauw idee waar ze het over hebben. Frusterend.

Lol Jadie dat is wel ziek :D

Ik zou echt denken wtf als dat bij mij zou gebeuren...

Gezond is het niet ;). Gelukkig gebeurt het niet meer zo vaak :o

Ik heb wel vaker van die buien dat ik erg zelfverzekerde dingen probeer te zeggen zodat de ander maar niet merkt hoe onzeker ik eigenlijk ben.
:bloos:

Ik heb ergens het idee dat ik zo mensen meer op afstand houd, niet om mezelf te beschermen, maar omdat ik bang ben dat ik hun wat aandoe.

Hebben we dat niet allemaal? :p