[Stukje] Kleinschalige tragiek
 

Tragiek: hoe een persoon misschien wel mijn gehele toekomst vergalde

Je hele schoolgaande leven ben je een succes. De goede cijfers regenen praktisch iedere week meer op je neer. Er wordt zelfs gesuggereerd dat je een klas zou kunnen overslaan. Maar nee, dat doe je niet, zo goed vind je jezelf nou ook weer niet. Je houdt van school.
Dan moet je een profielkeuze maken. Net de laatste studiepunten weet je niet in te vullen, dus kies je uit wanhoop maar voor economie. Want nee, klassieke culturele vorming kan je niet kiezen, zelfs niet als je drie jaar lang gymnasium hebt gedaan. Als het uiteindelijk te laat is, blijkt dit wel te kunnen.
Nu sta je vlak voor je eindexamens. Je spartelt, want dat ene vak dat je door een oncapabele decaan is opgedwongen, staat op het punt je fataal te worden. Drie vieren, waarvan twee in je profieldeel. En dat terwijl je zoveel wél kan, maar daar kijken ze niet naar.
Je ouders schelden je bij iedere kans die ze krijgen half verrot. Alsof het voor mij al niet erg genoeg is, alsof ik graag wil blijven zitten en alles opnieuw wil doen. Nee, ze moeten en zullen het er met veel verbaal geweld nog eens inpersen. Jij bent stom, jij wilt zakken, jij gaat falen. Daardoor zullen mijn cijfers opeens op magische wijze door stijgen.
Ik ben het meer dan zat. Waarom zijn je ouders nou altijd de mensen die je het allerminst begrijpen? Hoe krijgt het lot het toch weer voor elkaar. Met het meest domme, irritante, zeurderige en walgelijke vrouwelijk schepsel als moeder ben ik opgezadeld. Rustig iets uitleggen is er niet bij, ze snapt me toch niet. Misschien ben ik soms wat apart, maar zó geestelijk gestoord (als mijn moeder dikwijls beweert) ben ik nou ook weer niet.
Voor de allereerste keer in mijn leven wil ik hier weg. Ik wil alles vergeten en helemaal opnieuw beginnen. Niet meer constant herinnerd worden aan zaken die je al lang wil vergeten. Naar Leuven, naar België, Engels en Nederlands studerend. Of ik gelukkig zal worden, is de vraag, maar ik zal in ieder geval alleen en op mezelf zijn.

Als het in Leuven regent, word ik tenminste zelfstandig nat.

http://roospleonasmes.blogspot.com

Hoe herkenbaar en wat een mooie laatste zinnen!

voor mij niet herkenbaar, maar wle heel mooi beschreven.

Voor mij ook heel herkenbaar... helaas.

Goed stukje!!

Hoi, ik wou me aansluiten bij mijn voorgangers, knap dat je over zo'n eigenlijk vrij 'dagelijks' onderwerp toch een heel boeiend stuk weet neer te zetten!
De enige opmerking die ik wilde maken is de volgende: Misschien vinden andere mensen dit mierenneukerij, maar ik ben nou eenmaal een haakjeshater, dus vergeef me ;). Je snapt het, dit gaat over de haakjes:

Behalve dat ik zelf de haakjes hier niet mooi vind, denk ik dat ze hier ook helemaal niet horen! Volgens mij loopt de zin prachtig door als je helemaal geen leestekens om de woorden 'als mijn moeder dikwijls beweert' zou plaatsen. Ik kan me echter inbeelden dat jij de toon van deze zin anders wil hebben; toch zou ik zelf in dat geval kiezen voor komma's of desnoods streepjes, maar die haakjes vind ik zo... zonde...

Verder geen commentaar, het loopt lekker, het gáát ergens over, herkenbaar, enz. Goed dus :)

Wel goed geschreven.

Maar je verandert nogal eens van perspectief, dat is wel jammer. (Het begin is 'je' en later wordt het 'ik'...)

Ik sluit me hier volledig bij aan:o

Het is voor mij niet zo heel herkenbaar, maar ik begrijp wel wat je wilt zeggen en het is (zoals meestal bij jou:o) erg mooi geschreven!

Ik vind het mooi geschreven. Maar ik ben het niet helemaal met je eens. Natuurlijk is het volkomen verkeerd dat een decaan jouw leven een hele negatieve richting op heeft gestuurd. Maar dit kan nooit zijn/haar bedoeling zijn geweest. De meeste decanen zijn ook maar docenten die dit in hun vrije tijd doen, en gewoon vaak niet in staat zijn om alle mogelijkheden ook te overzien. Maar dat maakt ze nog niet per se incompetent.

Ook nadat het duidelijk werd dat je wel KCV had kunnen doen in plaats van economie had je toch nog over kunnen stappen? KCV is naar mijn ervaring een vak dat niet heel moeilijk in te halen is, omdat het qua niveau wel mee valt. Je moet alleen veel doornemen. Je hebt, zeg je, ook drie jaar met economie geworsteld. Als je wist dat je het niet aankon had je het misschien veel eerder moeten laten vallen.

Je ouders heb je nou eenmaal niet voor het kiezen, en het is belachelijk dat ze jou niet steunen als je het moeilijk hebt, maar jij bent degene die voor die vakken heeft gekozen en het uiteindelijk niet aankon. Om je decaan de schuld te geven is volgens mij een beetje onzinnig.

Jij kent overduidelijk mijn ex-decaan niet. (Ze is nu ook weg.) Ze was écht een rotwijf. En dat zeg ik niet snel over leraren, ik kan altijd wel goed met ze opschieten.
En (zoals het stukje zegt) was het te laat toen ik erachter kwam dat het anders had kunnen zijn. Economie kan ik dus ook niet laten vallen, anders had ik dat wel gedaan.

Het geheel was ook meer als 'schrijfsel' bedoelt en niet als inhoudelijk becommentarieerbaar, anders moet je me wat beter kennen denk ik.

Okee.. ik bedoelde het niet als kritiek op jou persoonlijk :).


Verder zit het wel goed in elkaar, denk ik. Ik vind de rest van de schrijfsels op je site trouwens ook leuk.

:) *blij*