Zo zonder zorgen
 

Wat kan een méns verdrinken
in de druppels op het raam.
Terwijl een kind in volle vreugd'
al in een waterbui gaat staan

Als de grote mens nou met wat mínder
om kon gaan, wat méér waardering
voor wat minder, kan ze dan al zijn
zoals de zon, zoals een kind?

-Dus dat de mens in volle klank
en overtuiging zingt-:

Ik donder-maar draag-wolken weg,
om te vóélen wat de dag verbindt
naar nu en later, lacht wel weer,
een onbevangen pad begint

Ik vat niet helemaal waarom zon en kind gelijk zouden zijn. De eerste aanname, kind != mens, gaat nog wel, is zelfs grappig terug te lezen, ik dacht eerst aan een dier. Heb het idee dat het een beetje op de laatste strofe hangt, die over wat anders gaat dan voorgaande letters.

Mooi gedicht, je boodschap komt duidelijk over, en tegelijk zijn die zinnen weer zorgvuldig mooi gekozen ;)
Vooral de beginstrofe spreekt me erg aan: wat je zegt klopt volledig, je hebt een goed beeld geschept van de feiten en het is er nog poëtisch bovenop.
het volledige gedicht zit gewoon knap in elkaar (y)