Tijd om te wassen...
 

Wat is de vertaling van 'tijd om te wassen' in het latijn?

Mijn moeder zegt 'Tempus Lavare' en mijn zusje en ik vinden van niet.

Geef ons gelijk!

moet je hier niet een gerundium van maken of zie ik dat nou helemaal verkeerd?

Tempus lavandi

:)

tempus ad lavandum

(als je het doel wil uitdrukken, dacht ik,
maar tempus lavandi lijkt me ook wel correct)

Tempus lavandi klinkt voor mij logisch. Tempus lavare is hoe dan ook niet goed.

Uit het woordenboek:
2. geschikte tijd, gunstige tijd, juiste moment, gunstig ogenblik, gunstige gelegenheid (voor: gen. v.h. gerundivum) [rei gerendae; magistratuum creandorum]

Tempus lavandi volgt dezelfde logica. Merk trouwens op dat het hier een gerundium is en niet een gerundivum omdat het gaat om een zelfstandig werkwoord zonder zelfstandig naamwoord erbij. Overigens zijn er vast meer (minder juiste oplossingen) maar tempus lavare is daar niet één van.

Kijk lavare kan alleen als werkwoord dienen of als subject of object.

Lavare curat pulchritudinem. Wassen zorgt voor schoonheid. [Subject]
Lavare amo. Ik houd van wassen. [Object]
Lavare me amo. Ik houd ervan me te wassen. [Werkwoord]

"Het is tijd om te wassen" is daar geen één van.

Donc.. moi et ma soeur ont raison?

Oui, vous avez raison. ;)

Mijn Frans is niet zo goed maar ik zou zeggen dat tu sororque tua certe veritatem loquantur!

Me dunkt dat bij "amo lavare me" lavare eveneens een object is. Welke syntactische functie zouden wij het anders willen geven?
En binnen die zin is "me" op zijn beurt direct object van "lavare".
Het is dus niet zo, zoals bij de acc+inf het geval zou zijn, dat "me lavare" als geheel een direct object is.

Tempus lavare is 'de tijd wassen', waarbij de tijd het onderwerp is. :confused::cool:

Ja maar de vraag was, wat 'tijd om te wassen' in het latijn is. 'tijd wassen' bestaat niet als zin, dat slaat nl. nergens op.

Maar wat ik niet goed snap, jullie zeggen dat het tempus lavandi moet zijn, maar lavandi is dan toch een genitivus, dus is het 'tijd van het wassen', accussativus geeft idd doel aan, dus 'ad lavandum', lijkt me veel logischer.

Duh. :p

Er zit een miniem verschil tussen. Tempus ad lavandum vraagt gevoelsmatig eigenlijk nog om een accusativus: Tempus ad me lavandum bijvoorbeeld. De tijd om ... te wassen.

Tempus lavandi daarentegen voelt meer 'af' aan. Zie ook de post van Ovidius: de geschikte tijd om iets te doen krijgt gewoon normaliter een genitivusgerundivum.

Natuurlijk is het allebei goed, maar de gemiddelde Romein had aan tempus lavandi zeker de voorkeur gegeven.

Mmm...ff dank namens mij Pientjuh (mijn o zo lieve zus, he quin *hehe*). Mijn moeder d8 dat ze ut op Google kon opzoeken, not dus. Neways, dank dank dank