Vragen
 

Vragen

Ik moet de vragen zoeken
Ik moet de vragen zoeken
Ze zitten ergens in mijn hoofd

Al die vragen, die steeds maar blijven dwalen
Wat ik ook doe, ik zie ze niet meer terug

Steeds weer de vragen zoeken
Steeds weer de vragen zoeken
Ik weet niet wie bij heeft beroofd

Dat stukje, is van mij afgenomen
Ik weet niet, waar ik het vinden kan

Maar eerst nog die vragen zoeken
Maar eerst nog die vragen zoeken
Die maken mij van slag

De antwoorden, die heb ik opgeschreven
Maar de vragen, die ben ik kwijtgeraakt

Dus eerst nog die vragen zoeken
Dus eerst nog die vragen zoeken
Zo verlies ik weer een dag

Ik weet het, ik ga ze niet snel vinden
Maar toch, probeer ik het steeds weer

Nog steeds die vragen zoeken
Nog steeds die vragen zoeken
Die jij mij ooit eens gaf

Er zijn dagen en dan schreeuw ik van de daken
Zo luid als mijn stem reiken kan:

'Ik ga die vragen zoeken'
'Ik ga die vragen zoeken'
Die maken mij echt af

Hm, apart. Ik vind dat terugkerende 'vragen zoeken' toch wel erg irritant worden. Een beetje paranoia komt het op me over. Misschien is de herhaling niet nodig. Verder ook niet helemaal duidelijk wat je ermee bedoelt. De eindrijm van de 1e en 3e strofe is wat vergezocht, gedwongen... Maar als je me verteld wat je een beetje bedoelt, dan wordt het misschien wat leesbaarder?

Groeten

Timocreon