kil?
 

ik lijk niet echt om mensen te geven. zodra iemand me mag, is hij of zij niet meer interessant voor me (of familie na). kom ik steeds de verkeerde mensen tegen of is er iets mis met me? :s

ik zit hier echt mee in de knoop, help? :(

LIJK je niet om mensen te geven of is dat zo? En waar baseer je dit op? Op je eigen ervaringen of op wat andere mensen over je zeggen?

Tja, het lijkt me stug dat je absoluut niet om anderen geeft, maar misschien is iemands goedkeuring wel een doel voor je en niet de vriendschap die dan verder opbloeit. Kijk eens goed naar jezelf. Wil je vriendschappen behouden? Zo ja: wat wil je daarvoor doen? Bedenk eens gedetailleerd wat jij voor een vriendchap over hebt en probeer het in de praktijk te brengen zou ik zeggen.

Geef voorbeelden, kan me niet voorstellen dat je niet om iemand geeft?

Je geeft er iig wel om dat je niet om ze geeft ;d

ik weet het niet. ik weet niet (meer) wat echt is en wat niet. :( ik ben nog nooit verliefd geweest, ik vind mensen leuk om mee om te gaan, maar als het stukloopt, kan het me eigenlijk niets schelen.

ik heb veel voor vriendschappen over, maar als ik een tijdje niets hoor, maakt het me niets uit :s:s:s

Als het je niets uit maakt, waarom voel je je dan toch rot? Ik denk dat het je wel degelijk iets uit maakt, anders had je dit hier denk ik niet zo snel neer gezet.

Dat je nog niet verliefd bent geweest is niet erg. Ik werd voor het eerst verliefd toen ik zestien was, bijna zeventien. Jij bent ws nauwelijks ouder. Verliefdheid kan altijd nog komen, je moet nou eenmaal eerst iemand tegen komen die een bepaalde waarde voor jou heeft. Dat heeft niet iedereen.

ik wil me normaal voelen, gewoon met mensen om gaan en daar net zoveel voldoening uit halen als iedereen om me heen lijkt te halen!!!

Je wilt dus net zo zijn als anderen? Lijkt me niet dat je niet om anderen geeft als je je ermee wilt identificeren. Maar goed.

Waar haal jij dan voldoening uit, als je dit niet uit vriendschap haalt? Heb je plezier als je bij andere mensen in de buurt bent? Vind je het leuk om gesprekken te voeren en dingen af te spreken?
Hm, ik kan me er weinig bij voorstellen.

volgens mij heeft niet af willen wijken weinig met geven om je medemens te maken, maar goed

ja, ik vind het leuk om iets af te spreken, maar ik vind het minstens zo leuk om alleen iets te gaan doen
gesprekken voeren is leuk met een paar mensen, met de rest is het vermoeiend omdat ik ze niet goed begrijp en omdat ik mijn gedachten niet over kan brengen :s

mja... ik heb het ook wel eens... maar dan... dat ik altijd heel goed begrijp wat mensen denken en voelen... ze kunnen altijd heel goed tegen mij praten...

maar andersom is het soms wat minder zo... en ook ga ik me afvragen waar k het voor doe... en dat ik er eigenlijk maar weinig redenen voor heb... lijkt het dan...

en dan denk ik dat ik er ook niets om geef... en soms denk ik van mezelf dat ik alleen maar nep ben...

dat ik maar doe alsof ik aardig ben... alsof ik maar doe dat ik luister...

neuj... soms lijken vriendschappen ... en alles leeg... en ik hoef er niets om te geven...

maar... ik mag het wel... bij sommige mensen en daarom doe ik het denk ik ook... vriendschappen gaan 2 kanten op... als hun geen vrienden voor mij hoeven te zijn... kan ik dat misschien nog we voor hun zijn...

nou ja, ik begin me eigen gelul weer eens niet te begrijpen... dus ik stop maar...
weet niet of je er wat aan hebt... maar ja, is misschien een soortgelijk verhaaltje ofzo...

Ik herken het wel een beetje.l
Op het eerste gezicht lijk ik voor mensen heel leuk en gezellig en maak ik veel vrienden maar naar verloop van tijd raak ik ze ook weer kwijt. Bij mij heet het niet echt met kil te maken maar vooral met m'n problemen.
Maar waarom kil?? Ik bedoel, je zit er wel mee dus probeer dan die kilheid te veranderen in gezelligheid! Doe leuke dingen met je vrienden, en laat ze weten dat jij om hen geeft!!!

Gr,
Carlie

Het kan ook heel goed zo zijn dat je bang ben om, om mensen te geven. Je bent bang dat je ze kwijtraak en nu ga je dus misschien al bij voorbaat afstand nemen. Is er zoiets gebeurt vrogere, dat vriendinnen je hebben laten vallen om een stomme reden of ben je vaak teleurgesteld. ga eerst eens bij jezelf na om je misschien toch diep van binnen weet waardoor het komt.

Ik ken het zelf wel. Maar het verschil is dat ik er wel om geef. Vriendschappen gaan stuk of verwateren, door mij. Voornamelijk omdat ik mensen niet te kort bij wil laten komen en omdat ik me aan sommige mensen na een tijd ontzettend kan irriteren, terwijl ik niet weet waarom, dan ga ik vervelend doen. En ik weet dan dat ik lullig doe, maar ik kan er niets aan doen.
Maar eigenlijk is het anders als bij jou. Maar mijn moeder vertelde me laatst dat ik stug en emotieloos overkom.