Allesomvatting. [Poging tot proloog]
 

Allesomvatting zit tot nu toe hoofdzakelijk in mijn hoofd. Het wordt een boek met A en B hoofdstukken. Het handelt over vier kinderen die op hun vierde levensjaar ontvoerd zijn en tot hun vijftiende in complete isolatie van de buitenwereld opgroeien. Ze worden onderwezen, gevoed en onderdrukt door één man. Het enige wat zij willen is naar buiten, maar dat ontneemt hij hen stelselmatig. De ontsnapping zal er komen, maar hoe en wanneer laat ik in het midden totdat ik dat midden ben beland met schrijven.

Proloog

Het is niet waar. Wie altijd gedacht heeft dat een stabiele opvoeding modelkinderen produceert zit er helemaal naast. Ook degenen die geloven dat een evenwichtig kind wel eens uit het modeltype gezin komt hebben het mis.
Maak kennis met vier kinderen die tien jaar lang in volledige onzekerheid hebben geleefd. Niks begeleiding bij het kijken naar reclames, niks seksuele voorlichting en niks voor het slapen gaan onder de douche. Deze kinderen, uit hun vertrouwde omgeving getrokken toen ze vier jaar oud waren, hebben zichzelf staande weten te houden door geloof in elkaar en in ontsnapping. Waar de een het opgaf gaven de andere drie het ook op. De oplossing? Vrij simpel gezegd: niet opgeven.
Deze kinderen hebben niet de kans gekregen om in een held te geloven. Ze hadden simpelweg geen stoere vader, opa of oom. Ze hadden niet eens stripboekjes. Toch heeft hen dat niet minder stabiel gemaakt dan hun leeftijdsgenootjes die al die sociaal correcte wenselijkheden wel bezaten.
Wat die leeftijdsgenootjes geloofden was dat het nogal stoer is om jezelf een alcoholvergifteging te bezorgen en compleet lazerus medemensen in elkaar te trappen.
De vier kinderen waar ik het over wil hebben hebben geleerd dat je niet voor je angsten kunt vluchten. Er omheen gaan zorgt voor nog meer angst. Zij keken hun angst recht in de ogen en ook al was dat met tijden afschuwwekkend, later werden zij de stabiliteit zelve.

Origineel! Dat voorop.

Er zitten wel 2 dingetjes in je proloog(je) die ik niet helemaal vind kloppen:

Ik weet niet of het verstandig is om dit zo te zeggen. Het lijkt alsof ze op hebben gegeven, terwijl je dit eigenlijk weer tegenspreekt door te zeggen dat de oplossing bestaat uit het 'niet opgeven'. Misschien heb ik het fout, ook weer een teken dat het niet helemaal duidelijk is ;)

'Hebben hebben' staat raar

Tof idee. Erg moedig om zoiets aan te pakken. Als je echt serieus van plan bent, wil ik een mogelijke valkuil alvast voor je aanwijzen.

Schrijf een boek, geen pedagogisch betoog. In de eerste alinea werd ik hier erg bang voor, maar gelukkig werd het meer 'filosofisch' dan pedagogisch. Als je werkelijk een bepaalde stelling over opvoeding wilt poneren, moet je dit met geweldig veel onderzoek doen en daarna in een verhaalvorm gieten. Als je een niet-zo-houdbare stelling zomaar in een verhaal vormgeeft, wordt het erg vervelend.
Het is dus misschien beter om niet al teveel wijze woorden van een verteller er doorheen te gooien over hoe fout ouders tegenwoordig wel niet zijn en hoe het beter kan, maar om gewoon een verhaal te vertellen over deze vier kinderen. Aan een algemene 'theorie' die bewezen moet worden door dit verhaal zou ik me erg ergeren, tijdens het lezen. Denk ik. Tenzij het echt een vreselijk goede theorie is, maar ik vrees dat je daarvoor de pedagogische kennis mist (ik hoop het eigenlijk, anders heb je jarenlang je verdiept in flauwe boeken over opvoeding, bah).

Maar het is een gegeven waar je echt heel erg veel mee kan doen. Ik ben benieuwd wat jij er mee doet. :)

Toevoeging: ik vind 'allesomvatting' een nogal vervelende titel. Ik begrijp wel dat je deze term wilt gebruiken, maar waarom als werkwoord? Het ligt niet echt lekker in de mond.

LUH-3417

Een erg leuk & orgineel idee voor een boek. Toch heb ik nog wat opmerkingen, waarvan er twee al gezegd zijn door flashman. Maar ik vind ook de eerste zin niet goed lopen. Je zegt namelijk:
Ik zou de eerste zin weglaten. Ik moest het drie keer lezen, voordat ik snapte wat je bedoelde. Ik las namelijk: dat het niet waar was, dat die mensen ernaast zaten. Het lijkt een beetje dubbel.

ik vind de eerst zin juist wel sterk.. meteen je statement maken. Verder denk ik dat je met dit concept wel een goed verhaal kunt maken, maar je moet het niet te moralistisch, zwart-wit, of dramatisch aanpakken, anders wordt het een beetje cliche. Succes met het schrijven!

Laatste ben ik met je eens, maar die zinsconstructie laat ik voorlopig even staan. Vind hem zelf wel goed eigenlijk, en een beetje paradox is nooit mis. ;)

Het uiteindelijke doel van Allesomvatting (werktitel) is een tegenargument te geven. Ik wil laten zien dat vluchten voor je angst niet goed is. Maar dat wordt misschien duidelijk(er) naarmate de ontknoping vordert. Het einddeel (zo is mijn plan) is namelijk opgebouwd uit een ontsnapping van de kinderen, die dan opgroeien in iets geheel anders dan onderdrukking maar ook relatieve veiligheid, maar die ontsnapping houdt ook in dat ze in angst voor die man die hen zolang ondrukt heeft leven. Voor die angst kunnen ze niet vluchten, dat wordt dan duidelijk.

Misschien dat in deze (nog helemaal niet goede) proloog een vies pedagogisch toontje zit, dat is helemaal niet de bedoeling.

Ik ook. ;) Bedankt voor je reactie, is wel complimenteus, dat soort opmerkingen uit jouw mond te horen.

Allesomvattend klinkt wijsneuzerig. Het is ook maar een werktitel. Titels vind ik moeilijk. Ik ben alleen kleine verhaaltjes zonder titel gewend, tot nu toe.

En over die eerste zin: zo schrijf ik. Lees hem maar een paar keer dan, dat is ook niet altijd een probleem! :)

Dankjullie voor de reacties.

touché! ;)

Ik vind het een beetje vreemd.

Laten we vooropstellen, ik ben niet tegen prologen, zeker niet. Alleen in deze specifiek wordt alles al verteld wat je vertellen kan. Het is volgens mij veel leuker om de lezer het zelf te laten ontdekken namelijk - een deel van de kracht van het verhaal neem je met zo'n proloog weg.

Trouwens, ik neem aan van niet, maar heb je de Dollanganger-saga van Virginia Andrews wel eens gelezen? Daar gaat het ook over vier kinderen (broertjes en zusjes) die na de dood van hun vader bij hun oma op zolder opgesloten en getiranniseerd werden. Ik heb het gelezen toen ik twaalf was (in vertaling uiteraard) en ik was er destijds erg van onder de indruk. Deze proloog doet me eraan denken.

Nee, nooit gelezen.

Schrijf een paar hoofdstukken, schrijf een structuur, probeer overzicht te scheppen voor jezelf. Deze proloog kan aanknopingspunten bieden, maar de toon lijkt die van non-fictie te zijn. Probeer het prozaisch te houden, raad ik je aan. Het originele idee alleen is niet genoeg. Hoe wil je de tiran schetsen?
Lees Blanco van Peter Terrin eens, daarin komt een soortgelijk iemand voor. Er valt iets van te maken, maar schrijf je vaker?
Een boek vereist een groot overzichtsvermogen, heb je dat al?
Lukraak een boek beginnen strandt in negen van de tien gevallen.

Ja, ik schrijf vaker. Op dit moment is er nog niet genoeg inzicht, ik weet ook niet of dit "het" verhaal is. Een boek schrijven vind ik moeilijk. Tot nu toe ben ik hoofdzakelijk verhalen gewend van niet meer dan 4 A4's. Het heeft nog wat tijd nodig, dankje voor de leestip.

Hmm.. je vertelt teveel in die proloog vind ik, dat maakt het minder spannend..


Maar erg gaaf idee... (y) post af en toe eens stukjes ofzo ;)

Ik zag net een voortstukje over shockdoc op yorin voor morgen om 22.00. Dat gaat over een kind dat opgevoed is als dier, niet zo interessant voor jou, maar ook over een kind dat totaal geen opvoeding heeft gehad als ik het goed heb begrepen. Misschien leuk om te kijken voor wat inspiratie.

Hoi!

Het is alcoholvergiftIging.

Sorry, Phileine....