Vader, ik kom eraan
 

even een korte inleiding:
Na mijn vader bijna verloren te hebben toen hij een zelfmoord poging beging, en ik degene was die hem aantrof, ben ik een tijd lang bezig geweest met schrijven over hoe het leven zonder hem zou zijn. Uit mijn verdriet om het feit dat hij er ook niet meer geweest zou kunnen zijn, is dit gedicht voortgekomen.

Vervlogen,
zijn de dagen.
Vervlogen,
is mijn tijd.
Ook ik ben vervlogen,
vervaagd,
op weg naar waar gij zijt.
Mijn terugkomst,
een nieuwe ontmoeting,
wederzien na afscheid.
In de velden,
de bergen,
wees gegroet,
mijn vader,
na nu,
rest er slechts altijd.

Ik weet niet precies wat je hier voor reacties op wilt, aangezien dit waarschijnlijk nogal gevoelig ligt. Ik vind hem wel mooi.

Ik vind hem ook erg mooi. Deftige taal, maar dat is niet erg, helemaal niet zelfs! Heel goed geschreven. :)

Ik durf ook amper kritiek te geven. Dit is echt een gevoels-gedicht. Ik denk dat als mensen kritiek zouden geven, jij je persoonlijk aangevallen zou voelen. Misschien heb ik het ook wel helemaal mis, maar toch..
Naja ik ga toch maar eerlijk zeggen wat ik ervan vind ..
Je taalgebruik vind ik niet echt bij de inhoud van het gedicht passen. Te deftig, waardoor het lijkt of je niet je werkelijke gevoels blootgeeft. Je houdt op deze manier een zekere afstand tussen de lezer en jouzelf.
Maar verder vind ik het wel mooi, niet bijzonder origineel, maar wel mooi:)

Ik vind 'm wel te doen, maar de regelopmaak puzzelt me enorm. Volgens mij spoor ik niet qua opmaak, iedereen moet maar zo fragmentarisch doen :/

Waarop wel? :) Niet zo angstvallig doen.

hey, dank jullie wel voor de reacties,
ik snap dat sommigen niet "echt" kritiek durfden te geven, het is inderdaad in gevoelig onderwerp. Maar juist omdat ik er graag feedback op wil plaats ik het hier. (y)

Dat is niet angstvallig maar rekening houden met andersmans gevoelens etc. En trouwens, ik doe hoe ik wil.

ik vind het ontzettend mooi, prachtig verwoord.

Mijn terugkomst,
een nieuwe ontmoeting,
wederzien na afscheid.

(Y)