Ik mis mijn vriendin altijd !!
 

Hallo mensen.
Kent iemand dit?

Mijn vriendin woont hier 2 uur rijden vandaan, en ik ben altijd blij als het weekend is, want dan kan ik haar weer zien...

We zijn nu ruim 10 maanden samen, en nog altijd enorm gelukkig met elkaar.

Nu is de vraag;
Doordeweeks, als ik aan het werk ben, en 's avonds mis ik haar gewoon continue.
Ik zou het liefst bij haar gaan wonen, om maar altijd bij elkaar te kunnen zijn.
Over 1,5 jaar gaan we samenwonen, maar ik zou dat het liefst nu al doen, maar dat gaat niet.

Ik dacht dat het eerst de pure verliefdheid was die ervoor zorgde dat ik altijd bij haar wou zijn, maar nu het echte liefde is geworden, blijft dat gevoel nog steeds elke minuut van de dag.

Wie kent dit, en met name de mensen die een relatie op lange afstand hebben??

ja ik heb dat ook wel ja, zeker sinds mijn vriendin voor haar studie in Utrecht is gaan wonen

Ik ken het gevoel wel ja, altijd naar het moment toeleven dat je elkaar weer ziet. Bij elkaar zijn is het fijnste wat er is, ookal heb je nog zo'n leuk leven buiten hem/haar om.
Ik had(tis uit :( ) geen lange afstandsrelatie maar ken het gevoel heel sterk. Ik zag hem 2 keer in de week en altijd als ik bij m wegging was het weer een soort van volhouden tot ik hem weer zag. Aan het einde van onze relatie ging het niet meer goed(logisch) en had ik dat veel minder, ik miste hem niet meer zo.
Nouja, ik weet niet zo goed wat je ertegen kunt doen. Probeer zoveel mogelijk leuke dingen zonder haar te doen en een leven buiten haar te houden. Als zij de enige is waar je leuek dingen mee doet dan snap ik wel dat je daar steeds naar verlangt. Probeer dus ook met vrienden leuke dingen te doen. iig, succes:)

Dat doe ik ook altijd, maar het is zeer kwetsend als de ander dat niet zo heeft.

Ik heb nu ruim 2 jaar verkering met mijn vriend. We zijn heel gelukkig samen, maar hebben wel allebei een eigen leven zegmaar.. Ik doe leuke dingen met mn broertje en met vriendinnen en hij gaat regelmatig naar zijn vader omdat zijn ouders gescheiden zijn. In het begin vond ik dat weleens jammer, maar nu vind ik best dat ik ook zonder hem een leuk weekend kan hebben. En des te leuker is het dan als hij er wel weer is!

Ik heb dat ook wel, daarom ook dat we weldra gaan samenwonen. Ik kan geen dag zonder hem :bloos:
Maar anderzijds, als ik hem moet missen enkele dagen, dan kan ik mijn eigen ding zowat doen en dan is de ontmoeting erna des te leuker toch?

Stel je je niet te afhankelijk op? Verliefd zijn is een ding, je hele levensgeluk door haar aanwezigheid laten bepalen wat anders.

heb ik ook altijd.. mis em echt 24 uur per dag
tis een soort van lange afstandsrelatie wel i guess.. zie em alleen in het weekend :(
maarja.. volgend jaar gaat het beter worden :D

Jep.. ik ken t. Ben al meer dan een jaar samen met mijn vriend, hij in Amsterdam en ik in Baarn, wat tussen Amersfoort en Hilversum in ligt.. En ja, ik mis hem nog steeds iedere dag. Echt superveel. Ik ben de laatste tijd ook heel erg onzeker en dat maakt het alleen maar erger.. word gewoon soms echt gek van mezelf..
Kus

Wat heeft iemand heel erg missen met je afhankelijk opstellen te maken?

Ik mis mijn vriend ook altijd als hij er niet is.. ondanks dat we niet ver van elkaar af wonen. Het lijkt gewoon steeds erger te worden, we hebben nu 14 maanden ong, in het begin had ik er weinig last van maar nu.. :eek:

mijn vriend woont ook zo'n 2 uur reizen van deur tot deur en ik begrijp wel wat je bedoelt denk ik.
het is niet het vreselijke missen wat ik heb als ik m echt 3 weken niet zie, maar ik voel me niet compleet als hij er niet is.

en ik denk fulltime aan m, soms heel intensief, soms op de achtergrond, maar eigenlijk is hij altijd wel in mn gedachten.

Nou, dan lijkt 't alsof je alleen niet echt gelukkig bent. En dat is dan eigenlijk vrij afhankelijk...

Ik heb het ook gehad; m'n vriend en ik zagen elkaar 2 keer per maand een weekendje, en dat voor ruim een jaar lang. Ik miste hem altijd heel erg, maar uiteindelijk bedacht ik me dat ik ook alleen fatsoenlijk mijn tijd om moest kunnen krijgen, zonder telkens naar het weekend toe te leven... Dus ik ben wat meer gaan leven voor mezelf :) Doe ik nu nog steeds en we zijn nog steeds samen, gelukkiger dan ooit. Zoek afleiding, leef er niet zo naartoe... naast je vriendin zijn er nog meer dingen...

Ik heb dat ook ja. Ik ben nog maar 3,5 maand met mijn vriend samen en ik zou al het liefst bij hem intrekken. Ik vind het gewoon echt rot elke keer als hij weer naar huis moet. Ik mis hem enorm als hij er niet is, denk erg veel aan hem en verlang vreselijk naar het volgende moment dat ik hem weer zal zien.

Ik weet echter niet of samenwonen nu al een goed idee is. Ik zou dan eerst proefsamen wonen. 2 Weken lang bij mijn vriend slapen en meedraaien met het huishouden enzo. Kijken hoe dat bevalt en als dat iets is zou het misschien een optie zijn.

Ik ken dit wel, maar ik woon niet ver bij mn vriend vandaan. Binnen 5 minuten ben ik bij m. Dus ik kan hem ook echt zien als ik hem te erg mis :) Maar ik kan me goed voorstellen dat je hier last van hebt. Je doet er alleen zo weinig aan volgens mij.

Ik heb hetzelfde ja :( Mijn vriend en ik wonen zo'n 120 km uit elkaar (dat is in de praktijk ongeveer 3 uur reizen) en ik mis hem door de week ook kei erg :(

Soms kan dat best wel moeilijk zijn, maar ik denk dat je daar gewoon mee moet leren leven en afwachten tot je werkelijk kunt gaan samenwonen. Zit niets anders op dan gewoon weer elke week afwachten tot het weekend is...Maar dat heb ik er absoluut voor over, hij is een echte schat :)

Ik had dat ook ontzettend erg! Eigenlijk al gelijk in het begin van onze relatie.. Ik zag hem dan bijna elke dag, maar elke keer als ik 's avonds weg moest miste ik hem gelijk en wilde ik het liefst bij hem blijven! In de zomervakantie van 2003 gingen we apart op vakantie (hij naar Lloret en ik naar Malgrat) en dat was echt vreselijk!!! Na die vakantie wilde ik het liefst voor altijd bij hem blijven. En toen hij uit zijn flat moest wegens renovatie zijn we samen gaan kijken naar een ander huis. En sinds oktober wonen we dan ook samen! Ik heb nu 13 maanden met hem, waarvan we bijna 4 maanden samenwonen.

Haaj!
Ik ga jou even waarschuwen, ik wil je niet bang maken ofzo echt niet, ik wil je helpen.
Ik zat in het zelfde schuitje als jij, maar ik had een vriend en geen vriendin,w oonde in amsterdam en ik in tilburg...
We zagen elkaar ook alleen in het weekeind en dan om de 2 weken.
In het begin ben je verliefd en mis je elkaar.... de verliefdheid gaat over in houden van en het missen wordt nog erger.
Om meteen bij elkaar te gaan wonen zou ik niet doen als ik jou was.. dan ga je te vlug..
TOch blijft dat missen er, maar leer er mee omgaan.. laath et niet meer worden... zorg er voor dat het missen niet omslaat in pijn. want dan gaat het op een gegeven moment niet goed en raak je elkaar kwijt juist omdat je elkaar zo mist...

Ik heb wel eenbeetje hetzelfde... Mijn vriend woont 3 uur bij me vandaan... hij woont in maastricht ik in hoofddorp... Het is wel lang reizen... maar toch zien we elkaar elke week 1 a 2 dagen... soms meer... en het gaat eigenlijk heel goed zo...

We missen elkaar wel... maar hij heeft zijn eigen leven buiten mij en ik heb mijn eigen leven buiten hem... En ik merk dat ik hem eigenlijk pas echt begin te missen als ik dan eens een keer niets te doen heb... mijn advies... zorg gewoon dat je leuke dingen blijft doen als je haar niet kan zien, dan heb je ook geen tijd om haar te missen ;)

Dit heeft zeer zeker wel met (on)afhankelijkheid te maken.
Mijn grootste angst (eigenlijk een fobie) is om zoiets te voelen als wat jij nu voelt. Om iemand zo te missen dat je zelf minder functioneert. Om eigelijk jouw geluk in iemands anders handen te leggen.
Ik ben zo verschrikkelijk bang dat dat gebeurt dat ik niet echt van mijn vriend wil houden. Als het dan ook uitgaat, wil ik echt nooit meer een relatie. Ben eerlijk gezegd opgelucht als het uitgaat omdat er dan een heel blok aan mijn been verdwijnt.Love sux.
Sorry, heb niet echt tips dus.

Ik mis hem alleen wanneer hij weg is (bijvoorbeeld op vakantie of een weekendje weg ofzo) en ik dan pas besef hoeveel ik van hem hou en hoeveel ik hem op dat moment ook mis.

Mijn vriend is mijn buurjongen, hij is nu een weekeind weg en idd.. dan voel je ineens een beetje extra hoevel je van hem houdt

Mijn gurlie woont hier 10 minuutjes fietsen vandaan.
Toch zie ik haar doordeweek bijna nooit op een uitzondering na.
In 't begin vonde we 't irritant dat da nie mog maar als we nu terug kijken op de 15 maanden dat we met lkaar gaan is 't misschien wel positief geweest voor het verlangen en maakt het 't weekend specialer.

p.s bijna 16 maanden trouwens
groetjes

Volgens mij is het niet meer dan normaal dat je elkaar mist. Het is echt lastig om elkaar een hele week niet te zien. Het liefste zou je bij elkaar intrekken, maar dat gaat niet zomaar natuurlijk. Maar gelukkig bestaat er tegenwoordig sms, telefoon, email, msn en webcam ;). En wij maken daar heel veelvuldig gebruik van hoor. Elke dag gemiddeld 5 smsjes, 1 mailtje, 1 telefoontje, 2 uurtjes msn + webcam ... :D. Noem ons abnormaal, gek, geschift, maar daar voelen wij ons gewoon goed bij.... :D

Wat is er slecht aan een beetje afhankelijk zijn? het zou erger zijn als het hem niets deed toch?
Athlon legt zijn geluk niet in haar handen, zij is een groot deel van zijn geluk. Dat is heel wat anders.

het lijkt me erger om niet van iemand te durven houden. zoals jij.

Ik vind het niet zo'n groot verschil. Hij denkt elke dag aan het feit dat hij niet bij haar is en dat hij haar mist.
Heel lief hoor, maar het staat imo nogal in de weg van zijn eigen leven. Bovendien zal zij het op den duur verstikkend vinden.

Waar is de TS gebleven? :s

Dank je wel voor je reactie, Bikkelvrouw, we hebben elkaar ook aleens op MSN gesproken hierover.

Mijn vriendin is inderdaad en groot deel van mijn geluk en ik hou zielsveel van haar.

Maar helemaal afhankelijk van mijn vriendin ben ik niet, en zij ook niet van mij. Ik vraag alleen wat ik kan doen als ik haar zo mis, maar het is al een hele opluchting om te lezen dat ik niet de enige ben die zijn/haar vriend(in) continue mist :)

Snif snif.. wij zijn zielig! :(

Kijk, daar buiten staat een klimrek. Doe wat met die informatie.

ik ken t wel, heb nu ruim half jaar een vriend in limburg en ik woon in friesland (4,5 uur treinen)....t is echt klote dat gevoel..je wilt gewoon naar diegene toe en bij em/haar zijn maar t kan gewoon niet....echt (n)

Val dood :mad:

Ik kan me niet echt heel erg goed inleven, maar ik zie zo'n soortgelijk 'iets' om mij heen gebeuren.
Natuurlijk kan je er niets aan doen, dat is het vervelende, maar het is écht niet goed om je op zo'n (afhankelijke) manier op te stellen. En dan bedoel ik niet alleen dat je 'afhankelijk' van haar bent, maar jouw primaire levensdoel blijkbaar 'Haar' is.
Logisch natuurlijk, en wellicht gaat het na een tijdje wat 'normaler', maar het is gewoon niet prettig voor jezelf. (En al helemaal niet als er onverhoopt iets ergs zou gebeuren.. à la einde van de relatie.)

Ik speculeer nu slechts, en ik kan geen oplossing bieden ofzo, maar ik zou je toch aanraden ook 'andere' dingen wat een grotere rol in je leven te laten spelen. :o

(y) Ik had het niet beter kunnen zeggen

Je doet je naam geen eer aan. reageert niet meer.

Bij mij was het precies andersom. Mijn vriend en ik kregen iets in de zomervakantie, en in die eerste anderhalf maand waren we echt onafscheidelijk. We zagen elkaar iedere dag, en ik denk dat ik in die tijd heel afhankelijk van hem was. Toen school weer begon, zagen we elkaar opeens veel minder (hij doet 1ejaars HBO en ik 6 VWO) en dat was écht afkicken. Alleen duurde dat afkicken bij mij precies 1 week (zijn introductieweek), terwijl het bij hem veel langer duurde. Als ik doordeweeks op school ben en geen tijd heb om hem te zien, mis ik hem niet zo vaak, terwijl hij dat een hele lange tijd wel heeft gehad. Ik vond dat eigenlijk niet eens vervelend, het is meer een verschil in onze karakters denk ik.

En met die discussie van Het Engeltje en Jadie wil ik me niet mengen, maar ik wil wel zeggen dat afhankelijk van iemand zijn en van iemand houden twee totaal verschillende dingen zijn. Het eerste ben ik niet, maar het tweede doe ik absoluut wel!!!