Met je hoofd in de wolken lopen
 

Wolken liggen in je hoofd,
je voeten lopen liefde
Blaast melodie in vlinders
en laat de dag verbloemen

De hemel bloeit in ogenblik
en nestelt in het zielsverwant
veegt angst uit bange ik.

Je ademde zijn zon in
en uit
je ogen straalde rust




joh, wéér met zon-aspect

hm tspreekt me heel erg aan :) heel lief'lijk en mja 'zacht' :)

alleen zou ik eerder een dan in ogenblik zeggen, vind ik bange ik niet erg mooi uitgedrukt, past naar mijn idee niet echt bij de rest van het gedicht en vind ik en uit enigszins storend.

verder mooi (y)

Dankje voor feedback! :)


"Een">dan gaat de inhoud van de zin weg/klopt het niet meer......de hemel bloeit in Ogen-blik...

bange ik....zal ik over nadenken:)...

"en uit"....als ik dat verander gaat de speling er uit....;
"dat samenvloien van 2 zinnen in 1".

Ik vind de verwoording hier erg mooi, maar ik vind de afbreking na 'in' niet zo sterk; ik 'stop' automatisch al met het lezen van de zin na 'zon'; en met 'in en uit' heb ik dan, ritmisch gezien, nogal wat moeite met lezen (maar dat waarschijnlijk zie ik dat als enige zo :bloos:).

Verder een erg goed, lieflijk geschreven gedicht; 'verbloemen' komt mij wat tegenstrijdig over, maar ik snap wat je bedoeld ;). In de eerste twee regels kreeg ik meteen het beeld van iemand die van liefdeswolken een pad aan elkaar loopt, mooi overgebracht :).

De tweede strofe vond ik wat moeilijker, maar zo op het eerste gezicht bedoel je dat de 'hemel' (tussen haakjes geplaats omdat ik niet weet in welk verband je dit woord ziet :)) zich aan de schrijver koppelt en de angst wegneemt; een gelukzalig gevoel, toch :)? Leuk trouwens, dat ogenblik/ik!

Ik kom bij jou niet meer van die smiley's af joh ;) :).