stoel
 

een zwarte broek en dan
ook nog een zwart overhemd
mijn handen op mijn hoofd
en ellebogen op de tafel.

de luciferhoutjes breken
bijna onder het gewicht van
het raamkozijn dat de nacht
zo graag wil weren, eenzame

man die zo zal moet zitten
met zijn kniën op zijn borst
en zijn gevoel onder de stoel.
de stoelpoot kraakt gemeen.

Hmm, deze vind ik mooier dan die ander, maar de laatste regel komt een beetje vreemd op me over, je zou denken dat hij doorging op dat gevoel, maar dat doet hij niet(direct). Waarom niet? En waarom die andere spelling in de laatste strofe, of zijn dat gewoon typfoutjes? Ik vind het niet zo mooi staan. Verder breng je wel een bepaalde tragische sfeer over, dat vind ik weer wel mooi..

foutjes zijn te danken aan de haast die ik had met het verzinnen, het was in ieder geval geen opzet (ik kan het helaas niet meer veranderen). Ik zag ze net pas.

Zal ik het even voor je verbeteren?

regels ophakken != konstig