Welk boek schrijf je nu?
 

Ah, de magische woorden van LUH. Ze waren prachtig...

Zo simpel, zo mooi.

Maar, om het topic even te starten: We kunnen natuurlijk allemaal boeken lezen, in ieder geval, dat horen we te kunnen vanaf groep 3 van de basisschool. Ongeveer.
Maar we moeten niet vergeten dat dit Letteren is, van Scholieren.com, en daar is het natuurlijk altijd belangrijker wat je schrijft, dan wat je leest, of niet?

Dus vandaar dit topic. Wat schrijf je momenteel, welk (groot) project ben je mee bezig, waarom schrijf je dit, waar gaat het ongeveer over, zulke dingen zijn de kern van de zaak van dit forum imho... En ik zou dit dus graag te weten komen.

TS trapt altijd af, dus daar ga ik dan.

Ik ben bezig met een detective verhaal, waarvan ongeveer 1 hoofdstuk al hier op het forum te vinden is. linkje
Het was origineel geschreven als een derde deel van mijn "leuke dromen" series, een serie korte verhalen over wensen die eigenlijk niet konden, niet mochten, of in ieder geval op een manier niet mogelijk waren. En ze hadden altijd met sex te maken.

Maar de detective kreeg na een tijdje zoveel meer gevoel, zoveel meer om handen, dat ik het niet meer bij del euke dromen kon scharen. Vandaar dat het daarvan afgesplitst is, en ik het nog steeds aan het schrijven ben. Zolang er honing bestaat, right?

Plot outline: Een jongeman wordt verliefd op een meisje, dat meisje wordt ontvoerd, en de jongeman ziet dit als de perfecte kans om zijn leven wat avontuurlijker te maken, en tegelijkertijd zijn frele dame te redden. De vraag is alleen: zal het deze alledaagse chaotische anti-held lukken het meisje op het spoor te komen? Laat staan haar te redden...

Zoals ik al zei, hoofdstuk 1 hier te lezen, de rest wanneer het boek uitkomt ;)

Een mieters idee!

Het is dat ik nu weinig tijd heb.. Morgen post ik het wel even, denk ik :)

Ik ben nu bezig met een fantasy verhaal.

Het gaat over een meisje dat is weggelopen van huis, omdat ze daar niet geaccepteerd werd. Ze maakt allerlei dingen mee en daardoor wordt het steeds duidelijker waarom men nou zo vreemd tegen haar deed in haar dorp. Ik maak dat duidelijk door het verhaal te vertellen vanuit haar opzicht, vanuit het opzicht van mensen uit haar dorp, mensen die ze tegenkomt, mensen die verder dingen over haar weten en daar niet altijd even leuk mee omgaan.
Het is fantasy dus er zit een nodige dosis magie en vreemde wezens in.

Ik ben bezig met een verhaal dat 'De verwarming' gaat heten (in ieder geval, dat is de titel die ik er op dit moment bij bedacht heb). Het verhaal gaat meedoen en veel geld winnen, hopelijk. :o
De verhaallijn is al redelijk gezet, maar ik vind het altijd leuker om dat tijdens het lezen 'des verhalens' te ontdekken. :p

Verder schrijf ik nog een boek (dat nog geen titel heeft) over een meisje en haar onbereikbare liefde.

(En dan heb ik nóg honderden ideeën voor andere verhalen die ik ook nog schrijf, maar daar zullen we hier niemand mee lastigvallen.)

Ik heb zonet een verhaal geschreven dat als sinds mijn verblijf in Canada door mijn hoofd spookte, ernstig bewerkt werd door een college (en bijbehorende paper voor mijn studie) en vervolgens uiteindelijk op papier is gekomen. Ik denk het morgen te plaatsen onder de titel 'Vragen'. Ik moet beter worden in het verzinnen van titels.

Bovendien ben ik op de achtergrond eigenlijk bezig aan een boek. Althans, enige maanden (tien? Misschien minder, misschien meer) ben ik begonnen aan de tekst 'Albaster Gnumann'. Toen liep ik vast en had ik geen zin meer. Vorige week pakte ik die tekst er weer bij (+/- 18.000 woorden) en las ik haar weer door. Het viel me op dat er scenes tussen zaten die beter dan ooit verwoorden wat ik wil zeggen. Daarom heb ik besloten om het ooit verder te schrijven tot een compleet verhaal met de lengte van een boek. Ik hoop dat het ooit zo ver komt.
Het gaat overigens over een jongen, Albaster Gnumann (een persoon dat ik al vaker misbruikt heb) die eigenlijk een 'leeg' mens is. Hij heeft geen intrisieke motivatie, wilt niets, voel niets en kan niets. Hij ontmoet een aantal mensen die ook op een bijzonder wijze in het leven staan (ene 'Linda' (naam onder voorbehoud) die bestaat in een uiterst fragiele wereld waarin alles zichzelf verklaart, maar die na het verdwijnen van Albaster Gnumann totaal instort (de wereld, Linda dus ook) en Perry, een zelfingenomen, belachelijke schrijver die meent dat het wereld een boek is en dat hij de grootmeester van de hedendaagse literatuur is. Ik geef genoeg kans voor de lezer om hem gelijk te trekken met literatuur in het algemeen en met de schrijver van het verhaal. Albaster verdwijnt echter, nadat hij deze mensen ontmoet heeft, uit hun leven vanwege een onoverkomelijk schuldgevoel jegens zijn plant. Hij vertrekt met een schip en op het moment waar het verhaal gestrand is, is hij bezig met waanzinnig worden, omdat hij ontdekt dat kartoffelsalade iets anders is dan rundvleessalade, wat hij altijd at.
Het klinkt flink knullig en absurd, maar er zitten echt geweldige scenes tussen. Misschien plaats ik ooit wel iets.
Wat ik er mee wil gaan doen, weet ik nog niet zeker. Misschien laat ik Perry Albaster op zulk een manier beinvloeden dat hij ook het idee krijgt macht te hebben over zijn eigen leven, doen en laten, waarop Albaster enorm ongelukkig wordt en na een lange tijd weer gelukzalig vervalt in zijn uitzichtloze toestand van volledige apathie. Hij is een beetje mijn rolmodel. :)

LUH-3417

:) momenteel ben ik bezig met een verhaal samen met iemand anders.
Het is een fantasyverhaal en gaat over hoe het in de hel is en hoe in de hemel na de dood. En natuurlijk waarom de personages juist daar zitten waar ze nu zitten.
ik schrijf het gedeelte over de hel en degene met wie ik schrijf over de hemel. En de uiteindelijke bedoeling is om de personages uiteindelijk elkaar weer tegen te laten komen. :)

verder schrijf ik nog zo'n stuk of 6 verhalen, maar die zijn niet bijzonder geweldig :)

Onder meer met 'ik word nooit gewoon'.

Verder zwerven er nog verschillende ideeën rond in mijn hoofd, maar hebben ze nog geen vaste vorm aangenomen. Een van de dingen bestaat uit een 'bundel' van verhalen, geïnspireerd op verschillende verhalen uit Ovidius' Metamorfosen, maar dan in de moderne tijd en meestal zonder metamorfosen.

ik was ooit bezig aan een SCI-FI verhaal over aliens die de aarde overnemen. ik ga daar ooit wel nog eens aan voort werken maar nu met school en mijn zicht op latere opleidingen zie ik daar de tijd niet voor. het verhaal gaat een beetje als volgt:

ten tijde van de dino's kwamen er aliens op de aarde in de vorm van grote mieren. zeg maar reuzegrote mieren. zo'n 3 meter lang. in 3033 breken deze mieran (zo noemen de mensen ze) uit hun eeuwenlange grotten onder de aarde. er breekt een wereldoorlog uit met de allernieuwste wapens en technologie. de mieran die uit de gronden van syberie kwamen werden teruggedwongen tot rusland tot opeens een afgesplitste kolonie mieran ontdekt in de VS. de VS die geen gezichtsverlies wil lijden probeert dit gevaar alleen te lijf te gaan maar brengt daardoor de rest van de wereld in gevaar, want indien deze twee legers na eeuwen terug herenigd zouden zijn vormen zij een onoverkomelijk leger.
het verhaal volgt in het begin (de proloog) een mens en daarna een mieran zelf waarbij je het gehele verhaal uit hun standpunt bekijkt.

Wat ik schrijf?
Ik heb vier ideeën in mijn hoofd en eentje is al min of meer voltooid, maar daar moet ik nog wat aan sluiten voor ik hem aan jullie strenge oordeel ga onderwerpen ;) Het probleem is dat ik vaak vind dat de zogenaamde bad guys onvoldoende uitgediept worden. Altijd moet het eindigen van 'de boze man werd voor de rest van zijn leven in de gevangenis gestopt, en het gezin leefde nog lang en gelukkig verder'. Bah.
Ik wil juist meer aandacht voor de andere kant van het verhaal.
Het verhaal dat ik enkele dagen geleden geschreven heb, is een verhaal van een vrij shockerende overval van een leerling op een docente. Het moet er uiteindelijk op uitlopen dat de leerling die docent onder dwang zelfmoord laat plegen. Dat is de hele crux van het verhaal. Maar ik vind het moeilijk om dat aannemelijk te maken. Daar hoort een hele psychologische afweging aan vooraf te gaan, en daar heb ik nu even de inspiratie niet voor.

Verhaal nummer 2 is geïnspireerd door Jeremy van Pearl Jam. Ik vond dat ook een erg interessant thema:

outcast, door iedereen vergeten en verlaten. 'seemed a harmless little fuck', maar later bleek men een leeuw ontketend te hebben.
Het gaat mij er dan vooral om wat er in zo'n joch om gaat.
De Pearl Jam kenners weten hoe de video eindigt: zelfmoord van Jeremy voor in de klas.
Maar iedereen die die clip kent, weet ook dat Jeremy zo'n eigenaardige gezichtsuitdrukking had. Dat gaf mij het gevoel dat zijn wens om zichzelf van het leven te beroven al lang sluimerde, maar dat al die gebeurtenissen van buitenaf (herrie tussen z'n ouders, pestende klasgenoten) er iedere keer een schepje bovenop deden. Zodat hij voor zichzelf op een gegeven moment een excuses had om zelfmoord te plegen. Daarom was hij ook nooit echt down van al die pesterijen. Het was meer van: "Kom maar, ik zal alle klappen incasseren en dan pak ik jullie terug op een manier waar je niet van terug hebt". Maar ik merk dat het moeilijk voor me is om origineel te zijn.
Er zijn twee soortgelijke verhalen die steeds in m'n achterhoofd spelen:

Ciske de Rat van Piet Bakker
en de film Mikey met oa Bryan Bonsall (Family Ties)

En ik wil het echt m'n eigen verhaal maken, echt ontsproten aan m'n eigen fantasie.

Dan nog twee dingen, maar daar heb ik nog niet goed genoeg over nagedacht...

Ik schrijf niet meer. Dat heb ik opgegeven.
Nou ja, ik probeer zo af en toe nog wel eens wat, maar ze zijn dan altijd zo in zo'n kinderstijl geschreven ofzo. Van die heel foute zinnen.
Of de verhalen zijn TE autobiografisch, ook nooit goed, of lijken veel te veel op boeken die al bestaan.
Ik ben een veel te 'oncreatief' persoon ervoor eigenlijk, al wil ik eigenlijk toch nog een keer een poging doen tot het schrijven van een verhaal (boeken zullen me vast nooit lukken) over iemand die leeft, zelfmoord pleegt (of door andere wijze om het leven komt) en dan ziet hoe de nabestaanden dan doorleven, maar dat de overledene daar eigenlijk weinig een mening over heeft ofzo.
Maar goed, ook dat verhaal zal vast niet verder komen dan 10 regels ben ik bang.

Ik hoorde laatst een leuk idee, wat mij wel een uitdaging leek.

Een verhaal ala "28 days later", maar dan een hoofdpersoon creëren, die sterft, een ander neemt de rol van hoofdpersoon over, sterft ook, etc etc etc.
Zodat de main focus steeds verschuift van persoon naar persoon.

Maar ja, dan moet je natuurlijk wel zorgen dat het niet te erg op de film 28 days later zelf gaat lijken...

Ik schrijf een boek over harteloosheid en herhaling.

ik schrijf een boek over een jongen van 24 die gedumpt is en daardoor vrouwen 'haat', maar toch de seks mist, maar toch niet toegeeft aan die gevoelens. totdat 'zij' in zijn leven stapt...

heb af en toe wat hersenspinsels om wat te schrijven, maar als ik eenmaal bezig ben, is de inspiratie zo verdwenen. Ga alles nog wel een keer bij elkaar vegen en op papier zetten. Gaat vooral over hoe ik zelf tegen de wereld, mensen, gebeurtenissen aankijk, niet echt een verhaal ofzo.

Voor mij geldt ongeveer hetzelfde.

Oeh, ik zie aardig wat leuke verhalen, die 'k wel een zou willen lezen! (y)
Onder ander die van:
guinivere03, shadowme, en karrde..
Jammer dat er geen titels bij staan, dan ging 'k ze lezen! Als ze op 't forum stonden tenminste..

Maar goed, mijn verhaal is een fantasy verhaal, en gaat over een meisje ( uit deze wereld zegmaar ) die naar een andere wereld gehaald wordt, om het te redden.

Oke, klinkt verschrikkelijk cliche, maar ik weet niet hoe ik het anders in het kort uit moet leggen :bloos:

't heet voorlopig De Amulet van Antar....

Is het niet: "Het Amulet..."?

uh-uh!

Volgens mij heeft ze het goed hoor. Ik ken ook een boek dat 'De Amulet' heet.

Edit: En ja, het klopt. Ik heb het even opgezocht:

amu·let (de ~, ~ten)
1 voorwerp waaraan men heilige macht toeschrijft => mascotte, talisman