hsp (high sensitive person)
 

Dit is dus een soort overgevoeligheid. Ik kan het moeilijk omschrijven maar je bent dus gevoelig voor alles, je huilt snel je bent gevoelig voor drukte, sferen, pijn, verliefdheid. Je bent snel uit je doen. Maar van de andere kant ervaar je de leuke dingen ook weer extreem.

Ik heb het er soms heel erg moeilijk mee en voel me ook lullig als ik moet huilen waar veel mensen bij zijn (school, uitgaan). Dan voel je je gewoon zwak terwijl je dat zeker niet bent. Ik heb dit dus, en ik vraag me af of er mensen zijn die dit ook hebben en hoe ze er mee omgaan.

Ik ben ook hsp, ja.

Hangt samen met hoogbegaafdheid, denk ik.

Ik denk dat ik het heb, maar het boeit me weinig. als ik het zou hebben kan ik er toch niks aan doen, dusja.

dit is al vaak besproken trouwens... :s

Tjah, ik geloof dat een typisch voorbeeld is van een term die zo breed is dat hij eigenlijk bijna nikszeggend is. Ik bedoel, highly sensitive waarvoor? En dat verschilt per persoon...

Het is gewoon je karakter en om het nou meteen een term te geven alsof het een of andere kwaal is vind ik beetje krom.

Je bent zoals je bent en ik ben volgens mij soms ook best extreem in mijn reacties maar om mij nou hsp te noemen, nee.

Ik heb steeds meer het gevoel alsof mensen ziek willen zijn, alsof ze een soort excuus willen hebben voor zoals ze zijn. Nederlanders hebben echt teveel een 'doe normaal dan doe je al gek genoeg' mentaliteit.

1: ik denk het niet

2: ik denk het niet

Verhoogde gevoeligheid voor bepaalde emoties. Wanneer iemand vaker last heeft van emoties die de ratio naar de achtergrond drukken, zelfs op publieke plaatsen en om het minste of geringste, dan kun je wel spreken van overgevoeligheid (hoewel ik het een beetje bekrompen vind om regels te bedenken voor de diagnose overgevoelig, maar dat terzijde). Het valt dan toch buiten de 'norm' (als die bestaat) en dan is de term overgevoeligheid per definitie correct.

Toen ik voor de eerste keer de term hoorde, begon ik vlug testjes te doen en zo. Ik ben wel redelijk emotioneel, maar ik weet niet of het daarom overgevoelig is, ik bedoel, iedereen uit zijn frustraties/verdriet... op een andere manier, toch?
Moet je dan aan de hand van die uitingen de overgevoeligheid bepalen? Ik dacht het niet, het gaat hem vooral om het feit hoe (vlug/intens) je reageert op iets. Maar hoe kan je dit nu gaan bepalen???
Men zegt dat één op vijf mensen overgevoelig is.

Ik zeg dat je kan zeggen dat x % optimistisch is, dat x % intelligent is, dat x % ... is.

Ik wil maar zeggen, op iedere karaktertrek of talent of wat dan ook kan je een naam plakken of je kan het in een hokje steken. Als je zegt HSP te zijn is het net alsof je één of andere ziekte hebt, terwijl dit niet zo is.

Maar ik geef grif toe zelf nog er door gefascineerd geweest te zijn.

Ik begrijp ook wel hoe de term is gedefinieerd, maar je hebt er niks aan. Iedereen heeft wel zijn of haar gevoelige momenten en mensen uit bepaalde culturen zijn nog veel gevoeliger (goed voorbeeld: Joegoslavische schoonmaakster ging huilen toen mijn verstandskies getrokken was. Zij is vast en zeker ook een hsp hoor pff..

Zo lang hsp niet objectief vast te stellen is, vind ik het niet echt de moeite waard. Het moet wel fysiologische grondslag hebben anders is het gewooon je karakter. Nu wordt het zo erg als ziekte / kwaal uitgebeeld en dat vind ik krom. Dat zou betekenen dat bepaalde culturen relatief veel meer hsp mensen hebben.

Pure onzin dat iedereen ziek zou willen zijn. Of iets zou willen hebben om zijn gedrag goed te praten. En bovendien vind ik het ook niet een benaming als of het een ziekte is. Het is ook niet bepaald ernstig, en inderdaad iedereen heeft zo zijn frustraties. Dat is logisch. Maar als ik me met anderen vergelijk ben ik gewoon extreem. En niet dat ik daar over wil zeuren van ow, wat ben ik zielig. Het enige waar ik op hoopte was een POSITIVE reactie van mensen die daar op een bepaalde manier mee omgaan. Voor mij is het zo erg dat ik moet zoeken naar een manier om er mee om te gaan.

Ik denk dat er altijd mensen zijn geweest die extreem gevoelig zijn, net als kinderen die dromerig zijn en niet kunnen meekomen, net als hyperactieve kinderen.

HSP, nieuwetijdskinderen, ADHD.

Iemand die depressief is, is misschien pessimistisch van aard maar het is niet diens karakter. In jouw logica is dat dus wel het geval en zijn alle psychische ziektes/stoornissen maar aanstellerij (om het maar even banaal te zeggen) omdat er geen aantoonbare fysieke oorzaak voor is. Beetje kortzichtig.

HSP? Nog nooit van de term gehoord, maar het is wel redelijk van toepassing op mij. Pak heel vaak stemmingen op, en trek me van alles heel veel aan. Maar ook van de goede momenten, dus dat is wel weer fijn :)

En hoe ik ermee omga? Geen idee.. Gewoon mezelf zijn, en als ik moet huilen, moet ik huilen. Al is het idd wel klote als het op school of tijdens het uitgaan gebeurt...

Dat vind ik ook.

@ Digitracker: ik neem aan dat iedereen wel kan huilen als zijn of haar kies wordt getrokken. Maar volgens mij gaat het gier om mensen die EXTRA gevoelig zijn. Mensen die alles (te) goed aanvoelen. Ook hoe anderen zich voelen enzo. Tuurlijk heeft iedereen periodes dat het minder gaat en je meer huilt. Dan ben je geen hsp natuurlijk. Je blijft het waarschijnlijk je hele leven, net als dat ADHD altijd in je zal zitten.

Is geen pure onzin, weet je hoe prettig mensen zich voelen als ze weten wat ze hebben. Ze willen gewoon een verklaring. Waarom denk je dat zoveel mensen een godsdienst prettig vinden. Ik ken mensen die huisarts zijn en die vertellen mij zat verhalen van mensen die gewoon langskomen omdat ze er zin in hebben. Kende iemand die zelfs zei dat 90% van de bezoeken onzin is.

Waarom hebben zoveel mensen probleem om algemene dingen en specifieke dingen van elkaar te scheiden. IK heb het over HSP in zijn geheel, niet over het feit dat jij overtrokken emotionele reacties vertoont..

Ik vind het gewoon krom dat iedereen onder een noemertje geplaatst wil hebben om begrip te krijgen...

RSI weten ze ook het fijne niet van, ik heb ook last van mijn polsen gehad en dan denk je meteen RSI maar of ik nou RSI had?

@FoxyRoxy (ik let wel op hoofdletters ;p)

Ben jij wel eens in Zuid-Amerika geweest? De mensen daar zijn gewoon uberhaupt veel emotioneler. Zij hebben daar reacties die hier als HSP gezien zouden worden. Je zou ze zo onder het noemertje HSP kunnen plaatsen.

Waarom voelt iedereen zich zo aangevallen zeg... Ik zeg niet dat je niet overgevoelig bent maar ik zeg gewoon dat hsp een vage term is.

RSI is ook iets vaags waar ze het fijne niet van weten....

Dit bedoel ik nou precies, lekker jezelf in een vakje plaatsen doordat iemand je een term leert. Je bent inderdaad zoals je bent, waarom het als een ziekte bestempelen met een term. Ok, het is soms lastig maar het hoort gewoon bij je. Net zoals dat je bloost ofzo.

Ik vind hsp nou echt zoiets dat heel veel mensen wíllen zijn... het wordt immers ook als goed beschouwd om gevoelig te zijn. Mensen willen het ook graag bij andere mensen plakken - toen ik tegen een studiegenootje zei dat ik het niet zó op uitgaan heb door de drukte en het lawaai, zei ze meteen 'Oh, maar dan ben je vast hoog sensitief'. Iedereen die enigszins gevoelig is, noemt meteen zichzelf hoog sensitief. Mensen gebruiken het als excuus; 'ik hoef dat niet te kunnen, want ik ben een hsp'. Ik vind 't nogal overdreven allemaal.

Internettestjes hiervoor zijn al helemaal onzin; bij de meeste internettestjes op hs moet je wel een érg botte hork zijn wil je niet positief scoren. En ja, de meeste mensen herkennen zich wel in alle symptomen, vooral pubers.

Inderdaad, ik scoor ook behoorlijk hoog in die testjes, toch denk ik meer dat het een soort van new age term is. En wie gaat nou van zichzelf zeggen dat ze niet gevoelig zijn? Ook omdat 1 op de 5 mensen hsp schijnt te zijn lijkt de hele term me gewoon onzinnig, vooral de dure engelse of nederlandse afkorting. Zeg dan gewoon dat je gevoelig bent.

Ik heb ook die testen gedaan op internet, en een boek erover gelezen. En jah, ik herken me er ook in, en om eerlijk te zijn: ik vind het een zegen.
Het feit dat ik meer dingen opvang dan anderen is een gigantisch voordeel op anderen. Je kunt mensen beter inschatten, je weet va(a)k(er) wat mensen écht dwars zit, en je ziet meteen wat er aan de hand is in een groep. Ik zie het dus als een talent, een gave, die ik dus ook ten volle gebruik. ;)
En zoals altijd, 'ieder voordeel hep z'n nadeel', zitten er ook vervelende kanten aan. Je raakt snel overprikkeld, door de vele signalen van mensen. Je hebt relatief veel rust nodig (althans, ik), en ook tijd om te lummelen zodat je dingen verwerkt. Is soms wat vervelend, want niet-hsp's kunnen hele weken achter elkaar volplannen en niet gek worden, terwijl ik dat wel zou worden, en je dus ook dan automatisch een deel 'sociaal-zijn' mist.

Hmm ik heb een keer zo'n testje gedaan in de Libelle ofzo :p en toen kwam er behoorlijk uit dat ik ook hsp ben.. mjah. Het klopt wel bij mij, maar om jezelf meteen zo'n naam te geven vind ik ook overdreven. Ik heb iig wel veel kenmerken ervan.

Misschien is het wel "hip", maar echt leuk is het niet. Alhoewel oversensitief misschien wel een stuk beter is als juist helemaal niet sensitief, dat heel weinig je raakt. Lijkt me vrij emotieloos.

Maar van mij zou het allemaal wel wat minder mogen :S:bloos:

ja sorry,,, ik voel me dus ook snel aangevallen hehe

hip... nou zo voel ik dat niet hoor, dat ik nou toch es hip ben omdat ik hsp zou zijn. En ik ga dat toch ook niet tegen iemand vertellen ofzo. Dat zou zo zijn als ik het zou WILLEN hebben maar ik zeg dat nooit tegen iemand. Ik WIL het ook niet want ik heb er ech veel last van..
Sommige mensen denken ook dat iedereen maar om aandacht loopt te roepen... projectie misschien? maar DAAR doe ik het niet voor in mijn leventje

Tnx Sarah voor de steun

Daar krijg je het al!

(ik ben hsp dus ik mag dat attitude) :P

Aanvulling van mijn vorige reactie:

Ik vind wel dat het goed is als je beseft gevoelig te zijn, want dan weet je hoe je ermee moet omgaan. Het is hetzelfde voor mensen die vlug agressief worden, als ze dit weten van zichzelf kunnen ze bepaalde situaties vermijden of er tenminste op een andere manier mee omgaan.

Enneuh...het is niet iets wat je HEBT, het is iets wat je BENT. (een deel van je)

Mag ik jou er op wijzen dat veel psychische ziekten (nog) niet fysiologisch zijn vast te stellen? Bipolaire gemoedsstoornis, agorafobie,antisociale gedragsstoornis, zijn alledrie niet fysiologisch vast te stellen.

Ik ben wel met je eens dat zoiets objectief vast te stellen moet zijn. Hoogsensitieve personen (laten we de nederlandse benaming) heeft voor zover ik weet nog geen wetenschappelijke status. Het is iig nog niet opgenomen in DSM-IV (dé manier waarop psychische stoornissen gediagnosticeerd worden). Voorlopig betwijfel ik dus of het daadwerkelijk een aparte soort mensen.

Verder wil ik even ingaan op het culturele aspect, wat mensen aanhaalden. Er zijn veel stoornissen die in de ene cultuur meer voorkomen dan in de andere. Er zijn Japanse mannen die bang zijn dat hun penis zal krimpen en uiteindelijk van hun lichaam zal afvallen (als iemand een bron wil moet hij dat even zeggen, dan ga ik even zoeken). Dat is een angst die hier niet of nauwelijks voorkomt. En zo zijn er nog wel meer voorbeelden te bedenken.

Ja. :D



:o Sorry, maar het is op zich wel boeiend...

Ik moet eerst mezelf corrigeren, want het gaat niet om japanse, maar om zuidchinese mannen.

in:van Oudenhoven, Jan Pieter van; Crossculturele psychologie: De zoektocht naar verschillen en overeenkomsten tussen culturen;blz 124; uitgeverij Coutinho, Bussum, 2002

Overigens wordt over dei suk-yeong verder niets in dit boek genoemd, het was alleen een iets dat ik me toevallig nog herinnerde (hoe zou dat toch komen? ;))

edit: als je meer wilt weten hoe verschillende ziekten in verschillende culturen worden behandeld/benaderd dan is H7 van dit boek wel een aanrader

Er zijn wel meer dingen die niet in de DSM-IV staan.

Een paar voorbeeldjes, persoonlijkheidsstoornissen:

* Passief-agressieve (negativistische) persoonlijkheid
* Cyclothymische persoonlijkheid
* Depressieve (masochistische) persoonlijkheid

Ze vallen buiten de clusters A, B en C van het onderdeel personality disorders in de DSM-IV en staan daar dus niet in, en toch zijn het bestaande persoonlijkheidsstoornissen.

Kortom: de DSM-IV is handig, maar niet alleszeggend.

Koro syndrome. En ze denken niet dat hun penis van hun lichaam zal afvallen, ze denken dat ze doodgaan als hun penis verdwijnt afaik.

Er is ook een psychologisch onderzoek uit de jaren 40 dat als conclusie had dat mannen stelen uit angst dat hun penis gestolen werd ;p

@ martijn1985

Je hebt gelijk, maar het grote verschil is dat HSP over het algemeen niet verschrikkelijk is voor anderen. Het wordt ook niet als iets ernstigs gezien wanneer iemand oprecht zijn emoties uit. Het hoort gewoon erbij weet je. Ik vind het altijd wel eerlijkheid uitstralen enzo. Het heeft weinig nut om het vast te stellen denk ik.

wat nou attitude, iedereen mag zeggen dat hij zich aangevallen voelt, of hoe ie zich dan ook wel niet voelt

Hm... :s En persoonlijkheid valt volgens jou op die manier te definiëren? Beetje middeleeuws denkbeeld.

Ik geloof dat jij niet een volledig beeld van hoogsensitiviteit hebt. Hoogsensitieven hebben wel degelijk problemen in het dagelijks leven. Zij zijn extra gevoelig voor elke vorm van zintuigelijke prikkels. Een feestje is voor dit soort mensen (ervan uitgaande dat ze bestaan) doodvermoeiend, agv de vele prikkels. Het is niet verschrikkelijk en het is geen ziekte. Maar het is wel iets waar je mee zult moeten leren leven.

@Fleet Admiral:
Ik ken niet de gehele DSM-IV. Ik ken ook de stoornissen die jij noemt niet. Het kan best zijn dat het bestaande stoornissen zijn en dat ze niet in DSM-IV staan. Dat bewijst niet dat hoogsensitiviteit bestaat. Ik heb er wel het een en ander over gelezen (o.a in het verenigingsblad van de studievereniging voor groningse psychologiestudenten). Het enige wat ik hierboven zei is dat het objectief en duidelijk gediagnosticeerd moet kunnen worden.

@Kruimel
Ik geloof niet dat FA hier het begrip persoonlijkheid wil definieëren. De DSM-IV is een soort van checklist waarmee stoornissen gediagnosticeerd willen worden. Het gaat hier dus niet om het begrip persoonlijkheid, maar om persoonlijkheidsstoornis. Een algemeen geaccepteerde manier om persoonlijkheid te definieëren is zgn. Big Five.

Ik zou het niet dé manier noemen, eerder een hulpmiddel om een bepaalde aandoening te diagnosticeren. Iedereen is anders, iemand die schizofreen is hoeft niet perse alle kenmerken die in dat boekje staan te hebben, het kan ook een combi zijn van. Daar zou je dan andere hulpmiddelen bij moeten gebruiken.


HS kan vervelend zijn, maar kan ook zo zijn voordelen hebben. Het is maar net hoe je er tegenaan kijkt en hoe je ermee om gaat.

Ik ken de Big Five. Maar de stoornissen die hij noemt staan in verband met de middeleeuwse begrippen over psychologie, daar moest ik even aan denken. Misschien heb ik het mis.

Als ik de (o zo betrouwbare :rolleyes: ) internet testjes mag geloven ben ik het ook.
En het kan me eigenlijk niet echt interesseren verder, ik ben gewoon vrij (soms te.) gevoelig , so be it. Als je dat dan hsp zou willen noemen jij je zin. Ik kan echt weinig met dat soort termen.

wat heb jij niet. sjonge zeg

het klinkt alsof ze een naampje hebben gegeven aan puberen. man man man.

Mijn punt is juist dat niet slechts mensen die dit hebben zichzelf hoogsensitief zullen noemen.

tja, heb ik ook last van.... maar niemand vind het erg of zegt er ooit iets van...:)

ok, dat is idd niet wenselijk. Daarom pleit ik ook voor een objectieve manier van diagnositiceren.

[QUOTE]DiGiTracker schreef op 26-01-2004 @ 14:46:

Waarom hebben zoveel mensen probleem om algemene dingen en specifieke dingen van elkaar te scheiden. IK heb het over HSP in zijn geheel, niet over het feit dat jij overtrokken emotionele reacties vertoont..

Ik vind het gewoon krom dat iedereen onder een noemertje geplaatst wil hebben om begrip te krijgen...


Veel mensen willen niet perse een noemertje :o Ze willen het alleen omdat iedereen zegt dat ze zich aanstellen, en dat terwijl ze er niets aan kunnen doen. Alleen het karakter zorgt er niet voor dat je vanwege 1 woord begint te huilen :( " Normale" personen hebben dat pas door een combinatie van omstandigheden.

Ikzelf zou mezelf niet gelijk onder het kopje HSP zetten, hoewel ik ook soms heel "overdreven" reageer.
Had ik van t weekend nog, met vrienden in een cafe feest vieren. En niets van ze zeggen moet je serieus of persoonlijk opvatten in zo`n situatie. En zelfs terwijl ik dat weet, kan ik heel soms niet tegenhouden dat ik begin te huilen om 1 opmerking. Gelukkig ben ik door deze wetenschap wel heel snel weer vrolijk, maar je voelt je toch lullig en denkt dat je je aansteld en dat zij dat vinden. :bloos:

RaptorX: Op het moment dat veel meer mensen HSP kennen, zullen er ook meer mensen zijn die het hebben en zal je ook eerder HSP genoemd worden (niet alleen vanwege het feit dat meer mensen het woord kennen, ook omdat men het gewoon eerder zal aangrijpen als verklaring). De drempel komt gewoon steeds lager te liggen en dat vind ik eng.

Net zoals men in Amerika enorm veel antiobiotica is gaan voorschrijven voor elk klein akkefietje en daardoor vele bacterien resistent zijn geworden.

Dit geldt natuurlijk voor iedere stoornis. Als schizofrenie meer in de belangstelling komt te staan, dan kun je er de donder op zeggen dat mensen zichzelf schizofreen praten. Maar, zolang er geen diagnose is gesteld door iemand die daar bevoegd voor is, dan kun je officieel niet praten over een schizofreen iemand.

Daarbij: wat wil je dan? Je kan moeilijk gaan stellen dat het allemaal niet bestaat en dus onzin is.

juist

je herkent jezelf in bepaalde aspecten van het HSP zijn.

Dat is alleen maar prettig om te weten, hoe je er eventueel mee om kan gaan, en hoe anderen ermee omgaan...

Lees HET boek ;)

Dit was niet mijn punt. Ik pleit er niet voor dat mensen zichzelf gaan diagnosticeren. Het enige wat ik zeg is dat je niet een afwijking (ik wil het geen stoornis noemen) in de psyche niet moet ontkennen onder het mom van "dan gaan mensen zichzelf zieker rekenen dan dat ze zijn"

Ik ben ook zeker weten HSP.

Ik huil echt heel vaak en heel snel, gewoon overal, op school, op mn werk...

Ik word ook helemaal gek van veel mensen, of van veel geluiden...

Zelfs lichamelijk ben ik heel gevoelig, als ik zachtjes geaaid word ervaar ik dat als kietelen ;) (sorry lieverd)

Bovendien voel ik een negativiteit over me heen komen als iemand in mijn buurt zich niet goed voelt. Ik voel me dan ook meteen slecht en het is heel moeilijk om deze negatieve energiestroom tegen te houden. Mensen die zich niet ok vinden kunnen op een of andere manier een deel van hun verdriet bij mij dumpen waardoor ik me weer klote voel. Ik weet ook pas sindskort dat het lang niet altijd mijn eigen verdriet is als ik depressief ben...

Ik eet ook geen dieren meer want het lijkt dan net of ik leed eet. En dat voel ik dan ook weer...

Martijn1985: Dat is niet waar, want een emotionele reactie is heel normaal. Wanneer is een emotionele reactie overtrokken? Dit punt zal steeds eerder bereikt worden.

Een gespleten persoonlijkheid is niet echt iets normaals.

Waarom? Wat voel je dan? Ik vind dat ook niet prettig, en volgens mij wel meer mensen niet. Ik kan dan gesprekken niet meer volgen e.d., omdat het zo druk is en dan voel ik me ongemakkelijk. Maar wat is gek worden? Wat gebeurt er dan?

Heb ik ook. Was het ook zo dat je vroeger als je werd aangekleed of gewassen het uitschreeuwde omdat je het vreselijk vond? Is het zo dat je het kietelen ook als heel erg vervelend ervaart? Of kietelt het gewoon (kietelen is nooit echt leuk natuurlijk). Is het zo dat je bang bent om te gaan winkelen bijvoorbeeld omdat je bang bent om zacht aangeraakt te worden? Of dat je vroeger nooit met vriendjes wilde spelen (om misschien onbewust dezelfde reden)?

Het is dus zo dat je dingen ook niet van je af kunt zetten van anderen. Tuurlijk voel je dingen, dat heb je misschien meer dan anderen, maar het is dus ook dat je het niet van je af kunt zetten. Dat kan precies hetzelfde zijn als met 'normale' mensen, alleen die voelen het niet, maar horen het bijvoorbeeld of zien het. En die kunnen het dan ook niet van zich af zetten.

Je kunt niet relativeren en je voelt niet leed van dieren, want dieren kunnen niet op die manier voelen.

Sorry dat ik dit even bij jou doe, ik had natuurlijk ook zo bij anderen kunnen reageren. Maar ik vind dat mensen gewoon te snel een sticker op zichzelf plakken (stempel, weet ik het ;)). Natuurlijk is de ene persoon gevoeliger dan de andere. En voelt de één dingen sneller aan dan de ander. En zit de één ergens langer mee dan de ander. Maar moet dat dan weer meteen hsp zijn? Kun je niet gewoon wat gevoeliger zijn dan een ander voor bepaalde dingen.

Er is namelijk een echt probleem dat te maken heeft met de zintuigen. Mensen zijn onder- of overgevoelig voor bepaalde prikkels. Mensen die bijvoorbeeld tactiel overgevoelig zijn (tactiel is gevoel), zijn als kind vaak onhandelbaar bij het douchen en aankleden (als een ander dat doet), gaan bijna niet met vriendjes spelen (omdat ze bang zijn dat ze 'zomaar' aangeraakt worden) en vinden het veel prettiger om 'hard' (diep) aangeraakt te worden.
Kinderen die vestibulair (heeft met evenwicht te maken) ondergevoelig zijn, vallen van de schommel, omdat ze dat niet door hebben (ze hebben het dan pas door als ze op de grond vallen). En zo kan ik nog wel meer dingen noemen.
Dit is pas een echt probleem, waar ook therapie voor nodig is. En dat vind ik ook vrij serieus. Wat hier in dit topic over het algemeen wordt beschreven (over een klein beetje overgevoeligheid voor geluid en licht ofzo), vind ik niet echt een hele boeiende 'aandoening'. Bovendien zitten hier inderdaad veel mensen in de puberteit. Toen moest ik ook veel meer huilen en was ik ook veel gevoeliger voor alles. Het scheelde ook hoe moe ik was en vaak op de middelbare school en dergelijke zijn mensen toch heel erg veel moe en dus prikkelbaarder.

Ik zeg niet dat ik niets van dit serieus neem, maar ik denk dat het allemaal wel mee zal vallen met de meeste mensen.

Zoals ik ook al zei, je hebt nu eenmaal optimisten, gevoelige mensen, denkers...

Hier wil ik toch even op inpikken. Waarom zouden 'normale' mensen iets niet voelen??
Ik voel het maar al te goed, namelijk.


Volledig mee akkoord, ik bedoel, komaan...leed van dieren.

Zoals ik ook al zei, je hebt nu eenmaal optimisten, gevoelige mensen, denkers...

Ja, ok, sorry, niet echt goed geformuleerd. Nee, 'normale' mensen voelen ook dingen maar al te goed. Ik bedoel hiermee meer dat zij denkt dat ze meer voelt dan anderen ofzo. En dat ze misschien ook wel iets meer voelt dan de gemiddelde mens. Maar eigenlijk een beetje gaar geformuleerd, want ik voel dat inderdaad ook maar al te goed.

Ik had laatst zo'n test gedaan op psychologiemagazine.nl, stond dat ik 't hoogstwaarshcijnlijk wel was.
Ik ben ook erg gevoelig voor harde geluiden, huil redelijk snel (alleen niet in het openbaar), kan niet goed tegen druktes, of mensen die dichtbij me staan, ik heb er verder geen last van, behalve dan dat ik ook stemingen van andere mensen overneem, als iemand depri is kan ik in een spontane huilbui uitbarsten, dat is wel lastig, zo kan ik niemand troosten, ik jank zelf te hard mee:p.

Maar of het nou iets is om een speciale term voor te verzinnen, denk 't niet...