de verten van trouw
 

hoe je stem klonk
hoe je jas rook
hoe je lichaam
precies aan het mijne

absolute afstand-
getallen zeggen niets
vliegreis, vreemd land
dát is de verte

ik kán houden van
vast kan ik houden
en jij kunt het ook
we doen het nog steeds

in dwaasheid in hoop
op toekomstnabijheid
overzien wij nog immer
de verten van trouw

Beetje simpel van opzet, qua gedachte ok. Sommige dingen zijn beetje, ik weet het niet, raar ofzo, de eerste twee regels van stroof3, krijg ik rare kriebels van.

moeilijk hè?

ander gedicht dan wat ik van jou gewend ben, wel ok
beetje simpel idd, maar waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan, niet? hij is goed zo. :)

Ik weet wel, het gevoel is sterk, en jij mag schrijven erover zoals jij dat het best wil :) Weet je meisje, ooit zien jullie elkaar opnieuw, New York of Canada, het is de andere kant van de wereld niet, het zijn geen overbrugbare grenzen :)

Groetjes, Dreampoet