doorgeef verhaal (ofzo)
 

Heb wel ns met een gast van school een verhaal geschreven, dat we omstebeurt een alinea typten.
Bedoeling is dat ik het begin hier geef en dat elke gast die een reactie schrijft ook een alinea (of meer/minder) typt.
Maakt mij niet uit als er mensen 'zielige' stukken schrijven, dat maakt het voor de volgende weer een uitdaging om het verhaal weer logisch te maken.
Hier is een lekker cliché begin:

"Op een treurige avond in december loopt Herman Vick zoals gewoonlijk terug door het bos naar zijn huis. Het is een lang eind lopen en het begint langzaam te regenen. Zijn aandacht wordt getrokken door een zacht gehuil, een eind verderop. Hij loopt naar de rand van het pad en kijkt tussen de struiken. Daar ligt een meisje, met haar kleren onder het bloed, op de grond. In haar rug zit nog steeds het mes waarmee ze was verwond. "Wat is er gebeurd?" vraagt Vick, terwijl hij het meisje op haar zij probeert te draaien. "Hij.. hij ... is nog. ..." Het kost het meisje veel moeite om te praten. "Hij.. is .." Het hoofd van het meisje valt slap op de grond, terwijl ze haar laatste adem uitblaast.
Dan hoort Herman achter zich iets kraken. Een schaduw valt over de hem en het meisje, en hij draait zich met een ruk om. Een glinstering van het maanlicht dat weerkaatst in het lemmet doet hem achteruit deinzen. ...

“N, nee, alstublieft, doe me niets”, hakkelt Herman. Hij deinst nog wat achteruit en stoot tegen een boom aan. De man komt dichterbij en zwaait vervaarlijk met zijn mes.
“A, a, alstublieft, ik zal niets vertellen, dat zweer ik u, maar laat me alstublieft toch gaan!”, zijn benen worden slap en hij zakt naar beneden. De man is ondertussen nog dichterbij gekomen. Hij bukt naar Herman toe, pakt zijn kin beet en houd het mes er tegenaan. Aandachtig bekijkt hij Herman, alsof hij er zeker van wil zijn dat hij er echt is. Dan laat hij Hermans kin los en staat op, het mes gooit hij in de bosjes.
“Luister goed” begint hij met een krakerige stem, “Je bent hier nooit geweest, je hebt niets gezien en je zult er ook nooit iemand over vertellen. Begrijpen wij elkaar?”
Herman knikt en maakt een raar geluidje, “Iehwrlb..”.
“Ik neem aan dat dat een ‘ja’ is” kraakt de man en hij draait zich om. Hij begint te lachen, een krakerige hysterische lach. En hij loopt weg.

“Ok! Het staat er op” klinkt het vanachter de bosjes. “Goed gedaan Krelis, vooral dat pieperige geluidje”. Hans, de regisseur komt tevoorschijn en …

(zo, nu kunnen we minder cliché verder gaan :) :P)

heel leuk, maar stel nou als 2 mensen tegelijk schrijven, dan is de laatste post onnodig gebleken :|

Ja, dat klopt. En dus? :)

ja dat is toch kut.
heb je al dat werk voor niets gedaan PLUS je krijgt twee door elkaar lopende verhaallijnen, want de ene vond dit vervolg beter, en de ander dat :s

zoveel mensen komen hier gelukkig nooit posten, dus dan zal dat probleem zich ook minder snel voordoen.
Er is altijd vast wel iemand die dan zo aardig is zijn verhaal te verwijderen, toch?

“Ok! Het staat er op” klinkt het vanachter de bosjes. “Goed gedaan Krelis, vooral dat pieperige geluidje”. Hans, de regisseur komt tevoorschijn en bekijkt samen met de cameraman de opnames terug.

Hans besluit dat de scene goed gelukt.
"Let's call it a day. Het is een vermoeiende dag geweest. Morgen gaan we weer verder op deze plek."
De spullen worden ingepakt en de mensen gaan naar huis of gaan samen nog ergens gezellig een biertje drinken.


(hoe kort kan een stukje zijn dat je schrijft)

Maar Krelis heeft vandaag geen behoefte aan gezellig wat drinken met de mensen van de set. De hele dag is hij er met zijn gedachten niet bij. Gisteravond had hij ruzie met zijn vrouw Martine.Volgens Martine kreeg ze te weinig aandacht van haar man, hij was alleen maar bezig met zijn film carriere. Dit irriteerde Krelis verschrikkelijk en zinnen als "Jij ook altijd met je gezeur" en "Je weet hoe belangrijk dit voor me is" vlogen door de huiskamer. Uiteindelijk is Martine stampend het huis uitgegaan, en liet een boze Krelis achter.
Maar nu, nu zijn vrouw niet vertrouwd zoals elke ochtend naast hem wakker werd, voelde hij zich wel erg down. Vragen spookten door zijn hoofd, en terwijl hij starend naar de grond verder liep knalde hij tegen iemand aan. Krelis keek op en keek recht in de ogen van een wonderschone vrouw, met lange bruine krullen die soepel op haar rug vielen. Krelis liep rood aan en mompelde een excuus, maar er kwam niet meer uit dan wanhopig gemurmel toen de vrouw hem een sprankelende glimlach toeworp en zei: ''...''


Tja...wat zei ze? Hoezo cliffhanger :p

Posten als je een vervolgstukje gaat schrijven en vervolgens deze melding vervangen voor het vervolgstuk?

(y)

Het is misschien een idee om telkens 1 zin te schrijven????

in plaats van een verhaal

Nee, dat lijkt me een slecht idee. Op deze manier krijg je al snel een onsamenhangend flutverhaal ;)

Lijkt me niet, dan heb je helemaal geen samenhang en wordt het imo een zooitje. Verhaal is ook veel leuker als je 1 zin zou doen krijg je echt een kantine topic.