Het hoofd of het hart. Wat is sterker?
 

Waarom durfen veel mensen neit toe tegeven aan hun hart? Daar word je toch ongelukkig van lijkt mij?

Wat is er nou sterker, je hoofd of je gevoel?

het is een wisselwerking.

Waar moet je dan eerder naar luisteren? Want als bijde wat anders zeggen, dan voel je je zowiezo kut.

Bij mij is het hoofd sterker maar als ik wat vaker naar mijn hart zou luisteren zou ik , denk ik, idd gelukkiger zijn.

Je hoofd en hart = 'het denken en voelen'
Ik denk dat dit bijelkaar hoort, bijv. als je veel aan iemand denkt, kan je je verliefd voelen.
Het toegeven aan je hart = al je onzekerheden opzij zetten om iets met die persoon te willen/doen en de met zich meebrengende gevolgen op de koop toe te nemen.

Je zou je positieve gevolgen van het volgen van je hart tegenover je negatieve gevolgen van het volgen van je hart kunnen zetten. En vervolgens bepalen wat je belangrijker vindt, zo maak je een goede keuze(s).

Het is niet goed om altijd je hart te volgen of altijd je hoofd te volgen, dit ligt van de situatie af... Het is een wisselwerking wat Isa zei, de ene keer je hoofd volgen, de andere keer je hart.

Het hart overwint altijd, want gevoel is het enige wat waarde heeft.

Je kan geen waarde aan iets hechten zonder gevoel

Dat is zeker waar. Maar waarom proberen zoveel mensen dan toch hun gevoel zo ver mogenlijk weg te stoppen?

Omdat gevoelens niet altijd geaccepteerd worden.

Maar als je je gevoelens niet kan accepteren, dan heb je toch een kut leven?

Ik zit nu in een situatie waarin ik zou willen dat ik toe kon geven aan mijn hart. Dat zou ik het allerliefste doen. Maar mijn hoofd zegt dat ik het beter niet kan doen, dat ik er alleen maar ongelukkig van zal worden. En dat is heel moeilijk. Maar zoals al eerder gezegt werd. Het is een wisselwerking, en uiteindelijk zal je hoofd toch bepalen wat beter voor je is... zo is het bij mij iig

Wie zegt dat denken niets met gevoel te maken heeft?
Gevoel is het enige wat waarde heeft, daar heb je gelijk in...

Reactie op vraag van Pruttelpot: Maar waarom proberen zoveel mensen dan toch hun gevoel zo ver mogenlijk weg te stoppen?
- Mensen kunnen gevoelens voor een bepaalde persoon wegstoppen, omdat ze de gevoelens voor andere personen of van (een) groep(en) van personen belangrijker vinden.

Sidhe bedoelt waarschijnlijk dat gevoelens van een persoon naar een ander persoon niet altijd geaccepteerd wordt door andere mensen.

Reactie op vraag van Pruttelpot: Maar als je je gevoelens niet kan accepteren, dan heb je toch een kut leven?
- Deze vraag zou je ook om kunnen draaien: Als je je gevoelens accepteerd dan krijg je een 'kut' leven.

Een voorbeeld hiervan: Je bent verliefd op een punker, je wilt meer van hem, maar je bent bang dat je ouders daar niet blij mee zijn omdat ze een bepaalde kijk hebben tegenover punkers. Aan de ene kant wil je meer van die jongen, aan de andere kant wil je dat je ouders achter je keuze staan.
Als je je gevoelens niet accepteerd in dit geval, dan zijn je ouders blij met je en dit vind je ook fijn. Maar toch vind je het jammer dat je niets met die jongen begonnen bent.
Als je je gevoelens accepteerd in dit geval, dan is die jongen blij en jij ook. Maar dan zijn je ouders weer niet blij met je...

PS. Ik heb als voorbeeld een jongen gebruikt, maar dit betekent niet meteen dat ik je voor homo uitmaak :D

Het hart wint, het hoofd vindt het af en toe nodig bij te sturen.

Maar als je hoofd het bepaald dan is het toch niet erg, want jij bent toch je hoofd toch?

Het is denk ik een ethische kwestie tussen het kiezen uit 2 keuzes: aan de ene kant positieve dingen, die ook negatieve dingen met zich meebrengen en negatieve dingen, die gelijk ook positieve dingen meebrengen.
Je wilt positieve dingen, die positieve dingen met zich meebrengen.
Dit is niet mogelijk, maar je blijft toch voor dit streven.
Welke keuze je ook zal maken je bent en blijft niet tevreden, omdat je naar alleen positieve dingen streeft oftewel naar ultieme geluk streeft.

Ik ben een tijd lang alleen maar op mn gevoel(hart) af gegaan terwijl ik in mn achterhoofd wist dat dat niet goed zou gaan. Ik had een relatie met iemand waar ik zoveel van hield dat ik hem echt niet kwijt wilde... Maar ik wist eigenlijk ook wel dat wij niet samen gingen. IK wilde het niet weten, heb mn hart gevolgd. Daar werd ik alleen maar ongelukkig van, want het ging niet goed. Mn hart was eerst dus sterker maar op een gegeven moment dan is de grens bereikt en kun je niet anders meer dan naar dat stemmetje in je hoofd luisteren. Dat heb ik dus gedaan en achteraf ben ik blij dat ik mn verstand gebruikt heb...

ik ga altijd achter mn hoofd aan *zeg maar*. tijd om eens naar t hart te luisteren, dan zou ik misschien niet zo hard voor mezelf zijn altijd.

mijn hoofd komt pas in actie als mijn hart volgen pijn doet. eh, ja.

Mijn gevoel is sterker, bij de meeste dingen dan. Ik ga nooit af op wat eigenlijk beter is, *mn hoofd dus zegmaar*
Ik volg zegmaar mijn hart.

Mijn hoofd is bij mij sterker dan mijn hoofd. Niet omdat ik bang ben voor gevoelens, ik rationaliseer gewoon altijd alles. Niets aan te doen. Toch luister ik ook wel naar mijn hart, maar dat ligt aan het probleem.

Had bij de Duitsers het hoofd 'sterker' geweest dan het hart, hiermee bedoel ik de onvoorwaardelijke steun aan Hitler van vele Duitsers destijds, dan hadden we 50 miljoen doden minder gehad.

Bij mij is het hart zeker we sterker dan het hoofd. Om de een of andere reden wint mijn gevoel het meestal van mijn logisch denken. Ik maak dan ook veel beslissingen op mijn gevoel. Ben zelfs zo ver dat ik het denken vaak negeer. Hiermee bedoel ik dat ik al die kleine gedachten enzo die zo in je opkomen en die heel erg afleidend kunnen werken, voorbij laat gaan en er geen aandacht aan besteed. Ik denk dus wel, maar ben me er niet bewust van wát ik denk.

idem

Ligt er aan waar je het meeste aan toe geeft.

Ik aan mijn hoofd heel erg. Probeer nu wat meer mijn hart te laten luisteren en ook wat risico's te nemen. :s

Ik denk niet dat je kunt zeggen dat het verstand of het
gevoel automatisch het sterkste is. Dat verschilt per persoon,
en ik denk dat de situatie ed er ook (erg) veel invloed op heeft.

Ik probeer meestal een evenwicht te zoeken, en dus een keuze
te maken waarbij ik het met zowel m'n verstand als mijn
gevoel ((groten)deels) mee eens ben.

Of het altijd lukt ed is een andere vraag.

Dat klopt. :)

Ik denk inderdaad dat gevoelens overwinnen. Een beetje lastig uitleggen waarom, maar ik denk dat je hoofd als een soort hulpmiddel dient voor het interpreteren van je gevoelens.

Er zijn situaties waarin ik logisch nadenk en verstandig handel, maar meestal wint mijn hart het met een hele grote voorsprong van mijn hoofd. Niet dat ik daar altijd gelukkiger van word... :s

Dat wisselt...

Soms hart, soms gevoel. Soms even sterk.

het hoofd is sterker en verzorgt het hart over het algemeen.

Vaak zijn keuzes gemaakt met het hoofd geen foute beslissingen.

Nee, dat is waar, maar leuk is anders.

Je moet je ook afvragen of het leuk is als je niet je verstand volgt en het uiteindelijk nog minder leuk afloopt.

Ja. Nu is een momentopname... :(

Leuk he, het leven? Vol spannende uitdagingen en nog meer geokken dan in het casino of op de beurs.

Je hebt mensen die beslissen op verstand en mensen die beslissen op gevoel. Dat is per persoon verschillend.

Ik ben een gevoelsmens en mijn hart overwint.

Kheb de neiging om met m'n hoofd m'n hart weg te stoppen als het ware
(nouja, het is al een stuk minder dan het geweest is)

Mijn hoofd is zeker sterker. Zeker.
Alhoewel het hart natuurlijk héél vaak irritant is, zou ik er nooit maar dan ook nooit zomaar aan toegeven. Nee.

Ligt er inderdaad ook erg aan wat voor soort mens je bent..

Heb je liever keiharde feiten of volg je je gevoel en intuitie..?

Ik denk dat ik meestal een middenweg zoek.. maar wel een moeilijke stelling hoor =/

Mijn hart bepaalt wat er moet gebeuren en mijn hoofd kijkt of dat wel slim is. Ik zal niet zo snel bewust een beslissing helemaal maken met mijn hart en daarbij mijn verstand negeren. Als mijn verstand zegt dat mijn hart volgen dom is, dan doe ik dat ook niet. Want als het dan inderdaad fout gaat, dan weet ik dat mijn hart daarna waarschijnlijk alleen maar nog irritanter gaat doen.
Alleen mijn verstand weet als het goed is wel wat voor mijn hart een domme actie is. Dus mijn verstand is wel de baas, maar het staat denk ik wel helemaal in dienst van mijn hart...

Ingewikkeld... :s

Nee, het hart is altijd sterker. Het enige wat waarde heeft is gevoel. Stel dat jij niet zou kunnen voelen, dan zou elke gedachte niet meer boeien.

Ik hak mijn been er af? Boeiend. Ik pleeg zelfmoord? Boeiend. Ik vermoord 30 mensen. Boeiend. Ik vermoord me familie. Boeiend.

Het maakt gewoon geen flikker meer uit, uiteindelijk is het enige wat je doet met denken simuleren en bedenken welke uitkomst je het fijnst lijkt en waarom. En je stelt jezelf dan gerust met deze gedachte en je hebt er dus ook een bepaald gevoel bij.

je ziet het verkeerd imo. JE moet het zo zien:
Beslist je ratio meer over wat je moet doen om het fijnste gevoel te krijgen of laat je je leiden door je gevoel.

Wil je doorgaan met die leuke vriend(in)? Gevoel zegt dat het zo fijn is samen, maar verstand zegt dat het niet gaat door dit en dat... wat doe je? volg je je gevoel, omdat het nu goed voelt, modder je wat aan of volg je je ratio en maak je er een einde aan omdat je denkt dat het op lange termijn niks wordt.

Daar heb je gelijk in! Heb daar verder nix aan toe te voegen. :D

Jah, maar uiteindelijk volg je dan toch je gevoel. Je simuleert wat er gebeurd en dan maak je de afweging op basis van gevoel.

Je maakt er een einde aan omdat je denkt dat je uiteindelijk nog meer gezeik hebt.

Wat je dus kan zeggen is dat je met je ratio kan simuleren maar uiteindelijk het alleen maar gaat om gevoel. Als jij iets beslist moet je zelf tevreden zijn met de beslissing. Je voelt dat het het beste is.

Neh ik geloof niet dat je simuleert wat er gebeurt, maar je voorspelt wat er gebeurt. JE gevoel stimuleert je hersenen om te voorspellen wat je gevoel gaat worden. Het gaat wel om het gevoel (dat was ik met je eens), maar de weg om dat fijn te krijgen verschilt. Je voelt dat het ene het beste is of je denkt dat het gevoel het beste gaat worden.

Het hoofd

Als je je hartje gewoon volgt, denk ik dat je dan het prettigste leven leeft. Al lijkt dat in het begin niet altijd zo.

Verschilt, soms hart, maar vaker hoofd denk ik. Als ik deze topic zo even snel doorlees zie ik wel dat gevoel als iets boven verstand wordt gezien door aantal mensen. Dat het dan beter zou zijn. Volgens mij vergeet je dan dat er ook gevoelens zijn die je beter niet kan uiten. Veel mensen zouden soms beter bijvoorbeeld hun woede, lust, verdriet en haat beter onder bedwang moeten houden met hun verstand (al dan niet deels). Dat is in aantal situaties beter dan aan het gevoel overgeven. Denk maar aan moord, mishandeling en verkrachting. Komt dat voort uit gevoel of verstand? Ik denk gevoel.

dat is een goede vraag:

ik heb in mijn jeugd geleerd, dat als ik iets fout doe ook al is het heel klein dat ik daarvoor gestraf wordt, daarbij dat alles wat ik doe toch fout zal gaan, daardoor zit in mijn hoofd nog dat idee,
ik ben niet achterlijk en weet natuurlijk dat het onzin is, en dat je er hulp voor kan zoeken, maar ik heb ook geleerd dat je alles wat je doet zelf op moet lossen het is een lastig parket, je erkent het maar kan er niet mee omgaan

ligt nogal aan de situatie. Soms is het beter naar je hoofd te luisteren helaas...

Mijn hart is te wispelturig, mijn hoofd is tenminste verstandig en realistisch. Alleen als ze wat verstandigs zegt, volg ik m'n hart. En dat beslist mijn hoofd.

Hoofd dus :)