| stroopwafel |
16-01-2002 11:23 |
titelloos(1e verhaalige post hier btw)
Ik ga een verhaal schrijven, vandaag begin ik. Muziek aan, nee uit, toch maar weer aan. Word: klik. O wacht! Das niet de bedoeling! Ga weg! Ik ben niet zo handig met kompjoeters. Ah hij doet het. Hoera. Hoe begin ik? O wacht ff wat drinken halen. Zo. Er was eens…., lekker standaard. Lang geleden…., zelfde idee. Nima was…, nee beginnen met een naam doet ook de helft. Wat was het ook weer? O ja. Begin met iets waardoor de aandacht van de lezer meteen getrokken wordt. Ben ik de enige die dat niet snapt? Hoe kun je nou in de 1e regel al meteen iets spannends laten gebeuren? Het lichaam lag stil op de grond, bloed droop uit haar mond…, maar daar gaat m’n verhaal helemaal niet over! Dit werkt dus niet. Ik weet het hele verhaal al waarom heb ik dan zo’n probleem met het begin? Misschien moet ik de omgeving beschrijven, maar dan is het dus alles behalve spannend. Of ik moet er een vos en een konijntje ingooien(wat hebben we een lol.) Sjit telefoon. ‘Met Julia.’ ‘Nee die is er niet, moet ik vragen of hij terugbelt?’ ‘O, ok’ ‘Doei’ ‘Ja, dag.’(Dit herhaald zich nog een keer waarbij ik de 2e keer een tel.nr. opschrijf.) Waar was ik gebleven? O ja. Het begin. *diepe zucht* Even de muziek uit. Nou dat werkt dus al helemaal niet, zet maar weer aan. Beste powers that be, ik vind het kwalitatief uitermate teleurstellend(k.u.t) dat u mij een verhaal geschonken hebt en geen assistentie biedt met het verwoorden van deze gebeurtenissen in mijn hoofd. Daarom vraag ik u bij deze om u krachten te gebruiken en mijn lichaam voor een paar min. volledig aan deze gedachten te schenken. Gegroet. Zou het helpen? Denk het niet eerlijk gezegd, jammer, zou wel leuk geweest zijn als er ineens vanalles op m’n papiertje zou staan…Maar dus nog steeds geen begin. Dit is echt niet meer leuk. Wordt gewoon chagrijnig. En dat moeten we niet hebben he? Nee.Wat een raar woord eigenlijk! Chagrijnig(niet typbaar ook) sjagrijnig, sjagrijnig, sjagrijnig. En nou denken er een hoop mensen: ‘Dat trucje ken ik!’ Niet waar, als je terugleest zie je dat ik het al een raar woord vond voordat ik het 3x voor mezelf zei. Nou gaat het helemaal nergens meer over. ‘Juul?’ ‘Wat?’ ‘Mag ik msn’en?’ ‘Nee, nou niet.’ ‘Waarom niet?’ ‘Omdat ik bezig ben dat zie je toch?’ ‘Maar ik wil dahat!!’ ‘Nou en? Er zijn waarschijnlijk toch niet zoveel mensen on-line en anders willen ze niet met jou praten.’ ‘Jawel! Die willen wel met mij praten *snik * ‘Mamma! Ik mag van Julia niet msn’en *snotter * ‘Je moet nou toch naar bed’ (gna gna) * nog diepere zucht*. Ik denk dat ik maar stop. *zet word uit* *muziek harder* *internet aan* ‘Dag forummensen, ik kom me weer bij jullie voegen, leuk he? *stilte* ‘Nou das dan ook duidelijk…’
Dit is dus de reden waarom jullie geen verhaal van mij te lezen krijgen http://forum.scholieren.com/frown.gif
|
