Leven als in een droom
 

Heb je ook soms dat gevoel dat eigenlijk alles je ontgaat? Ik ben veel in gedachten verzonken en dan ook wel diep. Het is daardoor bijvoorbeeld dat ik niet goed ben in de weg. Als ik in auto zit droom ik weg en ik let niet op de weg, dus ken ik hem ook niet. Gevaarlijker is dat dit ook gebeurt als ik aan het fietsen ben, dan droom ik weer weg en als ik dan weer 'terug' ben, ben ik al een heel stuk verder.
Misschien heb ik wel een concentratiestoornis of zo? Ik weet het niet. Materiële zaken boeien me niet, bijvoorbeeld. We hebben sinds november of zo een nieuwe auto en sinds enkele dagen kan ik onthouden welk merk het is, anders kwam ik er echt niet op! Net zoals ik het maar tien minuten later dan de rest van de klas doorhad dat het sneeuwde (vb van wegdromen dus), of dat ik het nooit had gezien dat er een nieuwe winkel was, twee straten van mijn huis. Opeens (twee maand later of zo) kwam ik helemaal enthousiast thuis dat er een nieuwe winkel was, jaja..oud nieuws.

Ik weet niet of het nu gewoon dromen is en iedereen dit heeft of dat er iets scheelt met mijn concentratie?

Iemand dezelfde ervaringen?

Niet in dezelfde mate als jij ze hebt.

Ik heb het soms, dan val ik helemaal weg in mijn gedachtes. Maar, dat is eigenlijk altijd maar voor een korte periode. Ik had het - toen ik nog naar school fietste - ook weleens, erg eng :|

Heb ik ook wel. Ik kan de weg ook eigenlijk nooit onthouden en als ik fiets dan droom ik vaak ook een beetje weg. Echt gevaarlijk is dat echter niet, want ik kijk nogsteeds wel uit enzo, alleen niet bewust. Op school heb ik het ook wel vaak en als ik een boek aan het lezen ben... Dat is trouwens een beetje hetzelfde als met dat fietsen en de weg weten. Dan lees ik wel gewoon door, maar mijn gedachten dwalen af en dan heb ik echt geen idee meer wat ik net heb gelezen.
Maar volgens mij hebben wel meer mensen dit, dus ik zou me er niet al te erge zorgen over maken. Tenzij je er natuurlijk erg last van hebt.

Of in de trein, ook leuk, kom je er ineens achter dat je een paar stations te ver bent :)

Mensen zeggen altijd tegen mij: wat kijk je boos, maar ik ben altijd diep in gedachten gezonken en altijd wel met mijn gedachten ergens anders, heel raar

dat ken ik :D

nou, ik heb het wel eens bij luistertoetsen, of gewoon aantekeningen bij een of ander vak. dat gaat dan heel geleidelijk. ik lees een vraag, denk er over, en dwaal af, tot ik opeens het piepje hoor dat de volgende vraag aankondigt.

een keer bij verzorging had ik dat, en toen hoorde ik opeens: haal een glas water, gaat het met je? bleek ik omgevallen te zijn

:D

Ik denk dat iedereen dat wel eens heeft, dat je met je gedachten ergens anders zit, dat jij het iets vaker hebt dan gemiddeld hoeft niet meteen te betekenen dat je een concentratiestoornis hebt toch?

Ik heb het over het algemeen alleen bij dingen die me niet boeien, als ik iets belangrijk vind kan ik me er met gemak op concentreren :) .

Maareh, wat is de diepzinnige vraag?

iedere minuut is een kans om je leven te veranderen :D
ik zou gewoon eens om me heen gaan kijken, voor ik zou concluderen dat je geen interresse hebt in materiele zaken, of een of andere stoornis hebt.

Spot anders met mijn sig :rolleyes: .

Gewoon rond me kijken en zo, é? Dit is mezelf echt forceren, het boeit me gewoon niet. Ik ben nogal gefocussed op bepaalde onderwerpen, zoals het buitenland, ernaar toereizen en zo. Ik ben geïnteresseerd in muziek, alhoewel ik er ook niet veel van ken.
Ik besef nog maar sinds kort dat de leerstof die we zien in school niet enkel dient om getest te worden en erdoor te geraken, het is de bedoeling dat we het echt onthouden en er iets mee doen in ons leven.
Ik heb reeds al die jaren gewoon de leerstof in me opgenomen om door mijn examens te geraken, slechts als het me boeide wou ik het onthouden. Ik weet nog steeds niet waar Joegoslavië ligt, ik weet niet hoe het zit met hogedrukgebieden, ik weet niets van alkanen en alkenen, ik ben zowat vergeten hoe je moet cijferen, ik vergeet gewoon alles wat me niet boeit.
Ik ben helemaal niet mee met de actualiteit, want ik vond het nooit interessant, maar nu probeer ik toch af en toe het nieuws te volgen, want op den duur weet je echt niet meer over wat je nu weer moet babbelen met anderen.

Dat bedoel ik, dat ik in een soort droomwereldje leef en echt niet doorheb wat er rond me gebeurd. Iedereen weet zoveel meer over het leven dan ik en daarmee bedoel ik, dagelijkse kennis.
Bijvoorbeeld hoe de verschillende soorten vlees noemen, dat weet ik niet, aangezien ik vegi ben. Maar ja, ik weet eigenlijk ook niet al de namen van de soorten groenten en zo. Bijvoorbeeld sport, daar ken ik ook niets van.

Ik denk heel vaak, maar dan over mezelf of over bizarre dingen, zoals, ziet iedereen dezelfde kleuren? Maar ik weet weinig van het echte leven.

Ik heb enkele weken geleden naar de film 'Vanilla sky' gekeken. Het was reeds nacht en ik was alleen aan het kijken in een leefgroep in de instelling waar ik stage deed. Toen het gedaan was, moest ik helemaal alleen in het donker naar de derde verdieping, op het einde van een kille gang naar mijn miezerig kleine kamertje, waar je de wind, evengoed als of je buiten staat, hoort.
Toen ik uit die leefgroep kwam begon ik weer te denken.
'Misschien leef ik ook in een droom? Misschien lig ik nu thuis in mijn bed en droom ik enkel dat ik stage doe? Misschien lig ik hier in de leefgroep te slapen en maken ze me morgen wakker?'
Al zo'n bizarre kronkels. Ik werd bang en begon echt te panikeren. 'Ik moet die gedachtes stoppen, ik sla door...'
Toen besloot ik een sigaret te roken om te kalmeren, want ik wou niet naar mijn ouders of vrienden zo zo bellen, aangezien het rond 2h 's nachts was en het was een donderdag of zo.

Ik vind dit alles nogal bizar en wou graag weten of iemand hetzelfde meemaakt(e)?

Ik heb dus niet de kritiek nodig dat ik eens mijn ogen moet openen, want ik leef al zo sinds mijn vroegste herinnering.

:mad:

Argh, wat is de bedoeling, me echt helemaal pissed maken of wat? Anders je slaagt er nogal goed in, ik vraag gewoon of er nog anderen zijn die zich hierin herkennen!!!

Maar nee, ik ben traag en lui.... :mad:

Sjah, 't is wel gemakkelijk é, om mensen te bekritiseren i.p.v. te helpen of zo!!

Mja, ik ben mss wel wat hypochondrisch (of hoe je het ook schrijft).


:rolleyes: Zo simpel om een mens te beledigen....


:rolleyes: En nog eens...

... vertel maar verder, hoor. Je begint een zin, nogal sarcastisch getint, maar dan zeg je niet waarom het zo slecht is.

Okee, hier kan ik nog inkomen. Het is ook niet echt zo leuk om te horen, maar het is redelijk.


Da's waar, maar je moet eerst je probleem kennen, voor je er iets kan aan doen. Nu vraag ik net of er ook anderen zijn met die ervaringen om er zo een beter beeld van te hebben. Als er nu heel veel mensen zouden zeggen dat ze dit ook hebben, zal ik wel doodnormaal zijn en hoef ik me nergens zorgen over te maken.

Veel spijt kan ik niet uit je reply aflezen.

Ik weet het niet zeker, maar is dit niet meer een psychologisch probleem?

Of vraag je je af of we niet allemaal in een droomwereld leven?

(ik probeer het te volgen, maar het probleem is me nog niet helemaal duidelijk :o )

Ik herken het wel een beetje, alleen is het bij mij niet zo erg en heb ik er niet zo'n last van. Alleen ik denk niet dat ik in een droom leef. JaJ reageert een beetje bekrompen, maar ik kan wel zien waar zijn opmerkingen vandaan komen. Als je er namelijk over nadenkt, is het inderdaad niet erg slim om te denken dat je alleen maar op school zit om proefwerken te maken.
En ik geloof dat hij nogal veel van het leven denkt te weten. Nou ja, laat hem.

Ik denk dat je gewoon inderdaad moet proberen om je aandacht bij school enzo te houden. Dat moet je dan misschien wel forceren, maar dat is dan jammer. Soms is het gewoon belangrijk om je concentratie te behouden. Volgens mij kun je dat trouwens ook wel leren, maar dat moet je op school dan maar even aan je mentor vragen. Volgens mij zijn daar trainingen voor.

Ik weet het zelf niet.

Er zal idd niet veel anders opzitten dan mee te draaien in het systeem... :(

Wat zou je zelf willen dan?

Ik weet het niet meer wat ik wil. Dit is echt niet om zielig of zo te klinken, hoor! Ik weet echt niet meer wat ik wil. Ik heb wel veel plannen, maar zie het gewoon niet zitten om eraan te beginnen.
Ik zit gewoon in een nogal slechte periode, denk ik.

Laat maar zitten, gewoon.

Niemand schijnt me hier te begrijpen en ik heb er alle begrip voor, want soms zeg ik maar rare dingen... :(

Doe maar n slotje.

en je hebt natuurlijk gelijk.
ik ben veel te bot geweest en bied daarom mijn oprechte excuses aan.
sorry phensicske, het was ook niet de bedoeling om je kwaad te maken ofzo, en ik schrijf toch al veel te sarcastisch.
nogmaals sorry

:)