Gitaar muziek, allan Holdsworth ??
 

Ik ben een groot liefhebber van instrumentale gitaar muziek ,zoals Allan Holdsworth ,Scott Henderson ,en onderstaande gitaristen. Zijn er onder jullie ook liefhebbers?

http://upload.store.mdsalih.com/100_0005.JPG

Allan Holdsworth
Larry Carlton
Jeff Beck
Darryl Dobson
Larry Coryell
John Mclaughlin
Joe Beck
Masayoshi Takanaka
Al Dimeola
Jeff Richman
alex Gunia
Nel Schon
Philip Van Enderd
Frank Gambale
Stanley Jordan
Mitsuru Sutoh
Bon Lozaga
Micheal Cusson
Jay Azolina
Jose Neto
Rob Allan
Emiel Van Egdom
Jan somers
Rene Engel
Carl Filipiak
eef alberts
Jimmy Tunnel
Peter o Mare
Scott Henderson
robben Ford
Chris Beckers
Mike Stern
Chuck Loab
Torsten de Winkel
susan weinert
Frank Nimsgern
:D :D :D

ok

Allan Holdsworth en Shawn Lane zijn onmogelijk goed.

Ik heb ook veel geluisterd naar Scott Henderson, Frank Gambale, Al Di Meola, Steve Morse, Bireli Lagrene, John Maclaughlin enzo. Maar de laatste tijd luister ik vooral klassieke en carnatische(zuid indische klassieke) muziek met uitzondering van Shawn Lane. Ik speel het nog wel het liefst.

Echte liefhebbers van muziek vind je niet zoveel op dit forum.

Ik kan bepaalde instrumentale gitaristen behoorlijk waarderen, al luister ik niet louter instrumentale muziek. Heb momenteel wat van Patrick Rondat geluisterd, ook leuk hoe die gozer pingelt :)

Allan Holdsorth heeft een geheel eigen geluid. Hij is in staat om zijn emoties goed weer te kunnen geven in zijn gitaarspel. Soms zelfst :mad: . Maar zijn gitaarspel is voor de meeste gitaarliefhebbers zeer ontoegankelijk. (Hij is dan ook ongrijpbaar voor zowel de rock alsook de jazzliefhebber). Hij bespeeld op veel van zijn platen een zg Synthe axe dat is een computergestuurde gitaar. Echter de cd,s waarop hij alleen gitaar speeld vind ik toch het beste. Scott Henderson heeft zowel fans in de hardrock alsook in de jazz kringen. Maakt Innovatieve gitaar fusion ,niet zelden teruggrijpend naar de jaren ,70 jazzrock. Onder het motto alles komt een keer terug.


BTW: De gitarist Bireli Lagrene. waar moet ik aan denken (Jazz/fusion/hardrock)?? Graag wat meer uitleg. :rolleyes:


De gitarist Steve Morse daar heb ik de Cd ''high tension wires'' 1988 van ,maar vind deze nogal gladjes en erg strak klinken (Bij Dixie dregs speeld hij toch furieuzer). Shawn Lane ,s solowerk klinkt nogal ''smooty'' Dan speeld hij bij de Mark Varney project toch VEEL beter ,dan wat ik op de cd ''The power of 10'' gehoord heb. De gitarist Al Dimeola dat is gewoon Kat in het bakkie. Vooral de oudere (CBS) platen laten Di Meola op zijn best horen. Ook het sfeervolle Al Dimeola Project is erg mooi.

Verwacht ik ook niet echt ,maar ja wie niet waagd wie niet wint. Via mijn vader en oudste broer ben ik met deze muziek in aanraking gekomen.

Tot slot over John Mclaughin. Deze cd,s heb ik van hem. :cool:

http://angiex.nl.eu.org/qwert/9%20cd,s.JPG

Holdsworth rules man ''secrets'' (y)
Verder vind ik b saraceno, lane, ritchie kotzen, gambale etc. etc. erg gaaf.

Van Holdsworth vind ik deze platen toch het beste .

The sixteen men of tain (Drummer Gary Novak is hier flink op dreef ,geen kwastjeswerk!!)
Sands (hierop laat hij de synthe axe op zijn best horen)
Velvet Darkness (Met drummer Tony williams)
Warden cliff tower'


Vind deze toch wat minder ( Vanwege die keyboards)

Atavachron
Secrets
Hard hat area (Keyboard van Steve Hunt vind ik niet mooi ,de meastro krijgt hierdoor niet de kans)

Wat vind jij dan van de platen waarop Holdsworth als Sideman op meespeeld ,zoals Bill Bruford ,Jean Luc Ponty, Tony Williams,Gong ??

Van zen side projects ken ik niet zoveel, maar van wat ik gehoord heb vond ik het wel aardig. Mijn favoriete Holdsworth plaat is ``Metal Fatigue``

Die instructie video van hem is ook geinig. Hij kijkt niet zo zeer naar een bepaalde positie in een mode, maar gewoon naar welke noten er beschikbaar zijn. :cool: en zen legato techniek.. damn

Shawn Lane was naar mijn mening de geniaalste muzikant van deze tijd. Qua techniek komt alleen Allan Holdsworth in de buurt. Ze gebruiken beide een legatotechniek waarbij men enkel met hammer ons speelt. Een techniek die iemand die een stick speelt ook gebruikt. Ja zijn solo CDs hebben nogal popharmonie, zeker vergeleken met Allan. Op de CDs die hij samen met Jonas Hellborg gedaan heeft is het iets anders. Ze improviseren bijna alles. Later gingen ze samen carnatische muziek spelen met enkele indische muzikanten. Hij schijnt daar nu zeg maar semi bekend te zijn. Je zegt dat Allan Holdsworth goed in staat is z'n emoties te uiten door z'n muziek, bij Shawn Lane heb ik soms het gevoel of hij echt z'n ziel blootlegt. Time Is The Enemy, de versie van de gelijknamige CD, is waarschijnlijk technisch en creatief het indrukwekkendste nummer. Niemand komt in de buurt van het technische begaaftheid die hij daar uithaald. De ene keer is het een Charlie Parker lick maar dan met een snelheid van 20 noten per seconde en dan 'quote' hij Eric Johnson weer en dan speelt hij weer iets wat bijna rechtstreeks uit een etude van Liszt lijkt te komen. En dit alles strak binnen de kaders van z'n eigen stijl. Dit 6 minuten lang. Iemand noemde het "the improvisation with 1001 ideas". Later op Icon haalt hij z'n emotioneel diepste momenten. Temporal Analogues Of Paradise is een goede tweede.


Bireli Lagrene is een franze muziekant. Hij is een gypsy in was op jonge leeftijd al een wonderkind dat bijna perfect de muziek van Django Reinhardt speelde. Later ging hij ook electrische fusion spelen. Ik heb nog een video van hem samen met Dimeola en Larry Coryell. Hij speelt daar zeker beter dan Al, technisch doet hij alleen onder voor de superalternate picking van Al maar Bireli is frexibeler en heeft betere frasering. Larry moet het hebben van z'n rockachtige dingetjes.

Steve Morse bij The Dixie Dregs is inderdaad iets beter dan z'n solocds. Maar Morse speelt alle westerse muziekstijlen heel begaaft, heeft altijd een intessant geluid doordat hij inventief gebruikt maakt van een gitaarsynth enz, en hij heeft zoveel CDs. Hij schrijft zo makkelijk ookal is het niveau niet altijd even hoog. Ik vind alle versies van The Bash geweldig.

Ik heb niet zo heel veel met de shred kant van fusion. Saraceno, Ritchie Kotzen, Greg Howe, ik heb er nooit veel naar geluisterd maar ik heb ze ook nooit echt de kans gegeven. Tony MacAlpine wel.

Mijn favorite nummer van Allan Holdsworth is waarschijnlijk Devil Take The Hindmost, alhoewel ik iemand ken die zweert bij Pud Mud, maar die snap ik niet denk ik :) harmonisch is Holdsworth echt in een andere wereld.

Shit ik vergeet er 1. Ik luister ook veel naar Brett Garsed.. ik vind die gast echt geniaal. Ken je hem nog niet check hem dan ff uit zou ik zeggen.


@Daevrem de stuff die hij met Hellborg heeft gedaan zijn inderdaad awesome. Naast Time is the enemy vind ik het nummer Personae en Rice with angels ook geniaal.

Malmsteen vindik kwa instrumentals wel tof :D (de enige die ik ken geloof ik :P )

Bedankt voor de interssante reacties, niet gedacht dat hier kenners en liefhebbers op dit forum zitten, dus toch wel. :) Die cd ''Temporal analogues of paradise'' hoe is die ?,deze titel heb ik al eens eerder horen vallen. Want ik wil graag eens wat cd,s geleend hebben uit de landelijke fonotheek van Rotterdam. Het nummer ''pud wud'' afkomstig van sands vind ik het beste nummer van deze cd. Ik zie ook iets staan over die Legato sound of techniek ,is dat een bepaalde gitaar speel techniek? Er bestaat wel een platenlabel dat Legato heet (Daar zitten onder andere Frank Gambale ,Brett Garsed, en Mark Varney op) Maar volgens mij is die Brett Garsed meer hardrock dan fusion,of zie ik dat verkeerd ? Over die Franse gitarist Bireli Lagrene heb ik effe wat speurwerk verricht ,maar moet toch toegeven dat dit toch niet iets is wat ik zocht, ik hoorde termen als zigeuner muziek ,en de naam Frank Sinatra vallen. Heb wel een cd op mijn verlanglijstje gezet in de fonotheek om ,m eens te beluisteren. De gitarist Larry Coryell ken ik vooral van de jazzrock groep ''The Eleventh house'' Dit is stevige jaren ,70 jazzrock a la Mahavishnu orchestra ,maar Coryell solo vind ik nogal freakerig en geimproviseerd overkomen. Maargoed tot slot welke cd,s kun jij mij aanbevelen, Ik zie staan Tony Macalpine (Speeld nu bij Planet X en Derik shirenian) Greg Howe (Hard rock,shredding). Graag goede gitaar fusion tips. (y)

BTW: Hoe zijn die soloplaten van Greg Howe, Tony Macalpine, Ritch Kotzen ? (Speeld bij Virtu).

Legato is een gitaartechniek waarbij de noten ''gebonden'' zijn. Je probeert de noten mooi te laten klinken met zo min mogelijk tot geen aanslag met de rechterhand. Dit doet Allan heel veel. In een interview zegt hij dat hij veel legato gebruikt, omdat hij vroeger altijd de sax wou spelen. Met behulp van zijn legato techniek probeert hij een beetje de sax na te bootsen.

Brett Garsed is niet hardrock maar meer rock-fusion.

De soloplaten van Greg Howe, Tony Macalpine, Ritch Kotzen zijn een beetje meer '' shred '' georienteerd maar zeer zeker de moeite waard om naar te luisteren. Blues Saraceno is ook een hele interessante gitarist. Hij heeft een ''swingende'' speel stijl en zijn gevoel voor ritme is goddelijk. Hij is geen rock/ fusion gitarist MAAR ik denk dat je zijn spel na verloop van tijd wel kan waarderen. Check het album Blues Saraceno - Never look back en Blues Saraceno - Hair Pick.

Van Greg Howe raad ik je de cd '' Extraction '' aan. Zitten zeer leuke fraseringen in. Fusion/ jazzy achtig - jouw cup of tea dus ;)

Check ook ff de cd ''Uncle Moe’s Space Ranch'' featuring Brett Garsed, TJ Helmerich, Dennis Chambers, Gary Willis, Scott Kinsey.

nee , ik vind dat over-technische gepingel KUT

Bedankt voor de cd tips ,ga ik zeker eens lenen cq beluisteren. zijn dat deze cd,s (Op Tone Center)

http://www2.shrapnelrecords.com/Shra...rs/TC-4025.JPG

Als de muziek net zo extreem is dan de titel doet geloven ,dan a ik toch niet meer naar e tandarts. :D

http://www2.shrapnelrecords.com/Shra...rs/TC-4016.JPG

Van gitarist Greg Howe heb ik wel eens ''hyperacuity'' geluisterd ,maar deze geef ik toch maar een *** beoordeling.

Deze Tone center cd heb ik ook.
http://www2.shrapnelrecords.com/Shra...rs/TC-4001.JPG

Die extractie ga ik zeker beluisteren ,Dennis Chambers is een van mijn favoriete drummers (De buldog). Dus dat zal zeker ''cup of thea'' worden. :evil:

Hehe juist dat zijn ze. Die cd cover is inderdaad geinig :D
btw ik zit net extraction weer te luisteren
die Dennis Chambers rules indeed :cool: (y)

Van die Dennis Chambers verwacht ik binnenkort de eerste Cd ''big city'' Dit is een mini cd met maar 4 nummers ,maar wel 4 echte fusion knallers. Heb hiervoor HEEL VEEL geld opgestuurd naar de States om deze uit prive bezit te mogen overnemen. Verder heb ik ook deze Dennis Chambers.(Zijn tweede)

http://sudo.3.pro.tok2.com/Quest/car...ettingEven.jpg
DENNIS CHAMBERS: GETTING EVEN
GLASS HOUSE, PICJ-1002(CD)
(P)(C)1992 PIONEER LDC, INC., JAPAN
RECORDED: NOVEMBER 23,24, 1991
RELEASED: MAY 25, 1992, JAPAN

Waarom post jij dan in dit topic ?? :nono:

Van allan Holdsworth wil ik eens zijn oudere platen die ik nog niet ken eens beluisterd hebben ''Metal fatigue'' en IUO Deze platen daar wordt volgens mij ook op gezongen, of niet?

BTW: Shakeel check effe jou PM. :cool:

Ach joh trek je niks aan van die Sigúr

Die gasten die altijd het hardste roepen van '' ik vind dat technisch gepingel KUT '' dat zijn de gitaristen die gefrustreerd zijn met hun eigen spel. Maar dan nog vind ik het vreemd dat hij zo reageert want de gemiddelde dude hier op het forum kent alleen maar ( van gitaarinstrumentals) vai of satriani en daar houdt het wel op. Hij noemt het dus technisch gepiel terwijl hij de muziek niet eens kent. :s


Metal fatigue is inderdaad met zang :)

Over dit soort off topic kritiek daar lig ik niet wakker van. Over die metal fatigue dat daar zang in zat ,dat vermoeden had ik al ,maar niettemin moeten daar wel enkele goede gitaarnummers opstaan die ik op een gitaarfusion sampler wil toevoegen. Over gitaar sampler gesproken. Heb nu deze (Zelfgemaakte 2 CD sampler) opstaan ,met deze namen. :D Peter O mare ,Chris Beckers ,Jose Neto, Uncle Festive, Dolphins, Thierry Mineau, Metro, Paradox, Emiel Van Egdom, Micheal Cusson, Matalex,Marino, Jan Somers, Carl Filipiak,ea. (y)

Maar de cd,s op het Tone Center label ga ik zeker de komende tijd verder onderzoeken ,lees beluisteren. O,ja deze link http://www.guitar9.com/index.html kun je veel gitaarfusion ,shredding samples beluisteren .Heb nu deze cd in bestelling bij deze cd aanbieder.

Antti Kotikoski ''cavemen'' (Gitarist a la Scott Henderson).
http://personal.inet.fi/musiikki/suomijazz/cavemen.jpg

Die drummer Vinnie Colauita is hier furieus op dreef (Zijn solowerk is schitterend) Jij schreef dat de meeste op dit forum niet verder komen dan bv Joe Stariani ,nou ik heb daar ook twee cd,s van ,met name het werk met bassist Stuart Hamm is erg goed. De plaat ''Radio free albemuth'' uit 1988 kan ik je zeker aanbevelen. (y)

Thanks voor de luistertips (y)
Scott henderson ken ik al wat van hij is echt geniaal. Van Satriani heb ik ook een aantal cd's. Ik vind zen stuff op crystal planet het coolste.

Je kent Django Reinhardt niet? Hij was een van de eeste jazzmuzikanten in Europa en hij was een van de eersten die jazz speelde met enkel snaarinstrumenten. Hij heeft een grote invloed gehad op jazz in het algemeen en al helemaal op bijna alle gitaristen die in dit topic genoemd zijn. Het heeft trouwens niets met Frank Sinatra te maken, en gelukkig maar. Of je het nu mooi vind of niet, Django moet je kennen.

Bireli is dus vooral bekend om z'n geweldige versies van Django's nummers. Maar hij speelde vanalles, bebob jazz standards, fusion, gypsy jazz. Hij heeft bijvoorbeeld nog een leuke CD met Jaco Pastorius opgenomen.

Temporal Analogues Of Paradise is dus een CD met twee hele lange live tracks die bijna totaal geimproviseerd zijn. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat er geen orde inziek, Shawn Lane speelt, dat is een intellectueel wonder. De muziek zelf heeft hele sterke maar ook wat zwakkere saaie gedeeltes. Het is in iedergeval een langdradige CD waar je wat gedult voor moet hebben. Ik zou eerder Personae of Time Is The Enemy aanraden als eerste CD.

Ik heb een groot deel van Tony MacAlpines solo CDs. Het heeft niets met fusion te maken, het is gewoon shred hardrock achtig. Tony MacAlpine is ook een (afgestudeerde?) klassiek pianist. Hij heeft op elke CD wel een stuk van Chopin staan. Hij speelt oa enkele etudes, technische studies. Dus hij speelt zelf ale keyboards en piano op z'n CD maar ook speelt hij keyboards op bijvoorbeeld de CD van Vinnie Moore enzo. Mijn favoriten zijn Freedom To Fly, Edge of Insanity, Violent Machine en Maximum Security. Hij is in iedergeval de beste shredder out there, met Paul Gilbert een stukje achter hem(jesus man, er is meer dan alleen '60s rock :) ).