jongeren en zelfmoord
 

Een vriendin en ik moeten bij levensbeschouwing een les verzorgen. wij hebben het onderwerp gekozen zelfmoord bij jongeren, omdat dat best vaak voorkomt tegenwoordig

hierbij vragen we ons af, wat gaat er in deze jongeren om, hoe kan het zover komen?

dus als jullie iets kwijt willen over dit onderwerp zou dat heel fijn zijn!

Marieke

Wat er omgaat in die mensen? Ze voelen zich niet thuis in deze maatschappij of bij hun ouders of op school. Ze zijn diep ongelukkig en zien geen enkele uitweg. Doordat ze echt denken dat er nooit verandering in kan komen, is het enige wat nog overblijft het doen stoppen: zelfmoord plegen.

Zie het als een soort persoonlijke euthanasie om het ongeluk te doen ophouden.

Bon. Een paar jaar geleden heb ik veel aan zelfmoord gedacht en het ook serieus overwogen. Ik was in die tijd erg onzeker en had nog geen concrete plannen voor de toekomst. Mijn leven was gewoon niet leuk, of ik keek er niet 'leuk' tegen aan en ik wist niet hoe ik dat ooit kon veranderen. Ik wist niet goed wat ik wilde en dacht dat ik nooit echt iemand kon worden, als volwaardig persoon in de maatschappij zeg maar.
Ik vond mezelf niet leuk. Ik vond me lelijk, dom en onnozel (dat laatste bén ik ook gewoon :D). Ik zag de reacties van anderen (ik kon niet opschieten met klasgenoten; die scholden me liever uit of ze negeerden me gewoon) en ik vond dat ze wel gelijk hadden ergens. Ik dacht niet dat iemand ooit van een persoon als mij zou kunnen houden.
Ik kon wel dingen, ik kan bijvoorbeeld goed leren, maar dat leek me niet belangrijk. Ik dacht niet dat ik daar iets mee zou bereiken want ik snapte niet hoe dat me in de praktijk zou helpen aan een baan en een leven. Ik vond mezelf gewoon nutteloos en kansloos.
En ik wilde er een einde aan maken want zoals het toen ging wilde ik niet doorgaan. Verandering leek me onmogelijk.

Geez... :(

Ik heb veel manieren bedacht om zelfmoord te plegen. Maar bij elke manier zag ik wel een nadeel dat ik niet wilde. De kans niet op tijd te sterven, gevonden te worden en in het ziekenhuis bij te komen. De last die het met zich mee zou brengen (voor nabestaanden natuurlijk). Tegengehouden worden door anderen.

Maar ik ga er nu best diep op in en ik word er een beetje shaky van. Dus nu ga ik even stoppen als je het niet erg vindt. Er zijn vast nog zat anderen die wat te vertellen hebben. :)

'k raad het boek van Kay Redfield Jamison aan... Night Falls Fast.
Nederlandse titel: De Nacht Is Nabij

Een heleboel redenen kunnen jongeren tot zelfmoord drijven...

eenzaamheid, het mislukken in vriendschappen, het uitgaan van een relatie, allerlei problemen als:

verkrachting
scheiding ouders
overlijden van een vd ouders
en allerlei psychische ziektes zoals bv MPS...

Je moet doen wat het beste is hoor :)

Wat Gothic al zei, er zijn een heleboel redenen die ertoe leiden
dat jongeren zelfmoord plegen... Ik denk alleen wel dat dingen
als het karakter van de persoon zelf, de manier waarop hij/zij
ermee omgaat, maar ook de omgeving (en hoe die handelt),
enz, enz er ook (heel) veel invloed op hebben.

Dingen als zelfmoord ed is denk ik vrijwel altijd een samenloop
van omstandigheden... Ik denk niet dat je daar één oorzaak
voor aan kunt wijzen, meestal.

Hoe kan 't nu zo zijn dat zoveel jongeren nergens terecht kunnen met hun problemen of denken dat ze nergens terecht kunnen.

Ik denk dat het niet zo zeer is dat ze nergens terecht kunnen
(al kun je dat niet uitsluiten natuurlijk), maar vooral het denken nergens terecht te kunnen idd.

Ook daar zullen veel & verschillende redenen voor zijn denk ik...
Denken dat de dingen waarmee je loopt niet "erg genoeg" zijn,
niet weten waar je terecht kunt, enz?

Het is ook wel een kwestie van het willen of niet, denk ik.
Als je het wilt (en aangeeft?) moet je altijd ergens terecht
kunnen... (en volgens mij kan dat ook wel.) :)

Het grootste probleem is dat ze het aan niemand willen vertellen. Ik denk uit een soort schaamte, of ze willen de ander er niet mee belasten, of ze verdienen niet beter.

Denken jullie dat het nu meer voorkomt dan 20 jaar terug of wordt er nu gewoon meer over gepraat?

ik weet niet of ik dit echt kan.. maar vooruit.
ik heb ook een hele tijd serieus zelfmoord overwogen. Nu denk ik er alleen soms nog aan, maar het echt serieus overwegen, nee dat doe ik niet meer...

Ik voelde mezelf niets waard.
Wat de anderen tegen me zeiden zou wel waar zijn.
De anderen sloegen me niet voor niets
de anderen scholden me niet voor niets uit.
Ze moesten me niet, en ik begon mezelf ook niet meer te moeten.
Ze hadden gelijk, ik was lelijk, ze hadden gelijk dat het toch nietmand wat zou kunnen schelen als ik oprotte, ze hadden gelijk, ik moest eens normaal doen, ze hadden gelijk, ik moest 'hun lucht' niet inademen. Ik ging over hun worden nadenken, en begon steeds meer te denken dat ze gelijk hadden. 'Ze' zijn overigens mijn klasgenoten op de onderbouw van de middelbare school.

Toen ik in groep 8 van de basisschool zat, ben ik verkracht. Door een onbekende overigens... Ik weet niet wie het is, iets wat mn moeder maar niet schijnt te geloven.
Ik begon me daar steeds meer ellendig over te voelen, en had niemand bij wie ik het kwijd kon. Het kon toch niemand wat schelen. Op den duur dacht ik zelfs dat ik die verkrachting verdiend had... Dat er iemand, of meerder was die mij wilde straffen voor mijn bestaan.

Later werd het nog erger. Ik zag allerlei dingen om me heen gebeuren en richtte dat op mezelf. Alles wat er gebeurde had met mij te maken. Het leek alsof iedereen zich samenspande tegen mij. Ik begon me steeds meer af te sluiten. Er werd wel eens door leraren gezegd dat ik me niet zo af moest sluiten. Maar ik vond eigenlijk (bewust ja!) van wel. Als ik me eerst afsloot van de rest zou niemand me nog echt opmerken. En het ook niemand meer opvallen als ik weg was. Ik was toen al serieuze plannen aan het maken om er een einde aan te maken.
Toen kwam de dag. Ik was op mijn kamer, mn ouders er broertje waren weg. Ik had een heel scherp mes gepakt, en zette deze op mn polsen... Toen ik de sleutel in het slot hoorde... Shit, ze waren veel te vroeg thuis! :(

Ik ben op het nippertje overgegaan van de 2e naar de 3e klas.
In de 3e klas kreeg ik veel nieuwe klasgenoten die mij niet van voorafgaande jaren kende.
Er bleek een jongen op me verliefd te zijn, en iedereen deed aardig tegen me. Maar weet je wat? ik geloofde het niet. Ik dacht gewoon werkelijk dat ze nog steeds allemaal samen spanden. Dat ze aardig deden, om me later heel hard te pakken.
Ik was gewoon zo wantrouwig geworden, en ik dacht dat ik ze wel door had. Daardoor deed ik wel normaal terug, maar bewaarde toch die afstand.

Toen na een half jaar nog niets gebeurd was. Ik nog geen enkele keer in elkaar getrapt was, nog geen een keer was uitgescholden, begon ik meer vertrouwen te krijgen.
Nu zijn we enkele jaren verder, zit in de examenklas van de havo, en hoop het dit jaar te halen. Heb een toekomst voor me, en hoewel ik het vaak moeilijk heb met mezelf... heb ik me voorgenomen dat ik het nooit meer zover laat komen dat ik echt op het punt sta mn polsen door te snijden.

hopelijk heb je iets aan dit verhaal.
liefs, wendy

hopelijk heb je iets aan dit verhaal.
liefs, wendy [/B][/QUOTE]


Heel erg bedankt voor je verhaal hoor, knap dat je dat zo durft te vertellen, je helpt me hier erg meej. Ik hoop dat alles nu goed met je gaat en dat het ook zo blijft.

marieke

waarom zit ik nu half te janken?!

weet ik niet...
maar dat was iig niet mijn bedoeling mir, echt niet...

@ milkzhake; ja.. ik had ook niet verwacht dat ik dit had neer kunnen zetten... mja... het is ook niet alles hoor, maar ik dacht dat dit wel genoeg was.
het gaat nu iig een stuk beter met me dan voorheen, tnx...

Ik heb ook zelfmoordgedachten gehad aan mijn 16-18 jaar (ben nu 21). Het feit is dat ik nogal emotioneel ben van temperament, en dat ik me nooit begrepen heb gevoeld bij me thuis, door mijn ouders en mijn broers en zussen. Ik ben nogal een rustig type en hou niet van mensenmassa's en dat heb ik mezelf vaak verweten omdat mensen dat aanvoelen en dan weinig van me moeten weten.
Maargoed dingen kunnen veranderen hoor, een vriendje bijvoorbeeld kan zo'n sombere levensgedachten totaal doen omkeren.
Ik heb enorm veel respect voor mensen die zelfmoord (willen) plegen, want ik weet wat er in hen omgaat en hoe onbegrepen ze zich voelen. Het is een vlucht naar iets anders/beters en dat is soms de enige uitweg.

Ik wil niemand aan 't huilen maken ofzo hoor :( ik bedoel 't goed!

dat weten wij ook wel hoor :) *spreekt ff voor mir*
xxxx

pffff okaj ik schrok al! :s
kuz marieke

~~Fantôme~~: Maar nu voel je je wel beter?

Die dingen die jij hebt meegemaakt zijn echt klote ja... waarom en door wie werd je in elkaar geslagen? Dat soort mensen zijn echt triest.

Raar dat je moeder je niet gelooft

echt in elkaar geslagen ben ik maar 2 keer.
verder was het af en toe een harde douw, een trap in mn knieholten of de deur in mn gezicht dichtslaan.
met mij gaat het nu wel overigens.. heb meer vertrouwen in mensen e.d. :)

ter aanvulling: ik vraag me af of er nu meer jongeren aan zelfmoord denken dan vroeger of dat er nu alleen meer bekendheid aan word gegeven?

aan ~~Fantôme~~

kwist niet dat je in elkaar geslagen bent...
ow meis ,wat moet dat klote zijn
*knuft*

... geweest.
maar tnx.
gelukkig gaat alles oke.
<<hopelijk is iedereen overtuigd: het gaat nu echt goed (beter) hoor!!)>>

jah hier ben ik ook wel benieuwd naar, maar ik denk dat er nu meer over gepraat word?!?!

Ik denk eigenlijk dat een van de belangrijkste redenen om zelfmoord te willen plegen is dat je je niet op je plaats voelt, dat je het idee hebt dat toch niemand je zal missen.
Zodra je weet dat mensen echt om je geven, en dat ook tot je doordringt, is de drang naar zelfmoord volgens mij kleiner.

Ik heb een presentatie over depressie gedaan en daarin vertelde ik ook iets over zelfmoord.

De meeste gevallen van zelfmoord onder jongeren komt namelijk omdat ze depressies zijn. Ik denk dat je dat ook kan gebruiken.

Succes!
Suzanne

-bij onderstaande reactie bedoel ik niemand persoonlijk te kwetsen-

interessant topic...

je vroeg je af wat er in die mensen omging...hm..

''ze'' (de groep met zelfmoordneigingen) voelen zich vaak radeloos.. denken dat ze er nooit meer bovenop zullen komen..
Zelfmoord = dan de oplossing denken ze, dan ben je ervan af...

als je echt vastzit in zo'n rotgevoel voel je je gewoon helemaal op.. dan lijkt alles zo nutteloos... denk je vaak ook dat er niemand om je geeft, dat je er alleen voor staat.. ect.

tjah.. meer kan ik zo niet bedenken.. zon gevoel heb je dan gewoon..

ongelofelijk dat ik dit opschrijf.. had ik niet van mezelf verwacht *glimlacht*

Zijn er hier ook nabestaande van jongeren die zelfmoord hebben gepleegd? Hoe ga je met die situatie om en had je misschien een idee wat er in diegene omging?

groetjes marieke

En denken jullie dat het bij vrouwen of mannen eerder gebeurd?

Een paar jaar geleden heeft een jongen die ik vaag kende, zichzelf doodgereden.
Ik kende hem niet persoonlijk heel goed, maar ik hoorde wel van mensen dat ze het totaal niet hadden verwacht, en als je hem zo zag zou je ook niet zo zeer denken aan dat hij niet meer wou leven.
Niemand had het verwacht eigenlijk.

Ik ken heel veel mensen in mijn omgeving die suicidaal zijn.. Die zien het gewoon niet meer zitten.. Het is echt eng om constant te denken aan de dingen die ze op dat moment zouden kunnen doen... Gelukkig zijn er geen zelfmoordpogingen gelukt.. en dat is maar goed ook.. misschien zou je bij die les ook iets kunnen zeggen over omgaan met mensen met zelfmoordneigingen.. Hoe komen ze er weer bovenop? Ik denk dat je die mensen gewoon moet laten genieten van bepaalde dingen en dan komen ze er vanzelf weer bovenop... en vooral veel praten... Good luck anyway :cool:

vind je dat raar tegenwoordig moet je als kind altijd goeie punten halen en alles en als je niet aan de schoonheids normen voldoet ben je ook de zak.

als je niet goed kunt leren kun je het in deze maatschappij eigenlijk alles al op je buik schrijven of je kunt misschien militairtje worden maar die hebben tegenwoordig ook al weer vmbo nodig.

wat dan nog vuilnisman of tuinman of zo ik kan best snappen dat mensen zich dan behoorlijk hopeloos voelen.
en als je hondslelijk bent ben je ook al de zak want qua sociaal contact kun je het eigenlijk al schudden behalve bij familie.

niet dat je het 60 jaar geleden simpeler had maar dat is nu eenmaal gewoon de cultuur van mensen dat je erbij moet horen anders ben je een loser.

bij ons is een jonge uit m'n oude buurt van een brug over de snelweg gesprongen.
Ik ken hem niet echt goed want ik was toen 3 maar mijn zus ging altijd bij zijn broertje spelen en dat gaf toch wel een behoorlijke dreun toen ze hoorde dat 't gebeurd was.

denk dat die jongen zit niet in de wereld voelde passen.

In mijn leventje heb ik vier mensen gekent die de stap naar de andere wereld hebben genomen,De laatste was een benedenbuurman die zich vlak voor de kerst een kogel door het hhofd heeft geschoten ,zijn afscheidsbrief heeft in de krant gestaan.......hij was simpelweg niet gelukkig..........Van uit het boedisme gezien is zelfmoord erg slecht een ziel die zelf moord pleegt mag het zelfde leven 1024 X overdoen in een ander lichaam........als ik aan mijn vier denk bid ik ook ff voor hun dat ze uit de cirkel mogen komen........ :nono:

Ik ken iemand, die zichzelf twee keer heeft geprobeerd zichzelf te doden! De eerste keer met pillen, en dat heeft ie ter nauwernood overleefd! De tweede keer heeft ie zich geprobeert te verhangen, Maar gelukkig was zijn moeder er op tijd bij! En heeft op het laatste moment die jongen weten om te praten!

En eigenlijk, als ik eerlijk ben! vind ik zelfmoord geen slecht idee! Bij mij dwaalt het vaak door mijn hoofd! Want laten we eerlijk wezen wie wil er nou in een wereld als deze leven!

Ik vind het eigelijk vrij zinloos, het hele leven. En ik kan me best voorstellen dat sommigen niet meer willen leven.
*edit by dreen*

Hoe ik het zie: Je groeit op, studeert, met als enige doel een goed betaalde baan te vinden, een mokkel, 2 kinderen en een vrijstaand huis te hebben, en dan ga je dood.

Ik ben in elk geval niet van plan erg mijn best te doen, zolang ikzelf later maar van mijn salaris kan rondkomen vind ik het wel keurig. Heb geen zin om moeite te doen voor iets wat toch weer afloopt.

Maar goed, dat was niet geheel ontopic.

Nou ik!
Ik wil best wel blijven leven hoor!
En je moet de wereld positief benaderen, dat helpt. Je moet ook stilstaan bij de leuke dingen in je leven.
Je wilt toch niet zeggen dat je echt niets leuks hebt meegemaakt???
Ik leef, omdat ik o.m. graag andere leuke dingen of dezelfde dingen opnieuw wil beleven. Ook leef ik omdat ik andere mensen bewust wil laten worden over de positieve dingen in de wereld. Je kan negatieve dingen ook positief ervaren.

Zo denk ik er ook vaak over, maar zou je geen verschil willen maken, het is echt geen regel om zo te leven zoals jij dit omschrijft, doe wat je wilt en maak wat van je leven! :)

redenen genoeg..
Alles kan de druppel zijn
en zm lijkt zo'n mooie oplossing
Of het dat ook is, denk het niet..
:(

*heeft topic half gelezen, dus als ik wat herhaal :S*
Een vriend van em heeft zelfmoord gepleegd. Ikzelf was er toen ook veel mee bezig, zat erover na te denken enzo...
Maar toen ik hoorde dat hij dood was, wou ik t uit gaan stellen, omdat ik vrienden van ons het niet aan kon doen twee maal achter elkaar te lijden. Ik kende hem wel goed, we hadden t er ook vaak over, over de manieren enzo. Maarja, dan is t toch raar als iemand t ook doet.
Nu ist bijna 3 jaar geleden en ik heb er wel vrede mee, hij had zijn redenen en tja... ik zou m niet terug willen halen ofzo, als ik dat zou kunnen.
oh well

k ben in 2003 4 mensen kwijtgeraakt..

2 daarvan zelfmoord gepleegd

2 vrienden.... k praat er verder ook niet over.. k schrijf t meestal wel van me af.. maar zoiets vergeet je niet 123 ..

@spoonie: je hebt helemaal gelijk.. cker over uiterlijk... zo zonde dat mensen eerst naar het uiterlijk kijken en dan pas naar hoe iemand is...

ja ik zou kunnen zeggen niemand is perfect en dat er hiet is eentje van een brug afspringt jammer dan maar als je kijkt bij bijvoorbeeld hoeveel militairen die in bosnie zijn geweest zelfmoord plegen weet ik wel zeker dat het aan de maatschappij ligt.

leven is gewoon lastig en daar moet je eerst over een soort drempel komen als als je daar over bent gaat het meestal verder wel goed met je.

tenzij je je baan weer verliest je vrouw je kinderen je vrieden en alles raakt in de criminaliteit en ga zo maar door.
wereld is gewoon een verrotte plaats laten we maar hopen dat degene die de moet hebben genomen om zelfmoord te plegen op een betere plaats zijn als die bestaat(voor degene die het verdienen dan he)

Ik denk dat een hele belangrijke reden kan zijn, dat je het gevoel heeft dat je anderen alleen maar tot last bent. Dat het bv. door jou komt dat je ouders altijd ruzie maken.
en dit word denk ik al snel omgezet in een algemeen, negatief zelfbeeld.


sorry, kdenk dat dit al wel genoemd is ongeveer maar dit lijkt me toch wel een heel belangrijk punt. succes ermee!

't leven is maar net wat je er zelf van maakt. Als je je er niet voor in zet, dan wordt het niks. En sommige mensen hebben de pech dat het ook niks wordt wanneer ze er wel wat voor doen (maar ik denk dat dit maar heel weinig mensen zijn).

Wat er in iemand omgaat die zm wil plegen/pleegt zal enorm verschillen per persoon en per situatie, denk ik. De één zal nergens meer aan denken, de ander voelt zich overbodig of teveel en/of super ongelukkig, weer een ander ziet geen uitweg meer, enz. De oorzaak waarom iemand zm wil plegen/pleegt zal ook per persoon en situatie verschillen...en ook hier zijn weer tig verschillende oorzaken...onmogelijk om ze allemaal te noemen, denk ik.

ik zie de zin van dit leven niet in, heb geen doel om voor te leven en vraag me toch sterk af waarom ik nog leef op deze k*t wereld..dat gaat er in mij om, ben helemaal klaar met alles, met mezelf,alles en iedereen in mn omgeving..k kan het niet meer..voel me te vaak klote..zie het te vaak niet meer zitten.er gebeuren te veel dingen die ik niet kan bijbenen.daaarom wil ik dood.punt uit. ik kan het gwoon niet meer, ben op, echt helemaal op.

Geen fut meer hebben, op zijn, helemaal op.
Helemaal uitgeput en geen zin, geen energie meer hebben om iets te veranderen aan je situatie.

beetje loos, ik reageer ff niet op de topic maar moet even testen of mijn avatar het doet..sorry hoor.

Maar wel goede topic, maar ik vind het nogal een moeilijk onderwerp.

Mss kon je hem dan beter testen op 'onzin' of zo?? :rolleyes: