Zoete ergernis
 

Krakende gedachten
zo ziekelijk, zo zwak
ontmoeten opeenhopende steekjes
van groene ergernis

Krakend, krákend.
Verstoorde symmetrie,
uit verband gerukt,
versleten, zoekgeraakt, weggevaren

Mijn evenwicht,
volledig verstoord,
steekjes blijven komen,
maar de anderen,
zijn nog niet weg,
geen ruimte,
zonder plaats,
krakend,
krákend,
zoet en zwak,
ziekelijk geraakt.

En het gaat maar door

Ik heb hem twee keer gelezen.. De eerste keer vond ik hem vooral vaag, iets te vaak krakend en niet zo'n mooie zinsopbouw. De tweede keer kreeg ik kippenvel en kwam het gedicht ineens bij me door, ik begreep het ineens. En nu vind ik hem dus echt supergeweldig, die zinsopbouw zit juist goed in elkaar en het gevoel spat eraf(y)

steekjes blijven komen,
maar de anderen,
zijn nog niet weg,
geen ruimte,
zonder plaats

vooral dit stuk spreekt mij aan.

De rest is ook ongelooflijk sprekend en het gevoel knalt ervan af maar dat specifieke stukje bevat de essenstie (zoals die op mij overkwam ;)) het waardoor zeg maar.

uit verband gerukt....


groen.... jaloezie...


mooi mooi , mooi!

hehe, ja precies...jaloezie, mooi dat dat is overgekomen.
Thnx voor de reacties! En klopt, dat is inderdaad de essentie :)