monoloog
 

Ja, jawel. 1 keertje.
Ik heb dat wel eens gedacht.
Gedacht dat ik naar school ging, dat ik mensen begroette en zij mij ook. Dat ik korte gesprekjes met ze voerde, hoe het ging, 'lang niet gesproken' en 'ja, ik moet nu ook echt naar m'n les, ik spreek je later wel'.
Dat ik alleen maar bezig was met het heel gezellig hebben en huiswerk maken. Dat ik me niet heel erg druk maakte om hoe ik overkwam of hoe ik deed, zoalng het maar gezellig was, maar dat het dat altijd wel zou zijn, dus ik me nergens druk om hoefde te maken.
Ik heb wel eens gedacht at ik m'n kamer wat beter op zou ruimen, dat ik wel gewoon bij H&M m'n kleren kon kopen, ik er zo af en toe nog best leuk uit zou kunnen zien, Dat ik op vrijdag, nee niet op zaterdag, dat is zo burgerlijk, met vrienden naar de kroeg zou gaan, wat drankjes zou drinken, zou kletsen en misschien wel gek zou doen op de muziek.
Ik heb zelfs, ja echt, wel eens gedacht dat ik verliefd zou worden. En dan vooral hij op mij. Dat we dan samen zouden wandelen, Samen knuffelen en 'neuzen'. Samen liggen in het veel te hoge gras en kijken naar de sterren. Maar vooral dat we hoe dan ook samen zijn en van elkaar houden.
Ja, zelfs dat heb ik wel eens gedacht.
Ik bedoel, nou ja...
Maar in elk geval, ja, ik heb wel eens gedacht dat ik normaal was.
O, is de drie kwartier alweer voorbij?
Ik had nog wel tijden kunne vertellen over dat normaal zijn eigenlijk niet bestaat en ik daarom juist normaal zou zijn of dat mensen normaal zien als iets wat het meest voorkomt en ik daarom niet normaal ben of dat ik in welk opzicht dan ooik misschien eigenlijk wel normaal ben, maar me alleen niet zo voel waardoor ik me dan weer niet normaal gedraag en daarom dus hier zit.
Maar ja, ik zal gaan. Tot de volgende keer dan maar.
Da-hag!




Dit heb ik 2 avonden geleden geschreven. Ik heb het nog niet herschreven. Heb nu niet op spelling etc. gelet, maar wou het toch even plaatsen...

Je heb talent meid. Ik weet niet waarom maar 't spreekt mij heel erg aan. 1 ding snap ik niet zo goed is 't 'n verhaaltje of hoe je zelf denkt? (ik denk 't 2e)
En als 't zo is, waarom ben je zo onzeker van jezelf?

Het is wel een beetje op de waarheid gebaseerd ja.
Ach onzeker. Het is zoals ik mijn omgeving zie zeg maar.
Ik weet niet zo goed of je begrepen hebt, maar zo ja, ach, er wordt dus aan gewerkt ;)

maar talent? hoezo talent?
Zo goed is het toch niet?
(of misschien werkt 's avonds laat en 's nachts schrijven gewoon goed, omdat je dan wat minder met de echte echte werkelijkheid bezig bent.........)

dank je wel voor het compliment trouwens

Op zich vind ik hem wel aardig, ik zou wel de boel een beetje verbouwen! Het is nu een beetje een ongordend stuk tekst, erg lastig te lezen..

Oh ja:Overigens, op de een of andere manier schrijf ik 's avonds ook makkelijker! Overdag rammel ik alleen maar bagger uit mijn toetsenbordje.. Geen idee hoe het komt..

Er zitten wel meer fouten in geloof ik.
Ik heb het niet echt meer gecontroleerd zeg maar...

Op welke manier ongeordend als ik vragen mag. Kun je een voorbeeld geven?
Het is namelijk, dat het in mijn ogen (natuurlijk) wel heel geordend is, dat het juist zo zou moeten blijven, omdat dit nou juist de manier van antwoorden is zeg maar.
Het blijft natuurlijk ook een warrig/vreemd/gek of hoe dan ook, persoon die dit antwoord geeft.
Maar goed, als ik er wat aan zou kunnen veranderen zodat het wel hetzelfde blijft, maar minder warrig.....

Ik vind het een erg leuk stukje. Je weet me echt op een of andere manier te boeien, en ik ken mezelf, dat is erg moeilijk bij mij. Ik vond het dus leuk, maar heb nog wel wat opmerkingen.

# het is idd een beetje ongeordend, maar dat heeft juist wel iets, omdat je bij de psych of wat dan ook natuurlijk niet in een keer een prefect logisch verhaal hebt, lijkt mij.

# het volgende stukje vond ik een beetje jammer. Ik snap niet helemaal waarom je dit hebt geschreven, want het voegt naar mijn idee niets toe. En klopt al helemaal niet met het laatste stukje, dat ik-figuur bij de psych zit. Want het is een psych's werk

# En over dat laatste stukje heb ik ook nog een opmerking
Dit zeg je nog een keer, nadat je het al een keer gezegd hebt aan het begin van de alinea. De eerste keer was ik verrast, de ik-figuur zat bij de psych, maar daarna weet je dat en is het niet nodig om het weer te zeggen. IK zou die twee zinnen dus weglaten, want dan loopt het wat mooier en heb je naar mijn idee een mooier eind.

# Want de 'gedachtengang' op het einde vond ik echt heel goed. Een beetje warrig ook weer, maar voor mij was ie perfect. puik gedaan. (y)

En ik sluit me aan bij Blues; meid je hebt talent!

:bloos: dank je wel

inderdaad, die zinnen mogen best wel weg...
Ik zal het even doen...

Dank je wel, (kijk, zoiets zie je zelf toch minder snel he, heb je dan weer een ander voor nodig)

ik vond het ook wel een leuk stukje, het eerste gedeelte is heel goed leesbaar en boeiend, ik vond de laatste alinea een beetje raar. die past er niet goed bij ofzo...

die laatste alinea is inderdaad wat anders dan de rest, maar ja, ik heb het gevoel dat het eind van een gesprek altijd raar loopt en het daarom toch eigenlijk wel een beetje klopt...

Echt een goed en leuk stukje!!! Op de een of andere manier wist het mij ook erg aan te spreken. Alleen ben ik het wel eens dat het einde een beetje 'anders' is. Misschien doordat dat 1 lange zin is ofzo.

Ik zal er over een tijdje eens naar kijken.
Nu zit ik er als het ware nog te veel in ofzo. Denk dat ik er even niet naar moet kijken en dan later met een frisse blik dat laatste stukje moet veranderen.
(of ik zou het weg moeten laten natuurlijk, maar is het dan niet te abrupt afgelopen?)

Ik denk dat je er inderdaad over een tijdje weer eens naar moet kijke. Ik zou het laatste stukje iig niet weglaten, daarvoor is het toch wel te 'belangrijk' (weet niet goed hoe ik het moet zegge). Maja, dat is mijn persoonlijke mening natuurlijk ;)

Is dit al ietsje beter? Ik ben hier zelf ook nog niet zo tevreden over. Niet een goede verbetering denk ik. Maar ja, misschien ook veel te snel weer geprobeerd leuk te doen.

Ja, zelfs dat heb ik wel eens gedacht.
Ik bedoel, nou ja...
Maar in elk geval, ja, ik heb wel eens gedacht dat ik normaal was.

O, is de drie kwartier alweer voorbij?
Ik had nog wel tijden kunnen vertellen dat ik ook wel eens gedacht heb dat normaal zijn helemaal niet bestaat en ik daarom juist normaal zou zijn. En dat ik soms denk dat mensen normaal zien als iets wat het meest voorkomt en ik daarom niet normaal ben. Ik heb ook best wel eens gedacht dat ik juist heel erg normaal ben, hoor. Ik voel me alleen niet zo. Misschien dat me daardoor juist weer vreemd gedraag en daarom dus hier zit.
Maar ja, ik zal gaan. Tot de volgende keer dan maar.
Da-hag!

Ja (in mijn geval dan) werkt s'nachts schrijven beter

Any day

toch vreemd, vind je niet?
Ik vraag me toch echt af hoe dat nou komt, want ik kan heel erg moe zijn 's avonds laat en 's nachts. Voornamelijk als ik daarvoor erg weinig geslapen heb. (wat de laatste tijd nogal het geval is, maar inderdaad ook de tijd is dat ik deze verhaaltjes geschreven heb (en ook een aantal gedichtjes, maar die waren minder)