Hoe ga je om met complimentjes?
 

Bijna iedereen krijgt wel eens een complimentje.
Van je partner, een vriend of vriendin, je ouders, iemand op school of zomaar een onbekende op straat.
Hoe reageer jij daarop?

Word je er verlegen van? Streelt het je ego? Doet het je weinig?
Hangt je reactie af van de persoon die je het complimentje geeft, hoe je er zelf over denkt of hoe je je die dag voelt?
Krijg je graag complimentjes?
Aan watvoor complimentjes geef je de voorkeur?
Denk je dat de manier waarop je complimentjes in ontvangst neemt te maken heeft met je hoeveelheid zelfvertrouwen?
Geef je zelf ook wel eens complimentjes, zo ja, aan wie?

Kortom, van alles over het geven en krijgen van complimentjes.
Ben benieuwd :)

TS begint :P

Ik word er meestal een beetje verlegen van, maar aan de andere kant geeft het me ook wel een goed gevoel.

Als mijn moeder me een complimentje geeft doet het me minder dan als bijvoorbeeld mijn vriend dat doet. Bij mijn moeder heb ik het idee dat ze het alleen maar zegt omdát ze mijn moeder is.

Als mijn vriend me een complimentje geeft dan weet ik nooit zo goed wat ik daarop moet zeggen, zit eventjes met mijn mond vol tanden, lach even naar hem en begin over iets anders.

De complimentjes van onbekenden op straat negeer ik altijd maar gewoon (oostindisch doof), die slaan toch nergens op en zijn alleen maar aandachttrekkerij (wat denken ze er nou mee te bereiken? dat ik van mijn fiets af stap en ze om de nek vlieg van blijdschap :confused: )

Ik krijg zelf het liefst een compliment over iets waar ik goed in ben of iets wat ik goed gedaan heb. Dan krijg je toch een soort erkenning voor je werk en dat vind ik wel fijn.
Een compliment over mijn uiterlijk is op zijn tijd wel leuk (als mijn vriend het zegt) maar maakt me verlegen en verder kan ik er ook weinig mee.

Zelf geef ik wel eens complimentjes, over iemands kleding (als iemand iets nieuws heeft wat ik leuk vind) of ik merk op dat (met name) mijn moeder er vandaag leuk uit ziet o.i.d.
Tegen mijn vriend zeg ik ook wel dat zijn haar leuk zit of dat een bepaalde trui hem leuk staat.

Ik vind complimentjes geven iig een stuk makkelijker dan krijgen.

Mijn moeder geeft me nooit een complimentje (behalve als t om cijfers gaat en dan wíl ik ze juist niet) :o :mad:

blozen.

'Dank je' zeggen, lief lachen. Tuurlijk krijg ik graag complimentjes :), egoboost. Hoeveel het met me doet, hangt af van de persoon die het zegt. En ja, ik geef zelf ook wel eens complimentjes, aan mensen die het verdienen.

Complimentjes krijgen is leuk.
Tenminste...

Aan die van mijn ouders hecht ik wat minder waarde. Heb vaak ook het idee, dat wanneer ik een complimentje van ze krijg dat ze dan eigenlijk bedoelen dat ik het op die manier altijd zou moeten doen ofzo. nou ja, wat moeilijk uit te leggen eigenlijk.

Het hangt er een beetje vanaf wat voor complimentje het is, maar meestal reageer ik (geloof ik) met een 'dank je wel' of 'vind je dat echt?'. En verder ga ik er dan niet op in.

complimentjes van 'klasgenoten' neem ik ook nooit zo serieus. Vaak is het namelijk zo dat ze het niet menen of alleen maar zeggen omdat het anders raar is dat ze iets gevraagd hebben zeg maar.

Ik weet eigenlijk niet zo goed wanneer ik wel heel blij ben met een complimentje en wanneer het me minder kan schelen.
Dat hangt ook gewoon heel erg van de situatie af, hoe het gezegd wordt en wat ik denk dat de achterliggende reden is enzo.

Complimentjes geef ik alleen als ik ze echt meen of wanneer ik denk dat iemand dat echt heel hard nodig heeft.

Als het een nerd is zeg ik meestal "weet ik" of op een bepaalde toon "bedankt".
Als het een vriend of vriendin is zeg ik "lief, dankje".
Als ik het zelf nog niet wist ( :evil: ) zeg ik "ja echt? dankje"

Zoiets denk ik.
Maar ik breng er variatie in.

Ik vind complimentjes alleen leuk van leuke mensen.

Ik ga verschillend om met complimentjes, maar meestal vind ik het altijd genant, beetje lullig op een vreemde manier, en ja ik geef zelf ook wel complimentjes...

Complimentjes krijgen is altijd leuk !
Ik zeg altijd dank je en soms voor de gein dat weet ik :p maar dat is meestal bij vrienden.
Tja of ik er veel waarde aan hecht? Valt wel mee, hangt natuurlijk ook af van degene die het zegt.

Ik word wel snel verlegen van complimentjes ja, als ze van mensen komen die dicht bij me staan iig. Complimentjes van nerds of mensen die ik haast niet ken, heb ik niet zo'n boodschap aan, doet me niet zoveel :o , meestal reageer ik dan ook koel.
Ik geef wel eens complimentjes, maar weer aan mensen die ik alleen goed ken of goed wil leren kennen, en dan zijn het juist niet van die slijmerige, daar hou ik echt niet van, maar meer lieve waar ze wat aan hebben ;)

Dan vraag ik me eerst af of ze zuiver zijn van oogmerk. Een complimentje gemaakt omdat iemand iets van me wil, heeft niet zoveel waarde.

Kleine uitbreiding :p

Zijn er hier mensen die wel eens gebruik maken van een complimentje om hun zin te krijgen? (beetje slijmen om iets voor elkaar te krijgen)

Zelf heb ik dat nog nooit gedaan. Alleen voor de grap, dan ga ik overduidelijk ongemeend slijmen en vervolgens iets vervelends vragen (geld lenen ofzo)
Maar serieus zou ik zoiets nooit doen, mij te sneaky.

Ligt eraan wie het zegt maar soms raak ik een beetje geirriteerd :bloos: , weet nl. niet altijd hoe ik moet reageren (dankje, glimlach is ook zo standaard).

Bovendien heb complimentjes als mooie naam en mooie ogen al te vaak gehoord (ja ik weet wel dat ik mooie ogen heb).
Heh zo klinkt het net of ik er een hekel aan heb. Dat is natuurlijk niet zo, tuurlijk is het ook op zijn tijd weleens leuk om een complimentje te krijgen (goede egobooster).
Ik krijg alleen liever een complimentje over een karaktertrek of iets wat ik gepresteerd heb.

Idd, van wildvreemde op straat (vooral op rdam centraal :confused: ) is het zwaar irritant, gewoon negeren en doorlopen. :)

Ik geef best weleens complimentjes, bij vriendinnen hoe ze eruit zien en ik zeg ook wel snel tegen iemand hey dat is tof van je! (ik vindt dat ook een complimentje). Ook als ik iemand leuk vindt geef ik complimentjes, maar ook hierbij geldt: wie vraagt wordt overgeslagen.

Een van de mooiste compliment dat ik ooit gekregen heb: Iemand stond me een hele tijd aan te staren en die kwam vervolgens vertellen dat ik een hele mooie en bijzondere uitstraling had. Ja het was tijdens het uitgaan, en nee hij was niet dronken.

Daar geniet ik uiteraard van (y)

overtreffen natuurlijk!

Ik bedankt meestal eerst :)
Vroeger deed ik dat veel minder, als iemand dan zei: 'Wat heb je een leuk shirtje aan'! dan zei ik altijd iets in de richting van: Ah dat valt wel mee, zo mooi is het niet zoiets.

Ik kan er meestal wel van genieten als mensen een complimentje geven. Toch vind ik het het leukste als ik complimentjes krijg over dingen die ik doe. Bijvoorbeeld op mijn stage of als het met een karaktereigenschap te maken heeft.
Dat doet me meestal nog meer dan iets over mn uiterlijk. Als ik iets nieuws aan heb en een vriendin zegt er is van, voelt het meer als 'normaal'. Als dan een vaag klasgenootje opeens zegt: "Wat heb je een leuke trui aan", is het anders.

Als ik echt in groepsverband een complimentje krijg ga ik waarschijnlijk wel blozen. Maar het blijft leuk, om er één te krijgen!

helemaal mee eens :)

Dan krijg je deze reactie:

"Wahaha, echt niet!"

Verschillend eigenlijk. Van mijn ouders krijg ik sowieso al amper een compliment en als ze me met iets complimenteren, is het vaak sarcastisch. Die van mijn vader iig wel.
Als ik van mijn vriend een complimentje krijg, weet ik eigenlijk nooit hoe ik moet reageren, hij zegt gewoon lieve dingen en daar kan ik niet zo goed tegen op de een of andere manier, dus ga ik maar een beetje stom glimlachen. Wat voor hem een reden is om nog meer te complimenteren omdat hij dat lief vind.
Als ik van een vriendin/vriend een compliment krijg vind ik dat altijd heel erg lief en dat zeg ik dan ook wel.
Als ik van iemand op straat spontaan een complimentje krijg, laatst nog omdat ik over straat liep te zingen, vind ik dat erg grappig en bedank dan en groet die persoon en loop weer vrolijk verder.
Opmerkingen in de trant van; goh, wat een leuke broek. Doen me niet zoveel. Ik vind het leuker als mensen zeggen, wat staat dat je goed zeg, zoiets.
Ik geef ook wel af een toe complimentjes, maar eigenlijk alleen als ik het echt heel erg meen en dan ook op dat moment. Wel eens een vriendin mee wakker gesmst*grinnikt* Dan moet ik dat gewoon direct kwijt, en kan dan niet wachten tot de volgende ochtend ofzo.
Als ik mensen complimenteer is dat wel meestal over hun karakter of gedrag ofzo. Of wat ik van ze vind. Niet over kleding.
Ik snap niet waarom ik zo doorzeur over die kleding, maargoed:)

Ik ga er goed mee om

Hangt meestal wel af van de persoon die het complimentje aan mij geeft, maar als het vriendje lief is krijg je meestal dit:

*Keihard blozen :bloos: en dan schaapachtig lachen :D*

ik ben heel slecht in het krijgen van complimentjes en ook ik het maken ervan. op school leer ik nu dat ik juist veel complimenten moet maken, ik zit op de pabo en het is voor die kinderen natuurlijk wel erg fijn en een goede stimulans om van de juf te horen dat ze iets goed doen.

als iemand mij een complimentje geeft weet ik nooit zo goed wat ik er mee aan moet. van dingen over mijn uiterlijk word ik verlegen, meestal lach ik er maar een beetje schaapachtig om (tegelijk vind ik het toch stiekem ook wel leuk om te horen)
als het gaat om karaktertrekken of andere dingen word ik echt *blij* vanbinnen; 'wat kan jij mooi verhaaltjes vertellen', 'je bent echt een doorzetter', 'blijf asjeblieft op de pabo jij wordt echt een goede juf', 'jij weet echt veel nutteloze dingen' ja dat soort opmerkingen maken mijn dag echt helemaal goed
met alle complimentjes ben ik wel een beetje blij, maar vooral met die van:
mijn moeder (omdat ik weet dat ze dingen die ze zegt echt meent),
mijn vader (omdat hij net als ik goede dingen vanzelfsprekend vind dus het niet noodzakelijk vindt ze te zeggen),
de jongen die ik leuk vind (spreekt voor zich denk ik),
mijn zusje (daar kan nooit zo veel waarderends af),
leraren (ik wil het op school graag goed doen)

Het ligt er een beetje waar het over gaat. Helaas denk ik te vaak dat mensen me gewoon voor de gek houden... beetje jammer als ik er dan later over nadenk dan begrijp ik dat ze het serieus meenden.

Het is zelfs zo erg dat van dingen dat ik weet dat het zo is, ik nog in twijfel ga trekken of diegene niet grappig wil zijn ten koste van mij ofzo... beetje een klote eigenschap van mezelf..

vaak reageer ik behoorlijk verlegen, eigenlijk altijd wel...

Ik word er meestal ook verlegen van, vooral als het van iemand is die ik niet goed ken...

Van mijn moeder en vriendje vind ik het erg fijn, alleen toch maakt het me verlegen, ik weet niet wat het is.
Natuurlijk is het wel fijn om complimentjes te krijgen :)

Wat laag (n) . Doet iemand eens aardig tegen je, reageer jij zo. Lekker zeg.

Ik reageer doorgaans met 'dankje' tenzij in het geval van 'jij bent lief' enzo, dan zeg ik 'jij ook' (nouja, alleen als ik het meen dan he)'.

De leukste complimentjes vind ik die van vrienden & kennissen enzo. M'n vriend geeft me zó vaak complimentjes dat ik daar aan 'gewend' ben, mijn ouders, nouja, dat zijn mijn ouders, die hóren het te erkennen als ik iets goed doe. En mensen die ik helemaal niet ken zijn vooral lastig als ze complimentjes gaan geven, vind ik eigenlijk, tenzij het dan weer iets bijzonders is ofzo :).

Als ik een complimentje krijg zeg ik meestal 'bedankt' en lach daarbij. En als ik iets kan bedenken en het meen, zal ik ook over de ander een compliment maken. (heb een keer voor de lol iedereen die ik redelijk kende complimentjes gegeven, hoe anders die mensen je daarna behandelen :))

Laatst had ik me simpel op gemaakt en gewone kleren aan en toen zei me broer uit het niets dat hij vond dat ik er goed uit zag, dat vond ik echt lief :)

Als iemand die ik leuk vind mij een compliment geef kan ik niets anders dan glimlachen en rood worden :o

ik zeg dat ze ze beter kunnen geven aan mensen die het nodig hebben, ik heb er niets aan... ik doe toch nooit iets goed genoeg naar mijn eigen mening... en iemand anders kan daar geen verandering in brengen...

-ik wimpel ze af, omdat ik vind 'dat het niet zo is'
-ik zeg 'dankjewel'
- ik maak een compliment terug (hoe onnodig ook)

kortom: ik kan niet met complimenten overweg.

meestal zeg ik gewoon dank je en voel me wel lichtelijk gevleit.
Als het om kleding gaat zeg ik meestal "weet ik" (ok, alleen bij mensen die ik tamelijk goed ken dan he)

Als ik n complimentje van mn moeder krijg dan zeg ik gewoon 'dankjewel'. Of zoals van de week een klasgenootje: Be je afgevallen? Je ziet er goe uit?' Dan weet ik toch nie zo goed wat te zeggen. Maar als iemand zegt:' Oh, wat heb je een leuk shirtje aan' dan zeg ik: Jaah leuk he! Daar en daar gekocht en bladibla..

En zoals hmmm gisteravond mn vriendje: Jij hebt echt heeele mooie ogen weetjedat? Ik werd er echt stil van en wist even niet wat te zeggen. Pas en paar seconden later kon ik er een 'dankjewel' uitbrengen. Vooral omda mijn vriendje geen mooipratertje is. Hij zegt alleen iets als hij da echt meent, en geeft geen complimentjes uit beleefdheid.. :)

Zelf geef ik alleen complimentjes als ik t echt meen, maar soms ook uit beleefdheid en dat moet ik echt afleren.

Ik kan wel goed omgaan met complimentjes, al maken ze me soms een beetje verlegen :bloos:

Meestal zeg ik gewoon 'dank je', met als het nodig is nog een toevoeging. En soms reageer ik met: now tell me something I don't know :p

Het ligt er een beetje aan wie het compliment geeft, als het iemand is die ik niet of net ken, dan reageer ik anders dan als m'n vriend, een vriendin, of m'n vader of moeder me een compliment geeft.

Ik kan niet echt zeggen welke complimentjes leuker zijn, die over uiterlijk of over een bepaald talent oid. Toch word ik over het algemeen liever beoordeelt op wat ik weet en kan, dan op m'n uiterlijk. Ik hou er niet zo van als mensen vanwege hun uiterlijk ergens voorgetrokken worden, of juist afgewezen.

Maar ik vind complimentjes over m'n uiterlijk zo op z'n tijd ook wel leuk :o Als het maar niet overdone wordt, als mensen de hele tijd roepen dat je zooo leuk en zooo aardig en zooo mooi bent wordt dat heel irritant :s

Vind vooral complimentjes over prestaties in mn sport gaaf, omdat de sport heel belangrijk voor me is.

volgens mij geld voor iedereen dat je het liefst complimentjes krijgt over iets wat belangrijk voor je is, als je ijdel bent je uiterlijk bijv.

als ik iemand leuk vind vind ik het wel lastig om complimentjes te geven op de een of andere manier, dan ben ik snel bang dat ze denkt dat ik overdrijf of dom doe.

zonder complimentjes zou t leven wel stukje minder leuk zijn denk ik.

blozen en omdraaien naar iets negatiefs :o
en een complimentje erover heen maken, maar JIJ bent leuker zoiets

verlegen :bloos:

Bij vrijwel iedereen: arrogant of sarcastisch reageren en stiekem verlegen worden.

doet me nix.....

ja.... het ligt eraan van wie.
van sommige mensen weet ik dat ze het menen, dan ben ik blij met een compliment, echt, vooral omdat mn ego al niet zo groot is :) daarom hou ik er zelf ook van om complimentjes te maken :)

als iemand het zegt die me al de hele avond probeert de verzieren, doet het me niks, het wekt hooguit irritatie op :p

dat doe ik idd ook nog wel eens...

Oh, bij complimentjes over m'n kleren zeg ik vaak 'ja he?'. Is dat eigenlijk vervelend ofzo voor mensen? Ja, niet bij 'dat shirtje staat je goed' maar bij 'complimenten' zoals 'hee, je hebt een nieuw shirtje zie ik, wat een leuke zeg'

doet me niks. ik heb altijd het idee dat ze wat van me willen dus ga er nooit op in. ja? oh dankje. ander onderwerp ik weet al dat het mooi is/staat anders zou ik het niet hebben,dat laatste zeg ik natuurlijk niet maar denk het wel.

complimentjes van ouders --> :rolleyes:
complimentjes van unknowns --> :rolleyes:
van anderen --> :D

het werkt soms best wel egostrelend... maar het eindigt altijd bij je zelfvertrouwen.