IK heb binnekort op school een soort mondelinge presentatie over het onderwerp ADHD

Kinderen met ADHD hebben moeite om hun aandacht te richten en deze vast te houden. Ze ontvangen belangrijke en onbelangrijke prikkels en kunnen tussen deze zeer moeilijk een onderscheid maken.Deze kinderen lijken alle prikkels ( belangrijke en onbelangrijke) even sterk te ontvangen. Als we spreken over prikkels, gaat het over al die dingen die door de zintuigen worden waargenomen ( ruiken , horen, proeven , zien, ….).Door het moeilijk uit elkaar houden van deze prikkels ontstaat er een soort achtergrond ruis bij deze kinderen

Als tips kreeg ik dat ik mijn publiek (leerkrachten en leerlingen) moet betrekken bij mijn uiteenzetting.Dmv een gesprek, een opgave, bepaalde vragen...
IK heb als taak de info op een aantrekkelijke en leerrijke manier over te brengen.De vorm waarin ik het ga brengen is maw zeer belangrijk !

Ik vraag me nu af wat BOEIEND materiaal zou zijn.
Foto's, voorwerpen, een verhaal of gedicht...(als inleiding bv)

Iemand een idee wat ik het best gebruik bij deze presentatie?En heeft iemand een (of een idee van) Foto, voorwerp, een verhaal of gedicht...Ivm (eigen) belevingen, ervaringen ofzo met ADHD


Frida.

Ik weet niet of er op jullie school veel mee wordt gewerkt,maar je kunt powerpoint gebruiken,en je moet je publiek bij je presentatie betrekken,vragen stellen als : 'weet iemand wat het ongeveer in houd' en 'heeft iemand hier ervaring mee' enzo..

iig succes !
michelle

Huur een brugger om de symptonen uit te beelden.

:D

Begin met een verhaal over iemand die ADHD heeft, zoek een gedicht uit, of lees een klein stukje voor uit een boek. Zorg er voor dat het niet al te lang duurt, hoog uit 2 min.
Wat leraren ook vaak op prijs stellen als je eerst aan een aantal mensen vragen stelt betreffende het onderwerp. Op die manier betrek je de luisteraars meer bij je verhaal en zullen ze ook geconstentreerder zijn.
Laat geen plaatjes rondgaan tijdens je verhaal dat lijdt namelijk af en verder bordgebruik, of laat een klein stukje film zien ofzow
Succes :)

ik ben een paar weken geleden nog op kamp geweest (als moni) met een kindje dat leed aan ADHD. Het is heel moeilijk om zo een kindje te motiveren voor een opdracht (zelfs kleren aandoen). Dat kindje stelde ook voortdurend vragen.
Daardoor ben ik ook geïnteresseerd geraakt in ADHD. Als je je bespreking gemaakt hebt (powerpoint of word, of weet ik wat ook), zou je dit dan eens kunnen doorsturen naar luvium@hotmail.com ?

Ik zal er heel blij mee zijn en je echt dankbaar voor zijn.

ja dat ken ik en weet je wat er dan gebeurt...?
>Frida stelt vraag
*STILTE*
>Frida beantwoordt vraag zelf en sttelt volgende
*STILTE*

weet je hoe frustrerend dat is?????

kan je dan iemand aanwijzen of?

'piet, wat weet je al van adhd?'
>piet antwoord
'kees, weet jij er nog iets op aan te vullen?'
>kees antwoord

en zo nog meer vragen ofzo...
niet echt super boeiend maar dan krijg je iig antwoord en betrek je je publiek erbij!

(sorry voor de niet echt originele namen :D)

Gebruik een gedicht aan het begin van je presentatie (het gedicht moet wel aanspreken!) om je publiek stil te krijgen en hun concentratie/aandacht te verhogen. Foto's kun je áltijd goed gebruiken om het een en ander te verduidelijken.

Tip: ga niet op een stoel zitten maar blijf tijdens je mondeling staan en loop af en toe rond door de klas.

Voorbeeld van een goed gedicht (volgens mijn leraar) als inleiding bij een betoog met als stelling 'wat de Duitsers in WO II hebben gedaan is onvergeeflijk' (stelling is niet goed):

Wil ik het herinneren?
Het vredige getto voor de inval.
Kinderen trillend als bladeren in de wind.
Moeders zoekend naar een homp brood.
Schaduwen op gezwollen benen, bewogen door de angst.
Nee, Ik wil het niet herinneren, maar hoe kan ik vergeten?

Wil ik het herinneren; De creatie van de hel.
Het geschreeuw van de overvallers die genoten van de jacht.
Het huilen van de gewonden, smekend om hun leven.
Gezichten van moeders, vertrokken van de pijn.
Verstopte kinderen, huilend van angst.
Nee, ik wil het niet herinneren, maar hoe kan ik vergeten?

Wil ik het herinneren, mijn angstige terugkeer?
Verdwenen families midden op de dag.
Massagraven met de geur van bloed.
Moeders zoekend naar hun kinderen.
De pijn van het getto snijdt als een mes.
Nee, ik wil het niet herinneren, maar hoe kan ik vergeten?

Wil ik het herinneren, het huilen van de nacht?
Ingetrapte deuren, kapotte meubelen.
De nacht geurend naar bloed.
Terwijl de medelijdende maan de weg laat zien.
Voor de gezichtloze schaduwen, zoekend naar familie.
Nee, ik wil het niet herinneren, maar hoe kan ik vergeten?

Wil ik het herinneren, de wereld op zijn kop?
Waar de doden gezegend zijn met een snelle dood.
Terwijl de levenden zijn veroordeeld tot een leven vol haat.
En een lange, kwellende reis naar een onbekende plaats.
Levende zielen omzet in as en gas.
Nee, ik moet het herinneren en anderen nooit laten vergeten.