Mening gevraagd over autoforme trekjes.
 

Waar ik nu stage loop (basisschool voor AZC kinderen) zit een jochie en da's een beetje een apart geval om het zo maar te zeggen. Zelf heb ik het vermoeden dat hij licht autistisch is of iig autoforme trekken vertoont. Ik zou graag even de meningen willen van objectieve personen aan de hand van de beschrijving die ik hier over hem ga geven. Misschien zoek ik het namelijk wel helemaal in de verkeerde richting.

Dit jongetje is 7 jaar oud, komt uit Algarije geloof ik. (pin me daar niet op vast)
Buiten is hij redelijk actief en heeft hij aardig normaal contact met medeleerlingen, hoewel hij wel als een stil persoon wordt gezien binnen de groep.
In de klas is hij superstil. Zegt letterlijk geen woord. Ziet er wat grauw-bleek uit, alsof ie slaaptekort heeft. Staart voor zich uit als een zombie.
Als hij een beurt krijgt zegt hij helemaal niets. Hij staart voor zich uit, beweegt alleen soms zijn ogen wat heen en weer. Als je hem dan vraagt of hij het wel snapt of of hij het niet weet, komt er nog steeds geen woord uit. Vervolgens zeggen we ALTIJD tegen hem: als je iets niet weet of snapt, zeg dat alsjeblieft. Het leuke is: hij weet en snapt het allemaal prima. Maar zodra hij iets moet zeggen klapt hij dicht.

Ik ben vaak degene die zijn rekenwerkjes samen met hem nakijkt zodat de docente wat sneller door de anderen heen kan werken. Hij kost gewoon meer tijd omdat hij niets zegt. Ik heb hem inmiddels wel zo ver dat als ik er uitdrukkelijk om vraag, hij wel mee wil werken aan het samen bekijken van zijn fouten en ze samen oplossen. Dat gaat aardig, er komt geen woord meer uit dan wat nodig is, maar het gaat.

Dus waar ik aanvankelijk aan dacht: faalangst.

Maar nu het volgende: we deden een spelletje vanmiddag met de klas: hints, maar dan dat je wel woorden mag gebruiken, alleen je moet je voorwerp omschrijven. Ik heb hem apart genomen, alles uitgelegd, hij gaf aan dat hij het snapte en er zin in had. Hij wist zelfs al hoe hij het moest omschrijven want hij had het bij mij voorgedaan.
Dus hij loopt de klas in om het daar nogmaals te omschrijven zodat de klas kan gaan raden, hij haalt adem, doet z'n mond open om iets te zeggen, en zakt ineens weer in elkaar en klapt dicht. Weer die ogen die heen en weer bewegen. Nogmaals gevraagd: snap je het wel? Geen antwoord. Uiteindelijk is ie maar gewoon gaan zitten.

Op de momenten dat hij dichtklapt is hij ook niet te bereiken. Je kan iets tegen hem zeggen schreeuwen of zingen, maar hij hoort het gewoonweg niet. Op die momenten is ie volledig in zichzelf gekeerd.

Deze situatie ligt bij de normale docente van de klas niet anders dan bij mij. Sterker nog: bij de docente zegt hij nog minder.

Wat denken jullie? Zou dit een extreme vorm van faalangst kunnen zijn of lijkt dit meer op licht autisme of in ieder geval autoforme trekjes?

(als het zeker was dat hij autistisch zou zijn zou het in zijn dossier staan, staat er niet, heb navraag gedaan: is nog nooit onderzocht)

Misschien is het handig te posten wat er precies met autoforme trekjes bedoelt wordt. (ik weet iig niet wat dat precies inhoudt ed.)

Wat is autoform?? :confused: (leek :p )
Mij doet het wel aan autisme denken, ik heb met autistische kinderen gewerkt, maar dan in extreme mate.(Die kinderen konden niet eens praten.) Maar het doet me er wel lichtelijk aan denken.
Edit, nu ik het nog een keer lees vind ik het ook wel veel weg hebben van faalangst maar dan in heeel extreme mate. (mensen uit mijn klas hebben dit ook in lichtere vorm, mensen van mijn leeftijd dus.)

idd

Verder misschien idd een vorm van faalangst, zou ook onderzocht kunnen worden, lijkt me. Maakt de leerkracht zich zelf geen zorgen om hem? Hoe lang is hij al in Nederland? Waarom is hij naar Nederland gekomen? Spreekt hij goed Nederlands? Mankeert hij lichamelijk niks (ook ivm dat grauw-bleke)? Hoe is zijn leefsituatie? Ik denk dat het niet per sé autisme hoeft te zijn, een kind kan zich ook gewoon afsluiten van de buitenwereld, bv. ivm faalangst. Hij probeert zichzelf waarschijnlijk te beschermen op die manier.

hoi,

ik zit, na het lezen van je verhaal, nog steeds aan faalangst te denken, hoewel ik autisme ook niet wil uitsluiten (maar ik ben geen arts!)

toen ik het las, zeker het begin dacht ik, dat jochie heeft gewoon faalangst, en dat denk ik nu nog steeds. Hij snapt alles inderdaad prima naar mijn idee, zeker als je zegt dat hij jou wel gewoon de dingen voor kan doen. Waarschijnlijk heb jij zijn vertrouwen gewonnen. Misschien zou je er proberen achter te komen wat er in hem omgaat als hij iets moet zeggen in bijzijn van de hele klas? of anders wat hij voelt? voelt hij kriebels in zijn buik? krijgt hij zweterige handen? e.d.

nouja, kortom, ik denk meer aan faalangst (en niet zo'n klein beetje ook, maar ik zou er wel nog minder verstand van hebben dan jij.... dus daar moet je ook niet helemaal op vertrouwen)

liefs, en succes ermee, wendy

Zeg maar dermate licht autistisch dat je het geen autisme kunt noemen, maar wel in de buurt komt of een soortgelijk iets als autisme

Lichamelijk is hij prima in orde. Die grauwe kleur heeft hij volgens de docenten altijd al gehad, is al een jaar of 2 in NL. Algarije is niet bepaald het land van de toekomst zeg maar dus het waarom lijkt me aardig duidelijk. Hij woont dus met zijn ouders op het AZC net als al die andere kinderen wonen, alleen hij is enig kind. De meeste anderen hebben wel een broertje, zusje, allebei of meerderen, maar sommigen ook niet.
Of hij goed NL spreekt is dus niet echt bekend omdat hij nauwelijks een woord uitbrengt. Docenten maken zich er natuurlijk ook druk om, maar zijn verdere resultaten zijn prima in orde. Ik zit er nog niet zo lang, dus ik heb nog niet echt geinventariseerd in hoeverre hierover gesprekken zijn gevoerd met zijn ouders. Dat was ik nog van plan volgende week. Was deze week beetje hectisch zeg maar :D

Wat ik er trouwens vergeten ben om bij te melden: laatste 20 minuten hebben we liedjes gezongen, toen kwam hij overal bovenuit! :confused:

Sommige kinderen doen er (heel) lang over om te gaan praten, Nederlandse kleine kinderen, maar zeer zeker ook buitenlandse kinderen die een andere taal moeten leren. Vaak omdat ze bang zijn dingen fout te doen. (Vraag eens na of hij in zijn moedertaal wel spreekt ed.) Of misschien stottert hij ofzo (dat gebeurd dan vaak niet bij kinderen). Of heeft hij in zijn vaderland een traumatische ervaring meegemaakt (daarom vroeg ik waarom ze vertrokken zijn daar). Twee jaar in Nederland en dan 'altijd een grauw kleur gehad hebben' vind ik een beetje 'dubieus' (wat is nou twee jaar?)...een kind kan best twee jaar ziek zijn, slechte voeding krijgen, wat dan ook...maar goed. Er kunnen zoveel dingen de oorzaak zijn, ik vind dit in eerste instantie eigenlijk absoluut niet op autisme of een aan austisme verwante stoornis lijken...

ik denk zelf aan hele erge faalangst. Maar ja ik ben geen arts. Autisme zou ook kunnen maar als ik de omschrijving van autoforme trekjes snap dan heeft haast iedereen dat wel of niet??

Traumatische ervaringen hebben ze daar bijna allemaal. Nou kan het zijn dat hij er gevoeliger voor is dan alle anderen... maar ja... Dan zou je toch zeggen: er moet een trigger zijn voor de momenten waarop hij dichtklapt en onbereikbar wordt...Is namelijk niet alleen als hij aan de klas iets moet vertellen, is op willekeurige momenten waarop hij iets wil of gevraagd wordt te zeggen of doen en dan is ie ineens weg. Zit geen enkel patroon in. Soms lukt het hem namelijk wel, maar meestal niet.
Buiten spreekt ie met de anderen gewoon Nederlands (als ie spreekt) en wat ik ervan gehoord heb helemaal niet slecht. Stottert ook niet ofzow...

Als er medisch iets mis was zou hij niet door de medische keuring heen zijn gekomen lijkt mij of zou het iig vermeld staan in zijn dossier... Staat helemaal niets over.

En daarom vraag ik ook meningen. Ik durf niet te beweren dat het licht autisme is of een aanverwante stoornis, ik durf helemaal niets te beweren, ik vraag meer van: wat zou het kunnen zijn, ik denk dus zelf aan idd een stoornis of extreme faalangst, maar ik kan het helemaal in de verkeerde hoek zoeken.

Ander vraagje: hoe zou je met zo'n jongen omgaan?

Aan de hand van je gegevens, Kán en Dúrf ik er niets over te zeggen. Ik zou meer moeten weten over zijn achtergrond/problematiek....hoe is hij bij zijn familie?, praat hij daar wel redelijk?(in zijn eigen taal)?, hoe gaat hij daar met kinderen om/zijn ouders(in het AZG)...Kunnen die ouders nederlands?, is een gesprek mogelijk met hen?....

Ik ken zijn gehele plaatje niet...Plaatje moet verbreed worden.

Of hij heeft andere dingen meegemaakt dan anderen. Of hij reageert idd heftiger. Niet ieder kind is gelijk. Maar dat weet je zelf ook wel.

Misschien is hij bang voor de mening van de leerkracht? Misschien door een vroegere ervaring? 'k zou iig dat gesprek met de ouders afwachten. Eventueel zelf ook een gesprek met hem aangaan, wie weet laat hij wat los.

Hij is ook niet onderzocht op autisme, ik denk net zo min op alle lichamelijk kwalen die een kind kan krijgen. Dat iets niet vermeld staat, betekend niet meteen ook dat hij niks heeft. Denk ik.

Veel dingen individueel met hem doen, hem iig niet verplichten om iets voor de klas te doen, denk ik...wie weet komt dat ooit vanzelf. En veel zingen, als hij dat leuk vindt. :)

Heb je het al met de leerkracht van de klas besproken? Die zal er toch ook wel een mening over hebben? En/of ideeën bij de manier van omgaan met dat kind ed?

't is idd lastig er iets zinniges over te zeggen.

Met zijn ouders praat hij in zijn moedertaal zoals de meesten en van wat ik gehoord heb komt er ook niet veel meer uit dan op school. De ouders zijn vaak minder in staat of hebben geen zin om Nederlands te leren, sommigen kunnen het heel gebrekkig, anderen helemaal niet. Met andere kinderen uit het AZC praat hij Nederlands (als hij dus praat, komt niet vaak voor).
Zijn achtergrond/problematiek heb ik geen inzage in op dit moment. Maar zou idd kunnen bijdragen aan het proces om te weten wat er is gebeurd.
Zijn moeder praat een klein beetje (zeer gebrekkig) Nederlands, gesprekken lopen dan ook vaak via haar, maar meestal zit er alsnog een tolk bij. Dus een gesprek is wel mogelijk, maar staat voor voorlopig nog niet in de planning.

1. dan zou hij bang zijn voor meningen in het algemeen. Hij praat eigenlijk met niemand of hij moet een beetje loskomen, dan komt er soms wel eens iets meer dan een woord of 2 per uur uit.

2. Zit wat in... Misschien kan ik aanraden om toch nog eens medisch onderzoek te plegen op hem.

3. Nu ik er ben zijn er 3 in de groep die extra aandacht nodig hebben die dat nu dus ook kunnen krijgen waarvan hij inderdaad 1 is. Hij wordt nooit verplicht om iets voor de klas te doen. Geen van allen trouwens. Mogen ze helemaal zelf weten. Het wordt ze gevraagd: willen ze niet, nou dan niet. Vragen we een ander. Maar hij wil wel, alleen als ie er eenmaal voor staat of in de kring iets wil vertellen lukt het gewoon niet en klapt ie dus dicht. Elke vrijdag wordt er gezongen. Meer kan je ook niet echt doen omdat je je als onderwijs instelling natuurlijk wel aan een bepaald programma moet vasthouden. En daar is al nauwelijks genoeg tijd voor.

4. Ik heb idd met de docente gesproken: zij zegt precies hetzelfde: ze probeert hem zoveel mogelijk aan te moedigen, verplicht hem tot niets en hoopt dat het allemaal vanzelf komt, maar ik krijg er een hard hoofd in na 2 jaar...

In dat geval moet de term "autistiform" zijn. Nog even een aanvullende opmerking: er bestaan diverse vormen van autisme, namelijk wat men nu klassiek autisme of Kannerautisme noemt en verder PDD-NOS en het syndroom van Asperger, iets wat ik zelf overigens ook heb.
Het feit dat hij voor zich uit zit te staren zou op een vorm van autisme kunnen wijzen, maar dat is niet noodzakelijk. Wel is het zo dat mensen met autisme sterk gericht zijn op routines, en dat ze behoefte hebben aan voor hen voorspelbare situaties. Verder hebben ze een goed geheugen, zijn extreem eerlijk en hebben een scherp oog voor details. Als dingen niet gaan zoals ze zouden verwachten kan dat leiden tot wat men weerstand tegen veranderingen noemt. Mocht je meer over de diverse stoornissen in het autistische spectrum willen weten, dan kan ik je het boek Een vreemde wereld van de psychologe Martine F. Delfos aanbevelen.

Ik heb er niet zo heel veel van maar heb wel het 1 en ander of autisme gelezen, maar als ik je omschrijving zo lees heb ik niet het gevoel dat het autisme is....

maar wat het wel is zo ik ook niet weten.
Laat je het ons weten, als het duidelijk is?
Kben wel benieuwd.

Klopt, ik kon niet op het woord komen, maar dacht: dit klinkt aardig als :D
Dat boek heb ik al trouwens... Ik studeer he... En met mijn studierichting moet ik uiteindelijk ook het 1 en ander over die dingen weten. Maar jij bent zelf ook docent toch?
Wat denk jij over het geval wat ik beschreef behalve het stukje van het voor zich uitstaren...?

Dat volledige onbereikbaar zijn en draaien met de ogen zie je dacht ik wel vaker bij autisten die even van de wereld zijn. Maar faalangst is natuurlijk ook een hele goede optie. Ik weet niet of iets iets uit kan zoeken (ben ook maar stagiair), maar als ik iets te horen krijg of als er iets gedaan wordt horen jullie het natuurlijk :D

En dat zou niet kunnen?

Wat wil en kan is ook een beetje afhankelijk van de leerkracht die voor de klas staat, denk ik. Als jij als leerkracht meer wil zingen, dan kan dat vaak best, je moet het alleen inplannen. Er zijn best verloren momenten waarin je even een liedje kunt zingen. Of het moet op de school waar jij stage loopt heel anders zijn dan op de scholen waar ik stage heb gelopen.

Ik denk dat zo iets veel tijd kan kosten. Maar een gesprek met zijn ouders lijkt me niet echt overbodig, dan weet je iig of hij altijd al zo is geweest of dat het pas is sinds ze in Nederland zijn ofzo (in het tweede geval kun je autisme, volgens, mij sowieso al uitsluiten).

Op je laatste post...ik denk dat autisme meer is dan alleen volledige onbereikbaar zijn en draaien met de ogen... Iets uitzoeken mbt autisme kun je niet echt, volgens mij, dat mag alleen iemand die afgestudeerd is aan de universiteit (een psycholoog, een psycholoog of een orthopedagoog bijvoorbeeld). Je zou het wel (nog) een keer met zijn leerkracht kunnen bespreken en bij haar er op aandringen dat het kind een keer helemaal onderzocht wordt, psychisch en lichamelijk.

Ik heb indertijd wel geprobeerd om aan de lerarenopleiding in Tilburg de opleiding voor wiskundeleraar te volgen, maar moest daarmee stoppen omdat men mij als leraar niet geschikt vond. Ik heb me in oktober 2001 weliswaar als potentiële zij-instromer aangemeld bij www.wordleraar.nl om via een omscholing alsnog wiskundeleraar te kunnen worden, maar sinds ik weet dat ik het syndroom van Asperger heb weet ik ook dat een leraarschap in mijn geval niet realiseerbaar is. Gelukkig bieden mijn activiteiten op het exacte vakkenforum mij voldoende gelegenheid om mijn kennis op een alternatieve manier aan anderen over te kunnen dragen.

Of er inderdaad sprake zou kunnen zijn van een stoornis in het autistische spectrum of dat er iets anders aan de hand is kan ik wat dat betreft niet beoordelen. Alleen een professionele hulpverlener kan dat, dus het lijkt mij het beste om hem door zo iemand nader te laten onderzoeken. Nog even wat betreft je opmerking dat er in zijn dossier niets over autisme staat en dat dat dus blijkbaar nooit is onderzocht: in mijn geval (het syndroom van Asperger) gaat het om een vorm van autisme die voor buitenstaanders, die niet of nauwelijks met autisme bekend zijn, niet of nauwelijks als een vorm van autisme te herkennen is. Het syndroom van Asperger is een vorm van hoogfunctionerend autisme, waarbij de term hoogfunctionerend betrekking heeft op taalvaardigheden en cognitieve vaardigheden. Mensen met een vorm van hoogfunctionerend autisme kunnen dankzij hun intelligentie veel dingen compenseren, en dat verklaart ook waarom het autisme bij hen niet of nauwelijks herkenbaar is. In mijn geval hield dat in dat er pas vorig jaar aan het licht is gekomen dat het bij mij om een vorm van hoog functionerend autisme ging. Ik wist zelf weliswaar sinds 1990 dat ik sociaal gehandicapt ben omdat ik moeilijk contact maak met anderen, maar ik had er sindsdien geen flauw idee van dat het bij mij om het syndroom van Asperger ging. Dat is iets wat pas vorig jaar op 18 maart bij toeval aan het licht is gekomen. Mocht je willen weten hoe dat is gebeurd, zie dan mijn openingspost in http://forum.scholieren.com/showthre...light=Asperger