Evangelie van een Verlatene
 

Ingekeerd. Afgebrand. Uitgeblust. Tot as verworden.

Adem niet te hard in
je zult stikken in het stof
op je knieën
je voorhoofd raakt de grond

Niemand begrijpt dit
ik evenmin
het waarom is mij
volslagen onduidelijk

Gekruisigd.
Spijkers geslagen door je handen.
Bloed. Gutst.

God heeft niet alleen mij verlaten
ik leef in een verlaten wereld
is er iemand die de connecties ziet
of sta ik alleen in de chaos

Koning van Joden.
Moeder van God.
Eenzame herder.
Water geslagen uit de rots.

Veertig jaar in de woestijn.
Profetieën in Medina.
Mekka, stad van God,
Jeruzalem…

Lucht ontsnapt uit mijn longen
droge lippen spreken laatste woorden
een gebed gericht tot God
maar ongehoord.
Ik kruisig mijzelf
sla nagels door mijn handen
en door die van anderen

As verwordt as.
Stof verwordt stof.
En God heeft mij verlaten.

Hmm, het is vrij dramatisch geschreven, maar het komt op mij niet echt over, misschien is het iets te dramatisch voor mij.

Lucht ontsnapt uit mijn longen
droge lippen spreken laatste woorden
een gebed gericht tot God
maar ongehoord.
Ik kruisig mijzelf
sla nagels door mijn handen
en door die van anderen

Op dit stuk na, want dit vind ik echt geweldig.