Zou je gemist worden?
 

Hebben jullie het gevoel dat je daadwerkelijk gemist zal worden als je sterft, of denk je dat het, om het hard te zeggen, niemand iets kan schelen?

Dat zou niemand wat kunnen schelen.

Je onderschat je forumpopulariteit ;)

Als m'n moeder me al niet zou missen, moet ik wel een enorme klootzak zijn geweest.

*kusje plak*

Dan verliest Johan Derksen een trouwe aanhanger. :(

Maar voor de rest maakt niemand het iets uit volgens mij. :)

:nono:

Ja, ik denk dat er best wat mensen zijn die me zouden missen.

Ik zou ook wel eens willen weten of mijn klasgenoten zouden huilen op mijn begrafenis....

Mijn naaste familie zou me wel missen maar verder niet echt.

ik denk het wel eigenlijk :o

duh.
net als iedereen wel door íemand gemist gaat worden.

ja

:D

Ik denk dat het voor de meeste mensen zeker op de lange termijn weinig uit zal maken. In het begin zal het voor sommigen waarschijnlijk wel even kut zijn, maar daar komen ze vast wel overheen.

Mijn moeder ofzo zou me denk ik nog wel missen.

Ik weet niet of ik wel écht gemist zou worden. Ik bedoel dan in de positieve manier, ze zullen wel merken dat ik er niet meer ben, maar misschien zouden ze het maar beter vinden.

over hoe lang heb je het als je het over lange termijn hebt, praat je dan over een jaar, of over een paar generaties?

Na een paar generaties wordt niemand meer gemist, ja behalve jezus denk ik. En elvis. Maar verder niet echt mensen.

Maar iedereen die sterft zal gemist worden, tenzij je een kluizenaar bent, maar dan is er niemand om je te missen.

Ik denk wel (en hoop ook ten zeerste) dat ik gemist ga worden als ik doodga.

dat doen ze ..
ook degenen die je niet mogen , was bij ons op school ook zo toen er een jongen dood ging

Ik bedoel dus dat de eerste paar weken mensen het misschien wel kut zouden vinden, maar dat het daarna opzich niet meer zoveel voor ze uitmaakt. Dat ik dus wel vergeten wordt door de mensen met wie ik nu veel omga. Nou ja, misschien niet echt helemaal vergeten, maar wel dat ze me iig na een tijdje niet meer missen.

Hmm, mjah, mijn moeder misschien :rolleyes:
Verder geen idee...

Ik denk het wel... Dat was ook de reden dat ik 2 jaar geleden toch maar niet dood wilde..

Ik denk dat (hoe achterlijk ze soms doen tegen me) mn ouders me wel zullen missen. En ik denk mn vriendje en mn vrienden ook wel hoor.. Anders zou het knap lullig zijn en dan zou de vriendschap geen waarde hebbben..

Als ik dood zou gaan dan zou de wereld vergaan van verdriet. :p

Ik weet zeker dat ik door bepaalde mensen gemist zal worden mocht ik dood gaan.

Iig al door mij. ;)

Ik denk dat ik wel gemist ga worden. In huis en bij de paarden. Op andere plekken meer eventjes.

ik denk dat alleen mijn beste vriendin er mee kan zitten... misschien nog wat andere vrienden maar in familie kringen heb ik niet dat gevoel... :(

mijn familie zullen me ff missen maar vrolijk verder gaan.
mijn beste (2) vriendinnen zullen me missen maar die hebben elkaar nog, (maar ze hebben het er wel moeilijk mee dat is dus ook een nee reden voor mij) de leergroep zal me missen (voor het huiswerk)
maar verder niet echt iemand

Ligt er aan hoe afhankelijk anderen van je zijn(emotioneel en ook in praktische zin). Als mensen niet afhankelijk van je zijn, je nergens voor nodig bent, zul je niet snel gemist worden nee.

Oh en dreen: :bloos: :) .

Ja, dat bedoel ik dus. Ik zal vast wel voor bepaalde mensen iets betekenen, maar volgens mij doe ik niets dat iemand anders niet zou kunnen doen en ben ik dus gewoon vervangbaar zeg maar.

Niet echt denk ik... misschien door m'n moeder wel

denk dat mensen me een weekje missen ofzo daarna word ik vergeten

Als je ervan uit gaat dat ieder mens uniek is(wat ik doe), dan is geen enkele vervanging precies hetzelfde. Net als wanneer je nieuwe schoenen koopt, ze zijn mooi, ze zitten goed, maar toch mis je de ouwe schoenen af en toe.

Ik denk dat de meeste mensen meer gemist zullen worden dan ze denken(zie de volle zalen voor de zelfmoordenaars).

Ik ben het wel met je eens dat elk mens uniek is, maar nu zijn er bijvoorbeeld mensen die goed met mij kunnen praten of lachen ofzo. Als ik er niet meer ben, dan vinden ze heus wel iemand anders met wie ze goed kunnen praten/lachen. Het zal niet precies hetzelfde zijn, maar toch.

Dat zal best weleens kunnen ja, maar een begrafenis is wel een hele korte termijn hè. Ik denk dat de meeste mensen hun leven daarna weer vrij gewoon oppakken.

Dat je de weggevallen delen van je leven probeert op te vullen is natuurlijk logisch, maar dat het nooit hetzelfde is merk je in de praktijk regelmatig. Hoevaak wordt er niet gezegd: "ik wou dat Jan Doedel hier was geweest", "Jan Doedel was hier altijd goed in" of "als Jan Doedel hier was geweest had hij vast dit of dat gezegd", die dingen blijven vaak, ik hoor mijn moeder het nog af en toe zeggen over een vriendin die al een aantal jaren dood is, ook al heeft ze allang nieuwe vriendinnen. Het is wel zo dat mensen pas beseffen dat ze anderen waarderen als ze er niet meer zijn, dat zou kunnen verklaren waarom veel mensen niet het idee hebben dat ze gemist zullen worden.

Mja, is niet zo'n goed voorbeeld, maar een gezin gaat zelden op de gewone manier verder als een van de kinden zelfmoord heeft gepleegd. Vriendengroepen gaan na de begrafenis niet meteen terug naar school alsof er niks gebeurd is.

Ik twijfel nu wel of het gevoel ooit helemaal weggaat, of dat je accepteert dat je iemand mist en er verder niet echt aandacht aan besteedt.

helllllup, dit is nu ff tu erg voor mij. dit slaat als een lul op een drumstel.
excuses voor het ongemak ben een beetje stoned.
whaaaaaaaaaaaahahahahahhaahahh, sooowry, kmaak het wel weer goed!!!! :eek:

erst is het erg, maar na een week lachen ze erom

Ach, ik weet het ook eigenlijk niet. Misschien heb je wel gelijk.

De reden dat mensen na een zelfmoord minder snel zullen doorgaan met hun leven, is denk ik dat ze denken dat ze iets fout hebben gedaan, of dat ze iets hadden kunnen doen om dit te voorkomen.
Als iemand sterft in een auto-ongeluk, dan kan niemand daar wat aan doen. Maar als iemand zelfmoord pleegt, dan komt dat omdat hij de wereld een ongelooflijke kutplaats vond om te leven. En aangezien iedereen die wereld mede maakt... Ik denk dat veel mensen zich schuldig voelen als iemand die ze kennen zelfmoord pleegt.

door mijn vader, mijn vrienden, en mijn zussen, ja
de rest nee

Ach. Mijn woorden zullen doorleven. ;)

Ze zullen blij zijn als ze van me af zijn...

nee

nope :cool:

:nono:

:o

:)

:rolleyes:

ben ik het mee eens, er zal altijd wel iemand zijn die je mist, ookal is het de hond, die vanaf nu geen eten meer krijgt ;)

zou ik jou bijna vergeten ;)

Ja, dat is waar, dat kan helpen om er vrede mee te krijgen denk ik ja.

dat deed je al :s

mn ouders en mn broertje.
2 of 3 vriendinnen...
zoiets?
dunno

nooit meer :bloos:

ik hoop dat ik tog wel een btje gemist zal wordwen als is het bij wijze van spreken maar door m''n hond. Ik hoop dat ik in dit leven tog wel een btje echte vriendschappen heb opgebouwd. Ik weet zeker dat sowieso mijn familie me wel zou gaan missen...tenminste dat hoop ik dan

Ja, door de burgerking waar ik elke week minstens 5 keer een wopper kom halen haha