Bang voor de dood?
 

De laatste tijd ben ik zo vreselijk bang dat de mensen waar ik van houd doodgaan...
Mijn ouders, familie, vrienden en vriendje :(
Ik denk er haast elke dag aan hoe het zou zijn als ze dood zouden zijn en dan ga ik echt huilen...
Ik heb zowiezo vaak last van nare gedachten, ik denk dan aan dierenleed en daar kan ik dus echt niet tegen...
Ik houd zoveel van dieren dat ik daar aan ga denken bijv.
Herkent iemand dit? Of kan iemand me helpen?

Wat lastig voor je ...

Ik heb wel een beetje herkenning. Ik droom steeds dat mn vriendje dood gaat :( En ik droom dan ook dat ik bij zn begravenis ben enzo. Echt heel eng.

Maar ik heb ook periode's dat ik ga bedenken hoe mn leven verder zou moeten als mn ouders er niet meer zullen zijn ( ik denk dat ik dat ter compensatie doe tegen mijn 'haat' die ik tegen mijn moeder heb gevoeld doordat ze me vernederde, en door de jaren heen begin steeds meer van haar te houden.. Ik heb het haar kunnen vergeven)

Ik weet echt niet hoe ik je moet helpen.. Nouwjah, een tip misschien. Praat erover met vriendinnen enzo. Misschien dat dat zal helpen!

Naar zeg.
Dat dromen heb ik inderdaad ook, heel eng inderdaad. :(
Dat is erg voor je van je moeder, heel goed van je dat je toch van haar bent gaan houden.
Mijn ouders heb ik veel ruzie mee gehad, maar ze geven heel veel om me.
Dat is het misschien, bang zijn dat je niemand meer hebt. :s

Ik herken het wel, heel goed zelfs. Ik probeer er niet te veel aan te denken en er zo nu en dan over te praten met bv. m'n vriend. Veel mensen hebben hier last van, denk ik, de één erger dan de ander. Probeer er iig met mensen over te praten, vaak helpt dat.

Ik heb er ook last van, mede doordat ik al een aantal mensen ben verloren die dicht bij mij stonden. Soms heb ik het er ontzettend moeilijk mee en kan ik aan nix ander denken. Als ik dat gevoel heb zoek ik afleiding, of praat ik erover. Af en toe ga ik schrijven, in mn dagboek, gedichten, maakt niet uit, zo lang ik t maar kwijt kan. Misn dat dat bij jou ook helpt.
MH

laatst zat ik even te piekeren.
dit schooljaar, hebben 5 mensen die ik ken één van hun ouders verloren (nu 2 in 3 weken tijd maargoed...)
dan wordt ik ook wel eens bang ja.

Daar heb ik ook last van ja. Dat ik denk aan oorlogen, het regenwoud dat wordt gekapt, de bio-industrie etc en me dan echt heel eenzaam en verdrietig voel. Maar voor de dood ben ik niet bang, ook niet dat anderen dood gaan. Het zou heel rot zijn maar ik maak me er liever niet druk om

Ik heb soms ook wel dat ik zit te dagdromen en dat ik dan 'droom' dat ik te horen krijg dat iemand dood is. Niet echt prettig nee, maar ik denk niet dat ik er echt heel erg bang voor ben. Het lijkt me echt ontzettend kut als zoiets zou gebeuren, maar waarschijnlijk denk ik gewoon dat het mij (en mensen om wie ik geef) wel niet zal overkomen.

soms denk ik ja op een gegeven moment van.. ja nu wil ik er niet meer zijn, ik kan het dan ff allemaal niet meer aan. maar eigenlijk ben ik ontzettend bang voor de dood. ik zou er absoluut niet tegen kunnen als iemand me zou vertellen ( arts ) dat ik niet langer zou leven dan een bepaald moment...
ik zou het echt niet kunnen accepteren, sommige mensen kunnen dat dus wel, maar ik kan dat niet. ik ben ook bang dat dit moeilijke leven allemaal voor niks zou geweest zijn. ik geloof wel dat er een makkelijkere tijd komt en dat ik het dus wel een geweldig leven zou hebben. maar ja ik ben dus echt bang voor de dood.


ik heb het niet echt goed uitgelegd (n)

Ik ben heel erg lang bang geweest voor heel veel dingen. onder ander evoor het feit dat de wereld zou kunnen vergaan. Ook was ik als de dood voor programma's als opsporing verzocht, omdat het allemaal echt is.

Om dat te verbergen ging ik altijd slapen als opsporing verozcht kwam (ik werd echt al misselijk bij de titelsong) en tsjah.... tegen mijn angst dat de wereld zou vergaan hielp eigenlijk nix. Ik had het ook alleen als ik in bed lag, in het donker. Gelukkig val ik altijd snel in slaap.

Nu ben ik niet meer bang. De wereld zal echt niet zomaar vergaan en opsporing verozcht is eigenlijk een heel nuttig programma. Het is alleen dom om er je ogen voor te willen sluiten en te doen alsof er niets gebeurt.

Wat ik hiermee wil zeggen is dat angsten over het algemeen wel overgaan als het goed is. Bij mij heeft het een paar jaar geduurd en ging het heel geleidelijk. Ik denk dat het gewoon hoort bij het volwassen worden.

Ik ben ook zo bang dat ik alleen overblijf. Hoe ouder je wordt, hoe meer mensen je ziet verdwijnen om je heen. Zomaar uit het niets... Ik ben ook bang voor de dood omdat ik totaal niet weet waar ik terecht kom.

Ja, ben er verschrikkelijk bang voor. Heb in augustus mijn broertje verloren. Hij betekende verschrikkelijk veel voor me. Vorige week mijn beste vriend. Hij betekende alles voor me. Niemand waarvan ik hou mag nu nog doodgaan.

Dat weet niemand... en om daar nou over na te denken word ik gek van... :eek: heb ook mijn moeder verloren 6 jaar geleden, en ik stond ernaast... ben er nog niet overheen, maar daar gaat hopelijk wat aan gedaan worden binnekort...heb nu ook het idee dat ik iets mis in mijn leven... zo merk je pas hoe fragiel wij mensen eigelijk wel niet zijn, fysiek en mentaal gezien... :(

Voor de topicstarter, je zou erover moeten praten met anderen... Zoek een rustig plekje uit, bijvoorbeeld in een park... en praat erover met goeie vrienden die om je geven... je mag gerust huilen... huilen is nog steeds het tegenovergestelde van lachen, alleen durven wij mensen het niet goed te uiten :|

*SNIF* Alleen de gedachte maakt je bang,
je loopt alleen in een lange gang.
Je moet weten wat je te wachten staat,
Maar je weet je geen raad.
Zeg het tegen een ieder waar je van houd,
Houd ze weg van de dood.
Want huilen stop je niet,
Al is er niemand die dat ziet...

Ik zie de dood slechts als een begin van een nieuwe fase in het leven, net zoals geboorte.

De dood fascineert me juist, het beangstigt me niet. Mensen kunnen zo afhankelijk zijn aan het al dan niet iets uit hun omgeving kwijtraken dat ik me soms afvraag, of ze zichzelf niet allang zijn kwijtgeraakt bij dergelijk afhankelijk contact...

Hoii

soms ben ik ook wel bang dat er iemand dood gaat en het gaat natuurlijk niet altijd even goed met de wereld
Maar toch probeer ik er niet teveel over na te denken. Be happy! klinkt misschien oppervlakkig maar anders had ik echt geen leven meer.
Kijk vooral naar al die rijkdom die je om je heen hebt en probeer af en toe iets voor een ander te doen.

Probeer aan iets anders te denken en leuke actieve dingen te doen!

Nog een spreuk: men lijdt het meest door het lijden dat hij vreest

Veel sterkte allemaal

'Angst is de moordenaar van het verstand'
Als je deze zin snapt, ben je niet meer bang voor de dood.

Vroeger maakte ik me hier ook druk om en allerlei van die soort gedachtes spookte door mijn hoofd.
Ook de gedachte de dood is eng.
Maar waarom zou dit eng moeten zijn???
Jij zorgt toch weer voor leven voor andere organismen. Je geboorte zie je toch ook als een leuke gebeurtenis. Met je dood zorg je indirect voor een geboorte. Dit geeft me geruststellende gedachten.

In augustus 2003 is mijn vader heel plotseling overleden aan een hartstilstand..
daar ben ik erg van geschrokken maar toch heb ik het gevoel dat je toch zoveel mogelijk het oude leven op moet pakken
Toch heb ik wel heel vaak dat mijn moeder later thuiskomt dan afgesproken dat ik dan bang ben en met afvraag of ze niet dood is en dat gevoelheb ik ook bij al mijn vrienden en vriendinnen... het is heel vreemd om het mee te maken maar je moet door...

Kuzz margriet

Ik ben niet bang voor mijn eigen dood. Ik heb in mijn ogen goed geleefd en ben dus niet bang om te sterven, ik zal mijn plaats in het hiernamaals verdienen. Ik weet echter nog niet wat ik zou doen als iemand van wie ik echt hou zou sterven, iemand voor wie ik zelfs mijn leven zou kunnen geven...

volgens mij word je gek als je aan de dood van de mensen om wie je geeft teveel denkt.
Dus ik zou me daar niet teveel mee bezighouden.

Heel soms ben ik ook wel eens bang dat mijn geliefden ( dat is niet wat het lijkt, maar ik hoop dat jullie dat wel begrijpen )
sterven, maar ik houd mezelf maar voor dat dat nog lang niet aan de orde is.

Voor mijn eigen dood ben ik niet bang, als het mijn tijd is dan is dat zo....

Wow, erg mooie zin!! (y)

Dank je, dit vond ik ook en goed bij dit topic passen, daarom had ik hem geciteerd.
Deze zin heb ik eigenlijk van mijn vader...
Ik weet niet waarvan hij het heeft, misschien wel zelf bedacht of van mijn opa.