Je beste vriendin is verliefd..
 

.. en jij mag die jongen niet. Wat doe je?

Zou jij doen alsof je hem het einde vindt?
Zou je gematigd reageren?
Zou je zeggen dat je hem niet zo aardig vindt?
Of eerlijk zeggen dat je hem helemaal niks vindt?

En vervolgens?
Er weinig over praten?
Er veel over praten? (hoe jij er over denkt: waarschuwen bijvoorbeeld. Of juist hoe zij d'r over denkt en meegaan in haar ideeën?)

En ben je blij voor d'r als ze eenmaal met hem heeft of als er een bepaalde 'stap' gezet is?
Ga je werken aan het feit dat je die jongen niet mag en probeer je toch enigszins vrienden met hem te worden?

Heel veel vragen dus, maar vertel :)

en jongens moeten voor deze vraag de mannelijke woorden maar omzetten tot vrouwelijke woorden, en andersom

Ah, volgens die laatste regel moet ik dus stellen dat mijn beste vriend verliefd is op een meisje dat ik niet sympathiek vind? Dat verandert de zaak natuurlijk. Over zoiets kan ik makkelijk praten met mijn beste vriend. In eerste instantie zou hij er zich weinig van aantrekken, maar hij zou erover na gaan denken.

Nou ja, moet niet maar mag wel. Het hoeft in ieder geval niet persé een vriendin te zijn die een jongen leuk vindt. Als het maar gaat om je beste maat, zeg maar. En of die op jongens of meisjes weet jij het best, dus betrek het maar zo dat het op je situatie van toepassing is :D

Ik zou niet superenthousiast reageren, want als t je beste vriendin is komt ze dr toch wel achter dat je t niet echt meent.. Verder zou ik vragen wat ze precies in m ziet zodat ik me misschien wat beter in haar kan verplaatsen.. Ook zou ik er wel gwoon over praten, want als zij echt verliefd is, heeft ze daar ook behoeft aan en als t andersom zou zijn, zou ik dat ook willen.. En als ze uiteindelijk wat met m zou krijgen, zou ik heel blij voor dr zijn en ook zeker wel proberen normaal met die jongen om te gaan en als dat niet lukt zou ik dat aan mn vriendin uitleggen en hopen dat ze t een beetje begrijpt en er misschien enigszins rekening mee kan houden..

Ik heb in die situatie gezeten met een vriendin van mij. Zij verliefd op een jongen, ik vond hem helemaal niks, ook niet in de manier van zijn omgang met haar. Ik ben hier altijd eerlijk in geweest tegen mijn vriendin. Gezegd hoe ik erover dacht (vroeg zij ook naar, wilde het eerlijk van mij weten). Maar wel op een manier dat ik er puur mijn eigen mening over gaf en dus niet zo dat ik haar probeerde om te praten. Het zou tenslotte haar eigen keuze zijn en daar had ik verder weinig mee te maken. Uiteindelijk is het niks geworden tussen hen, wat ik stiekem niet zo heel erg vond.

ik zou zeggen wat ik denk over die kerel, ik zou haar NIET ompraten, zelfs niet als het een slechte kerel is, moet ze zelf achterkomen en als het wat word en het gaat goed, dan ist ook goed, ik zou er geen problemen mee hebben, ik zou er uit me eigen niet over praten en als zij gelukkig is en over hem wil praten met mij, moet ze dat vooral doen, maar ze kan dan niet verwachten dat ik zo enthausiast ben over hem.

Ik zou gewoon aardig doen maar niet superenthousiast. Als ze direct om mijn mening zou vragen zou ik haar die geven, niet zeggen dat ik het een waardeloze vent vind maar gewoon duidelijk maken dat ik hem niet zo heel erg mag. Verder zou ik haar vragen wat ze in hem ziet.
Ik zou iig niet zeggen dat ik hem wel mag, want dat komt toch wel uit. Ook zou ik niet proberen mijn vriendin "om te praten" ofzo, dat wekt alleen maar ruzie en irritatie...

Mijn beste vriendin weet dat ik haar vriendje niet echt mag.

Het was echt niet mn bedoeling om even duidelijk te maken dat ik em niet echt aardig vind, maar het was gewoon overduidelijk dat het zo was.

Als ze over em praat luister ik gewoon, en als ze vertelt over wat hij voor leuke dingen voor haar heeft gedaan dan vind ik dat erg leuk voor haar.

Ik ben blij voor haar als er dus bijvoorbeeld een nieuwe stap gezet is, dat heeft niets te maken met het feit dat ik haar vriendje niet zou hebben uitgekozen.

Hij is vast geweldig voor dr, dat weet ik bijna zeker, dus het is niet dat ik haar voor hem wil waarschuwen ofzo, absoluut niet. Ik mag hem gewoon niet zo

Maar dacht je (bijvoorbeeld toen ze wat kregen) niet 'shit' waarom moet ze nou wat met hem krijgen. Ik gun hem dat niet, ze kan veel beter krijgen?
Ook al vind je het leuk voor haar dat met de jongen heeft waar ze verliefd op is?

Zou haar gewoon eerlijk vertellen wat ik van die jongen vind, niet doen alsof ik hem helemaal het einde vind ofzoiets, daar komt ze dan later toch wel achter.
Als ze verliefd is praat ze er zelf wel vaak over, ik zou dan wel gewoon meepraten, niet eroverheen praten ofzo maar er denk ik niet zo snel zelf over beginnen als ik iemand niet mag.
Ik zou wel blij voor haar zijn als ze iets met hem heeft, als zij hem leuk vind moet ze zoiets zelf weten. Het is haar leven niet het mijne.. Zou het zelf ook niet leuk vinden als mijn beste vriendin mijn vriend niet zou mogen en dit elke keer aan me verteld en wil dat ik het uitmaak ofzo.
Ik zou wel gewoon normaal met diegene om proberen te gaan, maar er echt aan werken om goeie vrienden te worden niet.

Neuh. Zoals ik al zei, gaat het niet om het feit dat hij fout is, maar omdat hij niet iemand is waar ik mee op zou kunnen schieten. Ze kiest zelf dr vriendjes maar uit, als ik maar niet te vaak bij em in de buurt hoef te zijn haha.

En hij is vast een geweldige jongen voor mensen die hij aardig vindt, maar dat vind ik niet echt. Dus het is niet dat ik het em niet gun ofzo.

Als ik m alleen niet mag zou ik dat niet echt duidelijk maken, maar ook niet enthousiast reageren. Als ik denk dat ie echt 'fout' is dan zeg ik dat en probeer ik er met haar over te praten.

Ik zou blij voor haar zijn.. Het is toch heel leuk als ze verliefd is? Wat ik van die jongen vind maakt verder niet uit, ik hoef hem niet geweldig te vinden, als hij maar goed voor haar is en haar het einde vindt ;)

Overigens hangt het er wel vanaf op wat voor manier ik niets van hem moet hebben.

Als ik hem gewoon niet aantrekkelijk of niet aardig vind, dan ben ik gewoon blij voor mijn vriendin en zal ik gewoon te kennen geven dat hij zeker mijn type niet is en dat we misschien niet zo goed over weg kunnen met elkaar .
(maar dat weet je van tevoren misschien niet en dat merk je anders vanzelf wel..)

Maar als het echt een foute jongen is in de zin van; gewelddadig, drugs, lomp, etcetera, dan zou ik haar toch subtiel proberen te waarschuwen en zou ik zeker duidelijk maken dat ik het maar niks vindt...

Jongens kunnen geen vriendinnen hebben die een vriendje krijgen?

Ik geloof dat ik zowel tegen een vriend als tegen een vriendin eerlijk zal zeggen wat ik van zijn/haar nieuwe vriend/vriendin vindt. Ook als ik die ander niet mag. Maar het uiteindelijk moeten ze het toch verder zelf maar weten. Als ik die ander niet vertrouw dan zou ik wel waarschuwen. Toch denk ik wel dat ik blij zou kunnen zijn, of het op zijn minst leuk zou vinden.

in een latere posts zei ik al dat het ook om een vriendin van een jongen mag gaan enzo :)

Ik zou gewoon subtiel laten blijken dat ik hem nou niet bepaald geweldig vind maar ik zou hem niet lopen afzeiken. Liefde maakt blind tja.
Als ik die jongen persoonlijk ken en weet zeker dat hij echt een klootzak is dan zeg ik dat tegen mij vriendin. Ik leg dan aan haar uit waarom ik hem een rotjoch vind, maar ik "dwing" haar niet om het uit te maken ofzo.
Als ik een beeld van hem heb zonder die jongen te kennen dan geef ik hem zeker een kans en wie weet worden we wel beste vrienden ?
Over hem mag ze wel praten, ik vind het niet erg. Ik wil haar advies geven en ze mag altijd bij mij uithuilen, logisch!

dat had ik niet gelezen, sorry :)

het ligt eraan als ik hem echt vreselijk vind dan zou ik dat wel 1 of 2x heel goed duidelijk maken maar daarna moet ze het zelf maar uitzoeken. maar ze blijft welkom ook al loopt het dadelijk fout en komt ze bij mij uithuilen.

Ik mag de vriend van mijn beste vriendin ook niet echt, en hij mij volgens mij ook niet. Maar ja, ik vind dat mijn mening niet van belang is aangezien zij degene is die een relatie heeft met hem en niet ik.

Heb ik een keer gehad. Mijn zusje had ook 'iets' met die jongen gehad en ik vond hem echt helemaal zero niets..
Ik heb haar dat ook gewoon verteld.. Maar ook gezegd dat als zij echt zo verliefd op hem is en echt een relatie met hem wilt beginnen dat ze dat vooral moet doen... Nu hebben ze al meer dan 7 maanden.

Ik ben altijd eerlijk tegenover mijn vrienden

ik laat der gewoon doen, een vriendin van me heeft ook met een gozer diens gedrag me niet aanstaat, het is haar mening als zij gelukkig is, wie ben ik dan om haar geluk te verstoren?

ik heb het weleens gehad,een vriend van mij kreeg een vriendin waar ik totaal niet mee op kon schieten.
ik heb hem dat ook een keer een-op-een verteld dat ik haar niet zo geweldig vond,maar dat als hij har leuk vond hij het vooral zo moest houden,het is nu weer uit tussen hun,ik ben gewoon omgegaan in de tijd dat hij iets met haar had zoals ik normaal ook deed,als zij erbij kwam deed ik gewoon tegen haar,en anders liep ik even weg als ik geirriteerd raakte...