(gesloten) opname
 

Er zijn hier vast wel mensen die op enige wijze te maken gehad hebben met bepaalde vormen van residentiele hulpverlening. Voor een project op school moet ik onderzoek doen naar de effecten van instititionalisering voor zowel de clienten als de begeleiders.

Dus:
-Heb je ervaring met 24-uurs-opname (in welke vorm dan ook)?
-Hoe heb je je opname ervaren
(vond je het moeilijk je aan te passen aan de regels en normen binnen de instelling of juist niet? Hoe waren de regels, acceptabel ?)
-Hoe was de sfeer onder de groepsleden ?
-Hoe reageerden begeleiders op standaardsituaties en afwijkende situaties ?
-Hoe verliep het verlaten van de instelling (moeite met weggaan of juist niet ? problemen om weer mee te komen in het normale dagelijkse leven etc?)
-Graag hoor ik ook over dwang en machtsmiddelen (isoleer ed)
in de psychiatrie/detentie.
-etcetera

Alle informatie is welkom, dus brand asjeblieft los, maar vertel niet meer dan je kwijt wilt of kunt !

-Heb je ervaring met 24-uurs-opname (in welke vorm dan ook)?
Jup, genoeg.

-Hoe heb je je opname ervaren
(vond je het moeilijk je aan te passen aan de regels en normen binnen de instelling of juist niet? Hoe waren de regels, acceptabel ?)
Vredig, de regels waren mkkelijk te hanteren. Je zou zeggen, dat het gewoon een sociale ruimte was. Het was duidelijk en je kon er makkelijk aan voldoen.

-Hoe was de sfeer onder de groepsleden ?
Gezellig, dat zeker, maar soms was de sfeer ook heel erg chaotisch en verwarrend, maar je kan niet verwachten dat de sfeer altijd perfect zal zijn.

-Hoe reageerden begeleiders op standaardsituaties en afwijkende situaties ?
Heel goed, maar ze lieten wel het meeste aan de jongeren zelf over. Ze hadden het heel goed in de hand en gaven wat tips, maar de rest moesten we zelf doen en dat ging altijd goed.

-Hoe verliep het verlaten van de instelling (moeite met weggaan of juist niet ? problemen om weer mee te komen in het normale dagelijkse leven etc?)
Je werd langzaam afgebouwd en zo kon je je dingetjes weer langzaam oppakken. Maar ik had wel moeite met weggaan, omdat mijn thuissituatie niet goed was en de kliniek een veilige plek voor me was.

-Graag hoor ik ook over dwang en machtsmiddelen (isoleer ed)
in de psychiatrie/detentie.
Wij hadden geen isoleercel, maar wel een separeer. Ze gingen daar om het half uur kijken en als er te veel lawaai was, dan gingen ze vaker kijken. Ook hadden we een afkoelruimte waar je tot rust kon komen.

Liefs

Eendje

vraag het me nog eens over een paar maanden :|

-Heb je ervaring met 24-uurs-opname (in welke vorm dan ook)?
Ja 5,5 maanden open afdeling

-Hoe heb je je opname ervaren
In t begin was t erg wennen, vooral de omgang met de andere cliënten. Maar er waren geen vervelende regels .

-Hoe was de sfeer onder de groepsleden ?
Hing van de dag af. Soms was er ruzie omdat sommige mensen gewoon hun dag niet hadden, maar meestal was het wel gezellig. :s

-Hoe reageerden begeleiders op standaardsituaties en afwijkende situaties ?
Er waren echt allerlei typen socio's en de meeste bleven altijd vriendelijk (tegen mij dan). Sommige waren minder vriendelijk, alsof ze niet begrepen wat je tot bepaalde zaken dreef.

-Hoe verliep het verlaten van de instelling (moeite met weggaan of juist niet ? problemen om weer mee te komen in het normale dagelijkse leven etc?)

T verlaten was vrij gemakkelijk doordat ik een bepaald schema volgde om weer geheel thuis te gaan wonen, maar soms verlang je wel naar de rust om gewoon even veilig opgeborgen te zijn.....

Het duurde wel vrij lang om weer terug te keren naar school. Door mijn depressies en psychoses had ik totaal geen lust om te presteren.

-Graag hoor ik ook over dwang en machtsmiddelen (isoleer ed)
in de psychiatrie/detentie.

Ik ben niet onder dwang in de inrichting terecht gekomen, dus heb daar geen ervaring mee.

Hoop dat je er wat mee kan.....

-Heb je ervaring met 24-uurs-opname (in welke vorm dan ook)?
Ja, ik ben opgenomen geweest op een crisisafdeling.

-Hoe heb je je opname ervaren?
(vond je het moeilijk je aan te passen aan de regels en normen binnen de instelling of juist niet? Hoe waren de regels, acceptabel ?)
Nee, ik vond het niet moeilijk om me aan de regels aan te passen. Ja ok, de corvee regels in het begin, maar dat zal iedereen wel hebben :o . Ik vond de regels zeer acceptabel.

-Hoe was de sfeer onder de groepsleden ?
De sfeer was heel goed. Soms wat gespannen of chaotisch maar ik denk dat dat normaal is, je zit uiteraard niet op zomerkamp.

-Hoe reageerden begeleiders op standaardsituaties en afwijkende situaties
Ik weet niet wat je precies onder standaardsituaties verstaat maar ze konden soms wat overdreven reageren, maar andere keren ook weer "te weinig".

-Hoe verliep het verlaten van de instelling (moeite met weggaan of juist niet ? problemen om weer mee te komen in het normale dagelijkse leven etc?)
Nee, ik wilde zelf heel erg graag naar huis. (Nu mis ik het trouwens wel, denk toch dat ik te vroeg ben weggegaan).

-Graag hoor ik ook over dwang en machtsmiddelen (isoleer ed)
in de psychiatrie/detentie.
Bij ons was er een timeout en een (twee) separeer. Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar ik weet van anderen dat er te snel en te lang mensen op de separeer worden gezet, maar dat hangt ook af van de groepsleiding die op dat moment aanwezig is.

ik heb een aantal opnames op een jeugd-crisis afdeling gehad en nu zit ik opgenomen op een paaz afdeling, in afwachting op een plekje in de jeugdpsychiatrie.

eerst de jeugdpsychiatrie. daar was constand een begeleider in de groep, er werd veel met de jongeren gepraat. wel vond ik dat separeers erg snel gebruikt werden. opzich kon ik goed opschieten met anderen jongeren daar maar natuurlijk zit je daar niet voor je zweetvoeten en kan het er oko heel gespannen zijn. ik was er niet graag, opzich was het verblijf daar niet slecht hoor, maar je zit toch opgesloten.

nu zit ik op een paaz afdeling (psychiatrische afdeling algemeen ziekenhuis) tussen de volwassenen. in de groep kunnen zon 30 mensen zitten (op de jeugdafdeling zaten er hoog uit 6) met ongeveer 4 man begeleiding. de begeleiding zit constand koffie te leuten en papieren te schrijven. ze komen nooit es even gezellig erbij zitten of een praatje met je maken. de sfeer onder de groepsleden verschilt. met sommigen kun je goed opschieten, met andere niet. soms stijgt de spanning enorm en ik heb al een vechtpartij meegemaakt. de separeers worden hier nauwelijks gebruikt, soms wat te weinig denk ik. ze laten de patienten te veel aan hun lot over. ook is er nauwelijks therapie en de therapie die er is stelt niks voor. je verveelt je werkelijk te pletter.
Ik ben echt blij als er een plekje vrij is op de jeugd-crisis (nooit gedacht dat ik ooit blij zou zijn dat ik naar die afdeling ging).