Aangeraakt worden
 

Ik ben een halfjaar geleden aangerand. Het was nog niet eens zo heel heftig maar het heeft wel iets met me gedaan. Ik ben er anders door geworden. De laatste tijd ben ik er ontzettend veel mee bezig, ik heb ook nachtmerries enzo.

Maar nu mijn probleem, ik was eerst altijd heel knuffelig maar nu heb ik er veel moeite mee. Bij een vriendin van me niet meer, dat vind ik nu weer echt fijn, en bij mijn moeder ook. Maar op school, door leraren, leerlingen of gewoon als ik over straat loop en aangestoten word. Ik vind het naar, trek me het liefst terug. Ben al een paar keer flink tegen iemand uitgevallen als die de hele tijd lichamelijke contact had met me (Onder gym bijvoorbeeld, met basketbal, dekte een jongen me en viel dus de hele tijd tegen me aan.) Is het normaal dat ik nu weer zo schrikachtig ben. In de zomer was dt helemaal niet zo.

Het is niet vreemd. Ik denk dat je er in het begin niet aan wilde denken, misschien dat je het juist wegstopte. Het komt toch een keer tot uiting en ik denk dat dat nu het geval is. Snap t wel, zou me ook elke keer rotschrikken als iemand me aanraakte als ik aangerand was. Probeer er met mensen over te praten en sta er bij stil dat het echt niet vreemd is :)

Ja het klopt wel dat ik het weggestopt had...

Bij mij is er ook zoiets gebeurd. En ik kan er ook heel erg van schrikken. Van dingen waar ik het helemaal niet van verwacht. Bijvoorbeeld als een vriendin inees heel snel op me afkomt. Of wanneer een paar vrienden met zijn allen om heen staan. Heel vreemd eigelijk. Ik denk dat het op zich wel weer 'overgaat'. In het begin heb je het er gewoon even heel moeilijk mee, maar ik denk dat je gewoon weer even moet wennen aan dat lichamelijk contact ook fijn kan zijn en dat je er dus niet van hoeft te schrikken.