De nonsologie
 

Waarom zouden gedichten minder mooi zijn als er geen directe diepere gedachten uit de letterlijke gezamenlijke betekenis van de woorden is? Ik weet nog niet wat ik ga schrijven, maar wel in welke vorm. De nonsologie.



De vliegende zaklamp,
Hij vliegt en hij vliegt.
Tot het ochtendgloren,
Dan gaat hij liggen in zijn luciferdoosje op de hoek van de tafel.

De vliegende zaklamp,
Hij vliegt en hij vliegt en hij vliegt.
Zonder dat zijn ouders het wisten,
Liet hij zijn licht schijnen op zaken die niet voor vliegende zaklampjes zijn.

De vliegende zaklamp,
Hij vliegt en hij vliegt en hij vliegt.
Tot hij plots verstrikt raakt,
In een spinnenweb van die irritante buurman die steeds belt of de muziek wat zachter kan.

De vliegende zaklamp,
Hij vloog en hij vloog en hij vloog. Kutbuurman.

(Ja, dat krijg je als je rechtstreeks uit je impulsen typt, die man werkt me echt op de zenuwen soms. Zelfs als er geen muziek aanstaat belt hij om te zeggen dat ie zachter moet, hijs paranoide ofzo.)

Wat trouwens ook bijzonder schijnt te zijn, is een gedicht dat je ook van achter naar voren kan lezen. Ik weet niet meer hoe het heet, maar ik ga het nu proberen, al zijn er heel makkelijk vormen van te bedenken, bedenk ik me nu.

Ik heb net minutenlang gekloot, maar het lukt niet echt. Weten jullie iets? Laat het me alsjeblieft weten. Groetjes.

We hebben gegeten en gedronken. (die zin kan je omdraaien dus)

Edit: Beld => belt :o

het punt is meer, dat als je gewoon woorden opschrijft, is dat wel ok, maar meer als een aanzet naar. een gedicht is vaak een stuk tekst waar je een (meestal persoonlijke) betekenis aangeeft.
zomaar impulsen intypen zonder dat er samenhang is valt daar niet onder.

en dat bepaal jij? ik zou graag willen dat je wat meer vertelt over de stijl, bijvoorbeeld?

Ik zie toch heel duidelijk een betekenis. :s

Ik zou van 'beld' 'belt' maken.
Verder vind ik het een beetje kaal gedicht, en wat ik vind van de lange 4e regels der strofen is mezelf niet zo duidelijk.

:D

Ik ga niet zoeken naar een betekenis die er toevallig in gezien kan worden, maar gevoel dat overkomt is een beetje chagrijnig, meer niet.

Een gedicht hoeft natuurlijk geen betekenis te hebben, maar ik heb het liever wel. Anders zou iedere stapel woorden mooi zijn, en zou dichten geen vak zijn, maar gewoon een kwestie van zomaar schrijven. Waar geen inhoud is, is geen herkenning, waar geen herkenning is, raakt niet. Je moet je kunnen verplaatsen in het gedicht vind ik.

Bull:) waar geen herkenning is kan ook raken. In het begin is er nergens herkenning. En zoals ik al zei hoeft het niet te raken! Tis freestyle, of zo.

Met herkenning bedoelde ik niet echt dat je het hebt meegemaakt ofzo, maar dat je je erin kunt verplaatsen, het moet wel iemand aanspreken, anders kun je net zo goed een boodschappenlijstje schrijven.

Bij freestyle gaat het toch vooral om de techniek die je op zo'n snelle manier toch weet toe te passen. Dingen als alliteratie, assonantie en rijm, samen met het ritme, moeten er een prettig geheel van maken. Maar als ik bijvoorbeeld zou staan rappen en het was niet op de maat, het zou niet rijmen en mijn tekst zou ook nog eens nergens op slaan, dan blijft er vrij weinig moois over, toch?.

Def P verkoopt ook platen en zingt ook niet op de maat. Ik vind het een mooi gedicht om zijn simpelheid. Het mooie van gedichten is juist dat er geen vaste regels zijn. Houd het alsjeblieft zo, ok?
Verzin liever een gedicht dat je ook van achter naar voor kan lezen.

Een gedicht kan in zijn simpelheid mooi zijn, maar over het algemeen vind ik dat niet. Is gewoon een kwestie van smaak denk ik. En regels probeer ik zeker niet aan een gedicht te stellen, ik zeg niet wat je wel en niet moet doen, ik geef alleen mijn voorkeuren, mijn mening.

En def p(hoe zeer ik ook een hekel aan zijn stijl heb) rapt toch behoorlijk op de maat :o .

En ik zal eens kijken of het me lukt om iets te maken wat je ook van achter naar voren kunt lezen :) .

dankjewel voor je retrogade, maar hij klopt nog niet echt.