bron:
www.overbevolking.nl
Méér mens met minder mensen
In de hele wereld wonen te veel mensen. Met het vooruitzicht, geschetst door de Verenigde Naties, van een groei van de huidige 6 miljard inwoners naar ongeveer 10 miljard werkt de mensheid aan haar eigen ondergang. De aarde kan ecologisch gezien slechts 3 miljard monden voeden op een wijze die past bij onze westerse normen. Door de stijging van de zeespiegel zal veel laaggelegen vruchtbare grond wegvallen waardoor de honger zal toenemen.
De bevolkingsexplosie van de laatste honderd jaar heeft ook in Nederland geleid tot een onhoudbare situatie. Naast de andere Europese landen valt Nederland met ruim 16 miljoen inwoners erg uit de toon. Wij zien in de veelheid van mensen op het kleine stukje grond, dat Nederland heet, de grootste oorzaak van de meeste maatschappelijke problemen. Naar verhouding betekent dit voor Nederland een maximaal aantal inwoners van rond tien miljoen, willen wij niet als Nederlandse samenleving de aarde eenzijdig blijvend overvragen ten koste van andere volken.
Wij bevinden ons in goed gezelschap. Bekend zijn de publicaties van ‘Tal en Last’ (1972) en het rapport van de Staatscommissie Muntendam (1977); de uitspraken van dr. Willem Drees, verzameld in Drees 90, Geschriften en Gesprekken (1976), van prof. dr. Jan Pen (Tegenspraak, 1994), met name zijn uitspraak: ‘Er wordt veel te zoetsappig gedaan over die neiging om ons maar voort te planten’ in
www.milieudefensie van sep. 1997. Recent zijn publicaties van Pim Fortuyn en Pieter Lakeman (Binnen zonder kloppen, 1999). Van eerdere datum, maar meest in het oog springend is de troonrede van 1979, waarin de zinsnede: ‘Ons land is vol, ten dele overvol’. Van zeer recente datum is het artikel van Jan Pen in de Volkskrant van 12 augustus 2003 met de titel: aantal inwoners moet eerder omlaag’.
Het welzijn van mens, dier en plant in Nederland komt al jaren in de knel. Miljoenen mensen leven onder een voortdurende stress, ruim twee miljoen landgenoten gebruiken slaapmiddelen en vele miljoenen mensen nemen hun toevlucht tot andere middelen om te ontsnappen aan de toenemende eisen van het leven. Steeds meer mensen begrijpen elkaar niet, hebben vooroordelen over elkaar, veroordelen elkaar of staan elkaar soms op forse wijze naar het leven. Burenruzies en lawaai zijn de talrijkste klachten vanuit de Nederlandse samenleving.
Wij zijn ook bezorgd over de afloop van de spiraal van verlies, verdriet en geweld in de Nederlandse samenleving. Of het nu de criminaliteit betreft, de files, de troosteloze woonwijken en industrieterreinen, het aantal zelfmoorden of het uitsterven van plantensoorten, we kunnen niet volstaan met eindeloze discussies.
De integratie is mislukt en desondanks blijft de deur, zij het op een kleinere kier, open staan voor nog meer mensen, terwijl aan hen die onbeperkt kinderen op de wereld willen zetten geen duimbreed in de weg wordt gelegd. Zowel over de multiculturele samenleving als over de immigratie wordt ons voorgehouden dat zij beide een goede zaak zijn waar politici achter staan en waar zij bewust voor gekozen hebben. Het tegendeel is waar: het is hen en daarmee ons ongewild overkomen, het is de politiek boven het hoofd gegroeid. Tegelijkertijd is zij haar verantwoordelijkheden over dit kleine stukje grond uit de weg gegaan door telkens te komen met schijnoplossingen, niets meer dan symptoombestrijding. Eerdere pogingen hier iets aan te doen zijn stelselmatig in de kiem gesmoord.
Ook over de vergrijzing wordt ons een opvatting aangepraat die ons noodzaakt meer kinderen te nemen en meer immigratie toe te laten dan goed voor ons is. De aanleiding is de heilig verklaarde groei van de economie. De gevolgen zijn groei van de industrie, de woonwijken, de wegen, de landingsbanen met als gevolg herrie, vervuiling, aantasting van de natuur en het milieu. Zij hebben onaanvaardbare vormen aangenomen. En niemand roept de groei van de economie een halt toe. Maar de economie is er toch voor ons en wij zijn er toch niet voor de economie?
Wij hebben begrepen dat het zo niet langer kan. Niet nog meer, nog hoger, nog sneller, nog rijker en nog duurder. Want de ecologie is het kind van de rekening en de mens is voor zijn voortbestaan juist afhankelijk van de natuur. Wij moeten ophouden de natuur onze wil op te leggen. Wij dienen ons aan te passen aan wat de aarde ons te bieden heeft en niet andersom.
Nu het communisme zijn remmende werking op het westen heeft verloren, lijkt het kapitalisme niets in de weg staan een onbeperkte groei tegen elke prijs na te streven. Alsof fossiele brandstof onbeperkt aanwezig is en kernenergie de ideale oplossing is. Tegelijkertijd worden van het ooit verfoeide communisme allerhande totalitair aandoende maatregelen van vermeend collectivisme overgenomen die de burger in het zogenaamde vrije westen steeds meer dwingend duwen in de richting van conformisme aan de overheid (Brussel). Het kapitalisme als gradatie van het communisme. Met dank aan het communisme. De opgedrongen politieke correctheid is daar één voorbeeld van naast de centrale planbureaus, de collectieve verzekeringen en de partijdwang van de steeds machtiger wordende grote partijen. Zij verworden steeds meer tot onaantastbare machtsblokken in de staat ver weg van de burger. Daar staat geen echte visie tegenover, maar wel een toenemende honger naar zetels vanwege de macht en niet meer vanwege de idealen.
Door de toenemende belangrijkheid van de Europese Unie komt er nog een bestuurslaag bij. Nog meer bestuurskosten. Wij pleiten voor een kleinere rol van Europa en voor de afschaffing van de provinciale bestuurslaag ten gunste van de zeggenschap van de steden en dorpen en hun burgers. Want er is behoefte aan individualiteit, kleinschaligheid, betrokkenheid, aan gekend worden, aan meer natuur, stilte en rust, begrip en niet aan nog meer geld voor nog grotere projecten.
In deze uitzichtloze situatie is het niet vreemd dat veel ouders hun greep verliezen op hun kinderen en veel scholen aan de onderkant van de samenleving alleen nog maar kunnen bijsturen in plaats van het verwezenlijken van idealen. Immigranten die heel begrijpelijk zijn afgekomen op de lokroep van de vrijheid of de rijkdom, raken het spoor bijster in de samenleving wier leden zelf amper nog begrijpen wat hun politieke leiders bekokstoven met hun wirwar van regels.
Daarom willen wij als politieke partij u een nieuwe keuzemogelijkheid bieden. Wij hebben een aantal zeer concrete en belangrijke punten voor u op een rijtje gezet. Binnenkort worden die hier gepubliceerd.
PARTIJ TEGEN OVERBEVOLKING
Postbus 267
5550 AG Valkenswaard
Fax 040-2046696
Email
info@tienmiljoen.nl
Drs. Paul J. Gerbrands, voorzitter
_______________________________
(y) realistische partij
