huilen..
 

er is iets waar ik heel erg meezit,
ik kan namelijk niet meer huilen..

toen ik in de 3e zat (vorig jaar dus) kon ik de hele dag door wel huilen, maar toen heb ik alles opgekropt, alles weggeduwd.daar heb ik nu son spijt van..want nu lukt het niet meer..ik wil zo graag huilen , k wil zo graag alle tranen die er zijn,en dat zijn er heel veel, gwoon lekker laten lopen..kon het maar..volgens de leerlingbegeleidster,schoolpedagoog én volgens de psychiater waar ik loop komt het vanzelf wel weer..k heb er nie zowveel vertrouwen in..

kunnnen jullie mij vertellen hoe ik moet huilen?
waar het niet lukt?k wil het zo graag, misschien wel iets te graag.. :(...k wil het zo graag kwijt..maar het lukt gwoon niet..

help me alsjeblieft.

je zou kunnen ophouden met deze onzin, wat positiever tegen het leven aan kunnen gaan kijken. Misschien realiseer je je dan ook weer de dingen des levens waar je echt om moet huilen.

Wil je per se huilen, of wil je die dingen waardoor je
moet huilen kwijt?

Als het 't tweede is, zou ik naar een andere manier van
uiten zoeken. Huilen is niet de enige manier waarop je dingen
"kwijt kunt raken", er zijn nog zoveel andere goede manieren
om je mee te kunnen uiten...

Ga eens op zoek naar een andere manier (schrijven, sporten,
enz?), blijf je niet blindstaren op één ding... Er is meer dan dat.

Bovendien denk ik ook dat het blijven focussen op het 'moeten
kunnen huilen' eerder in je nadeel werkt dan in je voordeel.
Misschien blokkeert dat je juist wel.

Ik ken je gevoel wel. Ik heb dat een hele tijd gehad, dat ik niet kon huilen, hoe graag ik dat ook wilde zegmaar. Het moment stond ernaar, het huilen zou voor mij dan zegmaar een uitlaatklep zijn. Maar het lukte niet echt. Sinds afgelopen vrijdag eigenlijk kan ik dat weer. Maar nu loop ik constant te huilen, daar heb ik ook geen zin in. Probeer je er niet op te focussen, op het huilen.

he meissie,

ja ik begrijp wat je doormaakt, ik heb dat namelik ook een tijde gehad. ik kwam erachter namelijk dat ik soms toch best fijn vond om te gaan huilen, het luchte namelijk wat op. na een tijdje kwam het namelijk weer. dus ik weet iig wel zeker dat het bij ou ook terug komt, meestal als er helemaal niet meer me bezig bent.

Ik herken waar je last van hebt. Ik heb t ook een tijdje gehad, ik kon niet meer huilen en ik dacht dat dat altijd zo zou blijven tot het op een gegeven moment vanzelf weer terug kwam tot mijn grote verbazing, je psych enzo hebben gelijk. Mijn tip is er niet teveel over piekeren want het komt echt vanzelf terug gewoon geduld hebben dus. Liefs miss x

waarom wil je huilen? Huil van blijschap omdat je iets moois ziet....

Het kan opluchten. Maar dan is de volgende vraag: waarom wil je huilen ipv proberen minder depressief te worden?

:)

ja, duw haar anders nog wat meer in haar schulp.

ik vind niet dat je zo moet reageren, omdat je niet weet waarom ze wil huilen. Misschien heeft ze veel ergs meegemaakt, en voelt ze zich enorm slecht omdat he nog allemaal in haar zit, omdat ze het zo heeft opgekropt.

ikk wil huilen, omdat ik het kwijt wil, gwoon lekker ff n potje janken, ik schrijf ookw vreselijk veel ma wil gwoon weer lekker ff n potje janken,maar het lijkt wel erg moeilijk.

Ik ben het anders erg eens met z'n eerste 2 zinnen. De laatste niet omdat ik inderdaad niet weet wat er gebeurd is, ik weet niet of ze onterecht zo depressief is. Maar wat de reden ook is.. het zou altijd beter zijn als je wat positiever werd.

Toch? :)

Ik heb dat ook een tijd lang gehad. Het enige wat ik kon was huilen bij films of tv-series. Dan hoefte het niet eens zo heel heftig te zijn, maar ik zat al snel te snikken voor de tv. (dan wel als niemand het zag)
Ik heb het dan ook op die momenten echt laten gaan en dat voelde zo goed.

Nu kan ik redelijk weer huilen. Soms wel iets te snel weer, maar dat is iets anders.. Ik heb ook iemand gevonden bij wie ik gewoon mijzelf kan zijn en mijn emoties kan uiten. Toen mijn vader overleed heb ik bijna niet gehuild, maar toen op zijn crematie draaide ze een liedje waar ik iets mee heb, op verzoek van mijn zusje en toen had ik echt t gevoel dat ik instortte. Ik heb gehuild en gehuild en gehuild met de armen van mijn vriend om me heen. Veilig en beschermend. Dat stelde me gerust en dat maakt me ook elke keer weer rustig. Als hij me vasthoud wordt ik gewoon rustig en dat is zo'n fijn gevoel. Jammergenoeg kan ik niet altijd bij hem zijn en is hij er natuurlijk niet altijd wanneer ik hem nodig heb, maar ik hoop dat jij ook iemand vind bij wie je jezelf kan zijn en kan vertellen wat je dwars zit. Een beetje lose reactie, maar wou het even zeggen.

En als je niet kunt huilen kun je het toch van je afschrijven? Of typen? En dan met een beetje zielige muziek is het veel makkelijker.. Succes!

Niet zo op letten:)
Gewoon verdergaan met dingentjes doen, het huilen komt vanzelf wel weer.
Wat je wel kunt doen is wat meer stil gaan staan bij je emoties, want misschien wil je wel ZO graag huilen, dat je probeert te huilen wanneer je juist een totaal andere emotie voelt.

Je hebt zoveel opgekropt, zoveel dingen niet toegelaten aan jezelf. Dat heeft vast een tijdje geduurt voordat je dat is gelukt. Om die muur weer af te kunnen breken heb je ook weer even tijd nodig. Geef jezelf die tijd.

Liefs

Eendje

thnx voor jullie reacties..
thnx..:)

Ik heb al 6 jaar geen traan gelaten. Dat komt omdat ik me nooit kwetsbaar wil (durf?) opstellen. Ik laat bijna nooit uiterlijke tekenen van sterke emotie zien. Dat is soms erg vervelend omdat ik er dan wel mee blijf zitten. Ook denken sommige mensen dat ik geem emotie HEB en wvermijden mij daarom. Ik heb er echter mee leren leven.

Ik heb geen idee wat je moet doen om eens flink te huilen.
Sommige dagen heb ik echt een k*tgevoel en dan zou ik het ook gewoon eens van me af willen huilen. En dan echt flink, zodat je schokt en hardop huilt. DAt kan zo opluchten. Toch heb ik die niet vaak. Als ik heel boos ben! Kan op van alles en nog wat zijn en als ik dan helemaal geen raad meer weet met mijn gevoelens en kwaad ben op iedereen dan hou ik het niet meer dan komt het echte huilen. Bij mijn vriend wel een aantal keer gehad, was echt een opluchting, maar als hij zegt dat ik mag huilen dan lukt het weer niet.

Hey,

Ik zou op dit moment ook willen huilen maar bij mij gaat het ook niet. Nu, bij mij is da goed want ik huil dikwijls om het minste. :)
Toch hoop ik dat mijn tranen er ook nog uitkomen.

Och, geef het tijd ;)
Voor je het beseft huil je weer en dan wil je het nimeer.

Klinkt mss als zever maar tis goe bedoeld :)

Lieve groetjes Magicflower

weet je, je moet er gewoon niet over nadenken. alles opkroppen bevordert het huilen inderdaad niet. maar er komt een moment dat er een druppel komt, zodat jij alles eruit gooit. echt waar. *herkent namelijk.*

Ik heb daar ook last van. Wat er ook gebeurt, ik heb altijd maar 1 traan. Heel erg vind ik het niet, als ik me klote voel schrijf ik het van me af of praat er over. Het enige wat ik er erg aan vind is dat mensen me daardoor als gevoelloos zien