Even mijn verhaal kwijt
 

Hey luitjes,

Zoals jullie misschien wel weten uit eerdere posts van mij, is mijn vader inmiddels 3 jaar geleden overleden. Maar ik heb er nogsteeds problemen mee, al lijken ze niet meer direct van dit gebeuren af te komen. Sinds ik nu twee intake gesprekken bij de psychiater heb gehad, en ik afwachtend ben op de oproep voor hulp (waar een wachttijd voor is) heb ik besloten om werk te gaan zoeken, dit om uit de thuissleur te komen.

Echter, ik zit te twijfelen of ik het wel zal doen. Ik ben vandaag niet gegaan (eerste dag) en mijn werkgever heeft me nog een kans gegeven. Ik wil niet werken; heb het idee dat ik daar niet aan toe ben. Maar zodra ik besluit niet te gaan, wil ik weer wél werken. Ik weet nu dus niet wat ik moet doen. Ik moet nu morgen werken, en heb een proeftijd.

Sinds de eerste intakegesprek is het eigenlijk beter, maar toch ook slechter met mij gegaan. Het praten over mijn problemen heeft me veranderd. Ik ben sneller kwaad, of sneller verdrietig. Ik heb nu ook af en toe dat ik spontaan moet huilen, en me opeens leeg voel zonder reden. Ik kan niet huilen, ben slecht in het uiten van emoties, dus ver kom ik er niet mee. Ik heb ze nu vrij vaak, en als ik nu ook een dip heb, zit ik diep in een dip.

Net de psyche proberen te bellen, maar die was er niet helaas. Ik weet gewoon niet wat ik aan moet met het werken, en hoe ik van dit probleem afkom. Ik heb zelfs even ruzie gehad met mijn vriendin, omdat ik een snijdende opmerking had gemaakt...het voelt soms alsof ik mezelf niet ben.....

AuC

Wat voor werk ga je doen?

Misschien is het een idee om rustig te beginnen. Niet teveel hooi op je vork nemen. ;) Bijvoorbeeld alleen licht werk doen, of alleen halve dagen werken.

Het is erg licht werk, kassa draaien (wat overigens wel verantwoordelijk werk is). Het is daar zo, dat ik er niet zomaar tussenuit kan knijpen als ik me slecht voel, denk ik.

Waarom wil je toch niet werken dan? Wat houdt je tegen..?

Misschien rust er teveel druk op je, dat kun je oplossen door met je werkgever te gaan praten.

Lieve AuC

Het is denk ik wel beter om te gaan werken. Je bent dan met iets bezig. Maar ik snap dat je het moeilijk vind. Dat je sneller kwaad bent en snel huilt is niet erg, maar hou wel je vrienden op de hoogte, zodat ze jou reacties kunnen snappen. Weet je vriendin wat er aan de hand is? Hoop dat iedereen beetje begrip toont. Blijf je emoties uiten. Goed van je dat je naar een psychiater bent gegaan. Heel veel sterkte en succes.

Liefs Hesther

hoi...

Wat vreselijk voor je dat je vader is overleden (als is het 3 jaar terug, het blijft niet makkelijk) ({)(})

Als ik jou was zal ik wel gaan werken. Je zit nog in je proeftijd, dus als het echt niet gaat kan je ieder moment opstappen, en hoef je niet nog een maand af te maken.
En wie weet ga je je er juist wel beter door voelen.

De andere problemen... Gelukkig zit je bij een psycholoog. Leg hem/haar je problemen voor... Je hebt net pas een intake gehad, kijk naar de toekomst! volgens mij kan alles alleen nog maar beter gaan!!

hug! wendy

Hey hey,

Bedankt voor de reacties. Net mijn moeder uitgelegd hoe ik me voel. Mijn vriendin en een goede vriend van me wisten het al, dus dat komt wel goed. Voel me nu ook iets opgeluchter, en ga morgen gewoon werken. Je hebt inderdaad kans dat het in één keer stukken beter gaat (aangezien ik dan uit de sleur kom).

Ik bel morgen in ieder geval de psyche even om het haar te vertellen. Wat me wel goed lijkt om te doen.

(y)

Nog veel sterkte. Heb respect voor je dat je gaat werken. Heel goed.

Liefs Hesther

Hey iedereen,

Nogmaals bedankt voor de reactie's.

Ik heb vandaag mijn psyche gebeld, en zij vond ook dat ik waarschijnlijk nog niet toe was aan werken. Ik heb haar uitgelegd van mijn buien, dat ik soms moet huilen maar dat me nooit lukt. Dat ik erg prikkelbaar ben, en mijn emoties heftig reageren.

Ze wou het werken opnemen als doel voor de behandeling, en ik wacht dus eerst dat af. Ik voel me nu met deze keuze - om toch niet te gaan werken - erg goed, en ik denk dat ik daar eerst even aandacht aan moet besteden.

Mijn psychiater praat hier overigens over depressie. Ze zei ook dat - door de intake gesprekken - do onbewuste emoties als het waren naar boven zijn gekomen, en die er nu uit willen proberen te komen.

Nogmaals bedankt, maar ik voel me toch beter bij de keuze die ik momenteel heb gemaakt. :)

Je wacht nu dus even met werken als ik je goed begrijp?

Yep, ik wacht even tot ik me goed genoeg voel óf totdat de psyche me ermee geholpen heeft.

Dat is denk ik ook het beste :) Succes!

heej, ik ben er ook nog niet aan toe om echt werk te doen. Te veel druk en stress en zo. Daarom doe ik nu vrijwilligerswerk, dat scheelt een hele hoop, misschien heb je daar ooit wat aan:)

Veel succes, goed dat je zo kunt denken(y):)