Silent witness
 

Kruimels koffie in de hals
van je roomomrande lippen
laten mijn ogen in volle triestheid
weer zeven tellen halt houden
wanneer ik zonder meer
mijn gedachten naar gisteren wend

toen je ziek en radeloos
ook voor mij jouw leven sloot
toen je jouw klein gehouden dromen
van alle groei ontzag
toen je glinsterlachend beloofde
dat het ooit weer beter werd

toen ik onbelemmerd geloofde
dat je er altijd zijn zou

voor mij toch

went .

prima gedicht(Y).