Als de liefde overgaat in vriendschap.
 

Als de liefde overgaat in vriendschap.

Wie herkent dit? Je bent graag bij je partner, je bent dol op knuffelen met hem/haar en jullie lachen wat af. Maar toch is er ten opzichte van de eerste tijd een boel veranderd. Sowieso zijn de verliefdheidskriebels er nog maar sporadisch of nooit, maar daarvoor in de plaats voel je een diepgewortelde liefde. Houden van. In den beginne erg eng, maar je raakt gewend aan dat geborgen gevoel. Toch kan je partner op sommige momenten meer een goede vriend van je lijken. En dan?

Wat doe je op zo’n moment? De vrijheid kan beginnen te kriebelen. Kies je daarvoor? En hoe herken je überhaupt de Liefde van je Leven?

Ik herken dit heel goed, zit er middenin.
Heb onlangs de knoop doorgehakt en voor vrijheid gekozen, maar nu ik de vrijheid heb weet ik niet wat ik ermee moet. Het lijkt allemaal zo niveauloos, en ik moet duidelijk weer op gang komen..
Ik vraag me af of deze vrijheid de prijs die ik ervoor betaald heb waard was. Ik heb mijn relatie gewoon kapot gemaakt, en dat komt nooit meer helemaal goed.

Ik geloof trouwens niet in de liefde van je leven. Volgens mij is timing erg belangrijk.

Nog meer van hem gaan houden, en dat blijven doen.

ik zelf heb dit gehad.
Ben van vrienden naar verkering gegaan en toen weer vrienden.
Zij heeft het uitgemaakt en vind der nog steeds een beetje leuk ook al is het al 6 maanden geleden.

heb een jaar met m`n ex gegaan.. heb hem vorige week weer gezien sins dat het 2.5 maanden uit was.. en gepraat over dingen.. heb was heel moeilijk.. want je merkt heel goed dat je diep van binnen kei veel van elkaar houd.. maar dat het gewoon niet gaat..

Hangt van persoon en gevoelens af. De vrijheid begint idd soms te kriebelen maar ik kies daar niet voor, ik kies voor m'n vriend. :)

Het is dom om het uit te maken daarom.

De kriebels zijn puur hormonen, en als je gelukkig bent met de persoon waar je nu een relatie mee hebt, moet je hem houden.

Dat is ook het foute van de huidige cultuur: Geen verliefdheidsgevoelens meer? Hoppa, uitmaken. Dat is zo fout!

Dat brengt alleen maar onnodig verdriet mee zich mee, en zonder liefde zul je nooit gelukkig zijn.

Het is "normaal" dat verliefdheidskriebels niet levenslang standhouden. De vraag is dan dus of je daar mee kunt leven, of je er genoegen mee neemt, en of het alleen het verdwijnen van dat gevoel is, of dat er nog meer (structureel) anders is geworden...

Verliefdheid vloeit vaak niet zozeer over in vriendschap, maar in <i>houden van</i>. Fantastisch.

Danny

bij mij gister gebeurd..
ze maakte het uit

We waren eerst vrienden en probeerde een relatie. Dat ging niet goed, en nu weer vrienden. Een stap ik de goede richting zeg ik dan maar.

Je kan niet eeuwig verliefd blijven... Na een tijdje gaat de verliefdheid over in liefde. Voor sommige mensen blijkt dit een moeilijke stap te zijn. Ik heb al heel wat koppeltjes uit elkaar zien gaan op dat moment.
Als je altijd wegloopt op het moment dat je dat gevoel krijgt, dan zal je waarschijnlijk ook nooit langer dan 2-3 jaar bij iemand samen blijven. Tuurlijk zullen er af en toe nog wel eens verliefheidsgevoelens komen bovendrijven. De ene keer voor je vriend/in, de andere keer voor iemand anders... maar zou je echt alles wat je hebt met je huidige vriend/in weg willen gooien om per se dat verliefdheidsgevoel terug te krijgen? Dat gevoel gaat uiteindelijk na een paar jaar ook weer weg....

Liefde is gewoon het gevoel om je veilig te voelen bij de persoon van wie je houdt. Om het gevoel te hebben dat je naar huis terugkomt als je bij hem/haar bent...

je kunt idd niet eeuwig verliefd blijven, en ik merk bij mij dat het verliefde overgaat in inderdaad dat diepe gewortelde gevoel van liefde..en ik dénk er niet eens over om mijn vrijheid terug te willen, ik wil niets liever dan bij hem blijven :)

Als je nog jong bent en alles, dan kun je het natuurlijk best uitmaken omdat je vrijheid wil óf omdat het 'houden van' niet zo super diep geworteld zit, als de verliefdheid over gaat.
Later vind ik het onzinnig, zéker als je samenwoont enzo; dan moet 'houden van' toch voldoende zijn.
Ik las in een tijdschrift over een stel dat na drie jaar uit elkaar was gegaan 'omdat ze minder verliefd waren dan eerst', ze waren begin 30 en hadden samen twee kindjes. Dán vind ik het dus echt stom.

Hier ben ik het niet helemaal mee eens. Zelfs als je al kinderen hebt moet er nog zoiets als spanning zijn, anders werkt het niet. Ik denk dat in geen geval 'houden van' genoeg is. De speciale band die af en toe een kriebel geeft moet er toch op hoge leeftijd ook zijn?

Maar wat is precies 'gelukkig zijn'? Ik weet t namelijk niet...

gelukkig zijn is als je alles van de wereld hebt, wat leuk moet zijn....
niemand is gelukkig dus...
maaar! je hebt ook mensen die gewoon tevreden zijn met de dingen die ze hebben, en die kunnen daar dus ook blij van zijn! en gelukkig misschien wel.... een rare omschrijving, maar werkelijkheid... (naar mijn idee:))

GElukkig. Af en toe voel ik me supergelukkig alsof ik alles aankan en of mijn leven het beste is dat er kan zijn. En andere keren ben ik diepongelukkig. Je geluk hangt af van jezelf.
En ik vind ook dat je wel soms weer helemaal kriebels moet krijgen of dat je naar je vriend(in) kijkt en denkt wat is hij/zij toch een lieverd. 'ik kon het niet beter treffen.' zoiets en dan is het echt houden van. Maar zoals in het begin zal het nooit meer zijn.