Eetstornis? Obsessie? Erfelijk?
 

Hay
Een aantal van jullie zal misschien mijn zus Mira (Dos Santos) kennen (Leonoor iig). Ik vind dat zij anorectische neigingen heeft, maargoed, ik heb het opgegeven om me daar over uit te laten. (misschien als je dit leest, Mir, besef je het). Na Leonoor's posts is het wel een beetje normaler geworden.
Ik vind dat ikzelf een prima gewicht heb (ongeveer 69-70kg/1.85 m). Alleen waar ik me zorgen om begin te maken bij mezelf is, voeding bijna een obsessie van me is. Eigenlijk snoep ik NOOIT terwijl ik er vreselijk van houd. En als ik het doe, voel ik me vreselijk schuldig. Ook denk ik de hele dag aan wat ik eet en weeg ik me iig 's ochtends. Soms ook 's middags en 's avonds, en dan voel ik me natuurlijk weer depri/schuldig omdat mn gewicht dan hoger is dan 's ochtends terwijl dit gewoon normaal is, toch?
Mijn moeder heeft boulimia(is ze voor onder behandeling geweest, gaat nu redelijk goed), en naar mijn mening, zoals ik al zei, is Mira goed opweg om anorexia te krijgen, als dat al krijgen kan. Wat ik me nu afvraag, is, of eetstornissen erfelijk zijn en of ik er symptonen van heb... Ik begin me gewoon zorgen te maken....
[toevoegingen: ik vind mezelf dus niet dik. Ik zou liever magerder zijn, maar die bouw heb ik nou eenmaal niet, ik ga dus ook niet proberen om een skeletje te worden]

Of eetstoornissen erfelijk zijn, weet ik niet. Ik weet wel dat het
invloed op je kan hebben als twee mensen in je directe omgeving
een eetstoornis hebben, of iig niet gezond met eten omgaan ed.

Een eetstoornis is meer dan alleen het niet (of juist wel,
teveel, op foute tijden enz) eten, compenseren en te
weinig/veel wegen...

De manier waarop je met jezelf en het eten omgaat,
en hoe je erover denkt kunnen ook duiden op een es...

Schuldig voelen over wat je eet en hoeveel je weegt,
de hele dag denken aan eten enz, lijken me geen gezonde
gedachtes iig...

Zoek hulp, zou ik zeggen, of praat er iig met iemand over.
Ook al is het in jouw ogen misschien niet "erg genoeg" bijv
omdat je niet heel mager bent of echt probeert af te vallen ed,
dat je je zorgen maakt, het schuldig voelen, geobsedeerd zijn enz
lijken me al genoeg redenen om er iig niet mee te blijven
zitten ed.

Hebben je moeder & zusje hulp, eigenlijk?

In ieder geval eet jij dus wel goed, zoals we in dat andere topic konden lezen. Drie maaltijden op een dag is heel belangrijk. En alle tussendoortjes die je neemt zijn erg gezond.
maar dat eten voor jou zo'n obsessie is, is niet goed. Je hoort echt geen schuldgevoel te hebben na het eten van een snoepje!! En de hele dag met je gewicht bezig zijn is ook absoluut niet goed.
In dat andere topic raadde we je al aan om naar de dokter te gaan, maar dat wil ik bij deze nogmaals doen. Vertel over jouw aankomen/afvallen, maar ook over je gevoelens die je hier beschrijft.
Het is goed dat je op tijd met zoiets komt!!

Dankjewel Balance. Morgen moet ik trouwens voor het eerst naar een psych, misschien kan ik het daar vertellen?

@Quiana: mijn moeder is onder behandeling geweest. Mira blijft ontkennen dat ze ongezond bezich is, en als het woord eetstornis valt ploft ze uit elkaar of gaat ze gewoon weg.

dat zou ik wel doen ja (y)
eetstoornissen (ik weet niet of dat van jou die naam mag hebben, maar in ieder geval klopt je gevoel niet bij wat je eet) hebben vaak een achterliggende oorzaak en jouw psych kan je helpen die oorzaak te vinden. Vervolgens kan hij/zij deze oorzaak proberen weg te nemen, waardoor hij/zij je ook van dit probleem af kan helpen.

Ik denk dat een psycholoog je meer op weg helpt ed, je
helpt om de oorzaak aan te kunnen pakken en daarmee
samen met jou probeert de oorzaak aan te pakken en
het probleem op te lossen.

Oorzaken en/of problemen wegnemen kan niemand, denk ik. :)

Verder ben ik het wel met je eens. (y)

Ik zag net dat je het ook in je beginpost had gezegd idd, van je moeder. :o Kun je er ook met haar over praten ed?

Dankjullie voor de reacties. Ik voel mezelf meteen een stuk zelverzekerder...
(en nu heel erg me best doen om niet naar www.becel.nl te gaan om te kijken hoeveel calorieen ik vandaag gegeten heb)

Het gaat eigenlijk heel slecht met mijn moeder. Mijn vader is vorige maand overleden... Ze is echt niet meer aanspreekbaar, nergens over...

ja zoiets bedoelde ik eigenlijk ook, maar ik verwoordde het idd alsof het je aan komt waaien. Je probeert het idd samen op te lossen en weg te nemen, maar zal er zelf het hardst voor moeten werken.

Help!!!
Volgens deze site: http://www.calorieteller.info/indexnl.html is mijn ideale gewicht 60.2!
Lichaamsbouw:
Leeftijd: 15 jaar
Lengte: 185 centimeter
Geslacht: Vrouw
Bouw: Normaal
Spiermassa: Normaal
Uw optimaal gewicht: 60.20710059171598

Dat kan echt niet kloppen. Ik heb het zelf ook even bekeken, ik ben even lang als jij, maar ben 19 en volgens die site zou ik 63,5 moeten wegen. Als je hier echter 't BMI van uitrekent, zit je zwaar in 't ondergewicht gebied. Dit klopt echt niet hoor, voor mij 63,5 en voor jou 60,2 is veel te weinig.

Wat erg voor je.. :( Ik wens je heel veel sterkte.


Je zou eigenlijk moeten proberen iets minder proberen bezig te zijn met eten. Maar ik ben bang dat dat niet zomaar lukt en erg moeilijk is. Misschien kun je je psycholoog om advies vragen.
Zelf heb ik eigenlijk weinig tips. Ik ben ook een beetje geobsedeerd door wat ik eet en wat ik dan eigenlijk allemaal niet moet eten. Ik wil graag afvallen (terwijl ik helemaal niet te zwaar ben), maar aan de andere kant ben ik dol op lekker eten en lukt m'n dieet ook voor geen meter. Maar met alles wat ik eet (en dan voornamelijk de ongezonde dingen of de dingen die teveel zijn: koekjes/boterham met pindakaas/iets extra's) voel ik me schuldig over wat ik heb gegeten. Eigenlijk zou ik er dan het liefst zo snel mogelijk weer vanaf komen, maar dat gaat niet (altijd) en daardoor zit ik dan niet lekker in m'n vel.
Op de weegschaal durf ik eigenlijk niet (tenzij ik zeker weet dat ik afgevallen ben).

Gelukkig ik schrok me rot..

Ja, dat is allemaal heel herkenbaar. Als ik iemand een gevulde koek zie eten, word ik of heel jaloers: zo'n mooi figuurtje en een gevoelde koek kunnen eten... of ik heb zoiets van: Meid doe niet zo gek straks word je dik!

ja, het klopt echt niet hoor.

bij meisjes moet je altijd aanhouden dat je de lengte in cm - 110 moet doen. dus als je 185 cm bent, dan is jouw ideale gewicht ongeveer 75 kilo.

en gecondoleerd meissie :(

Dankjewel. misschien komt het wel omdat ik zo in de war ben. ik zit hier gewoon te huilen, heb gewoon het gevoel dat er niemand meer is die om me geeft. ik weet zo langzamerhand niet meer over wie en over wat ik me zorgen moet maken... ben blij dat ik morgen eindelijk naar de psych ga...
sorry voor mijn aanstellerig gezeur :'(

Die site klopt niet :s . Volgens dat ding ben ik 4 kilo te zwaar. En ik vind mezelf juist iets te licht :p . Maar niks aan te doen. Het geeft helemaal niks! Als je maar gezond blijft eten en af en toe even lekker een snoepje neemt is er niks aan de hand. Blijf gewoon eten zoals je nu doet (gelezen in het andere topic van je), want dat is zeer gezond. Echt goed hoor. :)

Veel succes morgen bij de psych... :(

nooit geweten dat er meer mensen zijn zoals mij... ik heb ook geen anorexia, maar ben wel heel erg geobsedeerd door mijn lichaam, gewicht, eten enz... ik herken ook heel veel dingen die hier gezegd zijn, zoals schuldgevoelens enzo..
en ik vind mezelf ook te zwaar alhoelwel ik volgens die ene link 2 kilo te licht ben... ik weet eigenlijk niet of het gezond is, maar ik slik 's morgens ook soort van afslankpillen... niet dat het werkt, het is meer het idee...
ach ja, kweet eigenlijk nie waaom ik dit hier schrijf enzo, maar moest het gewoon ff kwijt...

sissi

Die afslankpillen zijn heel slecht. De meeste tenminste, want die werken als laxeermiddelen en dat is erg slecht voor je darmen!
Hoeveel weeg je en wat is je lengte? Want als je volgens die site te licht bent, denk ik dat je absoluut niet dik bent!!!

Ik herken mezelf heel erg in Giovanna. Ik ben 1.65 m en weeg 53 kilo. Ik ben ook heel erg met mijn gewicht bezig, weeg me iedere dag. Ook ik voel me vaak schuldig als ik snoep/chips/ijs heb gegeten. In het weekend eet ik vaak vrij veel chocola (ik kan er dan echt niet vanaf blijven) wat ik er dan doordeweeks weer af probeer te krijgen door geen tussendoortjes te eten en minder "gewoon" te eten. Door dit topic ben ik zelfs op het idee gebracht om de calorien die ik dagelijks binnen krijg te gaan tellen op de websites :( . Ik wil hier graag vanaf komen maar ik weet niet hoe...mijn figuur bepaald voor een groot deel mijn zelfvertrouwen :( .

ik heb geen antwoorden, maar denk zeker dat het wel iets van onze cultuur is(geen enkele holbewoner die last had van eetstoornissen en pas de laatste jaren komt met onze westerse cultuur anorexia in Azi"e) en biologisch gezien lijkt het me onwaarschijnlijk dat het in je genen ligt.

Idd, dit staat in je genen beschreven en kan dus ook over geerfd worden, want je erfd een deel van de genen van je ouders, en eigenschappen erf je dus ook! in dit geval heeft het met eten te maken. Je moet hier heel voorzichtig zijn en er toch rekening mee houden!!! :eek:

het is gewoon die stomme wereld van tegenwoordig die meisje als ik (en andere) aanpraat dat ze te dik zijn, niet mogen snoepen, meer moeten nadenken bij hun eten oftewel er uit moeten zien als een fototmodel en wij zijn het zelf die zo stom zijn om dat te gaan geloven simpelweg omdat we gewoon f*cking onzeker zijn!

het is gewoon zo stom, ik heb ook aan het eind van de dag een mega schuld gevoel over wat ik die dag heb gegeten! ik heb wel is twee weken alles uitgekotst, wel is twee weken ongeveer niks gegeten en wel is twee weken me elke dag volgepropt! het is zo stom om dat ik het gevoel heb dat ik te dik ben en ergens weet ik ook wel dat ik dat niet ben het dringt alleen niet tot me door!

iedereen sterkte!

gezeur is het sowieso niet. ik vind het juist erg goed als je je eigen problemen durft in te zien, want daar is veel moed voor nodig. en al helemaal als je daarnaast ook nog je zus en je moeder probeert te helpen!
hoe is je gesprek met de psycholoog gegaan? en wanneer heb je je volgende afspraak?
Ik hoop dat hij of zij je erg kan helpen. In ieder geval is het al heel goed dat je naar iemand toe gaat die je met al je problemen kan helpen (y)

Ik las gisteren trouwens in de Psy (vakblad voor mensen die werken in/aan psychiatrische instellingen) van mijn moeder dat 'aanleg voor' anorexia in elk geval zeker weten genetisch bepaald is.

Bij officiele dingen over de BMI wordt er altijd wel bijgezegd dat het alleen geldt voor gezonde mensen die niet extreem veel sporten tussen de 20 en de 60 jaar. Ik neem aan dat die kameraad van jou niet in die groep valt, als hij 'heel erg bezig is met bodybuilden' dan zal hij toch wél extreem veel sporten. En dan slaat de BMI inderdaad nergens op.

Meestal wel, maar niet als je bijvoorbeeld een eetstoornis hebt zoals waar dit topic over gaat, want dan heb je geen realistisch beeld van jezelf :)

Erfelijk volgens mij niet. Het is iig nog nooit bewezen.
Maar wat ik denk in jullie situatie dat jullie moeder het zeg maar een beetje heeft doorgegeven. Omdat zij eetgestoord is hebben jullie haar gedrag onbewust overgenomen. Het gebeurd vaak dat kinderen van moeders met een eetstoornis tijdens de opvoeding vaak ook een eetstoornis krijgen. Kijk eens bij vriendinnnen of familie thuis, of het eten daar op dezelfde manier gaat. Je hebt grote kans dat het er daar heel anders aan toe gaat.

Je zusje.....ik ken haar niet dus ik kan niet oordelen of ze anorexia heeft/gaat krijgen. Let niet teveel op haar eten, want dat is heel erg irritatn maar wees gewoon aardig voor haar, geef haar af en toe een complimentje(niet te vaak, want dan is het ongeloofwaardig) en zorg dat jullie een goede band hebben. Als je zeker weet dat er iets mis is met haar, vertel het tegen een volwassenen zodat er gelijk kan worden ingegrepen.

En jezelf.....ik denk niet dat je al een eetstoornis hebt maar je bent niet helemaal goed bezig met eten. Deze gewoontes heb je waarschijnlijk van je moeder overgenomen en het zal niet makkelijk zijn om die te veranderen. Je vind je zelf niet te dik, maar hebt wel spijt als je hebt gesnoept. Heb je dan spijt omdat je bang bent te dik te worden? Of is het gewoon een gewoonte van je, gewoon iets wat je hebt aangeleerd?
Als het om het eerste gaat, heb je grote kans dat je een eetstoornis gaat krijgen, het is namelijk helemaal niet ok om na alles spijt te hebben. Als het om het tweede gaat is het zeker niet normaal, maar dan heb je dnek ik geen eetstoornis, maar heb je dit gewoon meegenomen uit je opvoeding.
Bij het eerste: Kijk eens op sabn.nl, is een goede site en kijk of je er wat in herkent. Zoek dan zo snel mogelijk hulp, ga met iemand praten en zorg dat je er vanaf komt!
Als het om het tweede gaat, probeer je zelf nieuwe normale eetgewoontes aan te leren. Ga veel bij vriendinnen of familie eten en logeren en kijk hoe het er daar aantoe gaat. Met snoepen...probeer eerst snoep waar je waarschijnlijk minder spijt van zou krijgen, een waterijsje, koekje en bouw dat op, magnum, gevulde koek ofz enz enz.

In beide gevallen zou het niet makkelijk zijn, maar ik denk dat je weet hoe erg een eetstoornis is(van je moeder) en dat wil je jezelf echt niet aandoen!!!!
Sterkte!

Het ging eigenlijk goed:). We hebben het hier nog niet over gehad, maar ik ga 8 maart weer. Ik denk dat ik het er dan wel over durf te hebben.

Het probleem is, dat ik niet kan sporten.

Door haar ziekte. En ze kan ook niet extra wandelen/fietsen.

Mag ik vragen wat voor ziekte zij (en jij) heeft...?

Een erfelijke hartziekte. Nu nog niets aan te doen, alleen als het erger [dodelijk] wordt. Mijn vader had het ook(is hij overigens niet aan overleden). Meer wil ik er niet over kwijt.