De wereld door doemdenkers versplinterd
 

vanachter gebroken ruiten
lijkt de wereld gefragmenteerd
kleine stukjes en beetjes
net niet overlopend
zoals het zou moeten zijn

wanneer heb ik de wereld laten vallen
gebroken in al die kleine stukjes
lijkt alles anders dan het is

“My mind is so troubled
I do not recognize my past
I can not explain my feelings
I just feel bloody broken”

doemdenkers zijn wellicht niet welkom
maar komen binnen met geweld
breken de wereld -
die eens zo vertrouwelijk was –
in veel te kleine stukjes

onbegrip groeit gestaag
en ik voel me bedolven
een regen van glassplinters
versplinterd mijn bestaan

Ik vind dat je een hele sterke vergelijking maakt, maar dat je die in de laatste twee strofen net wat te veel laat terugkomen; hierdoor verliest de beeldspraak wat van zijn uitwerking vind ik.

Verder heb ik geen negatieve kritiek op je gedicht; heel verzorgd, mooie vorm, nette opmaak, waardoor het allemaal heel prettig leest! Ik vind de Engelstalige strofe leuk; 'bloody broken' klinkt gewoon zo goed ;). Knap dat je dat er zo goed in hebt verwerkt, het voegt echt iets toe aan het gedicht, zonder dat het storend wordt. Over de inhoud denk ik nog wat langer na, daar ben ik nog niet helemaal uit ;)!

Jeetje, dat komt echt over. Echt heel goed gedaan, zeg!
Je woordkeuze vind ik echt heel goed, beeldend inderdaad, maar ik stoorde me totaal niet aan de herhalingen, vond ze juist sterk. Dat engelse stukje vind ik ook heel leuk, t leest prettig en past goed bij de rest van het gedicht. Tja, ik heb geen kritiek, echt mooi om te lezen.