Ik kreeg gister de andere kant van mn verhaal te horen...
 

Van het hoofdstuk crisisopname:|

Ik bleek dus onbewust mijn kamer helemaal opgeruimd te hebben, het caviahok verschoond te hebben, mn cavia's vers hooi, groenvoer, water en al die dingen gegeven te hebben, terwijl het normaal zoooooooooo'n enorme takkezooi in mijn kamer was.
Ik heb dit dus gewoon onbewust gedaan, want wilde zo graag dood en dit was dus blijkbaar mijn afscheid voor mijn ouders en mijn cavia's.
Mijn moeder vertelde dat dus ook aan mijn psychologe (nadat er bekend werd gemaakt dat ik een ibs zou krijgen) en die heeft letterlijk gezegd, dat ik gewoon niet meer te vertrouwen was.
Die middag zat ik dan ook gelijk in De Kreek.

Ik vind het fijn om dit soort dingen te horen, ook al doet het pijn, omdat het mijn verhaal completer maakt. Eerst dacht ik namelijk dat ik vrijwillig opgenomen was geweest, omdat ze dat tegen me zeiden om me geen gevaar voor mezelf te laten worden. Later bleek dat een IBS te zijn (In Bewaring Stelling).

Die opname is dus echt een waas voor mij geweest. Ik weet er dus duidelijk dingen niet vanaf, omdat ik zover weg ben geweest.
Ik krijg steeds meer van mijn moeder te horen over hoe het is gegaan en dat is best wel raar.

Zijn er meerdere mensen hier die iets meegemaakt denken te hebben, maar het achteraf totaal iets anders blijkt te zijn?

Ik vind dit best eng, ook gewoon omdat ik mezelf niet meer er op vertrouw of ik bepaalde dingen nou wel zo meemaak of dat het maar een soort waas is.

Wanneer is die opname geweesd dan? Als je ok even wat datums erbij zet zal het misschien wat makkelijker zijn.
Wel aardig vaak dat je van bepaalde dingen niets meer afweet, is het zo lang geleden? Zat je in je eigen wereldje?Of isser wat met je geheugen? Maar goed ik ben niet echt nuttig in dit topic want zoiets heb ik dus nog nooit meegemaakt bij mijzelf of omgeving en dat zal voor de meesten wel gelden. Ik zou het trouwens ook wel eng vinden, je gaat nu misschien wel over je herinneringen (te veel) nadenken, om na te gaan of het wel allemaal echt waar is. Tenminste dat zou ik denk ik doen. Succes ermee

Ik zat in mn eigen wereldje. Ik weet dus niet wat er WERKELIJK aan de gang was.

Toen ik ongeveer anderhalf jaar een overdosis slikte en ik ongeveer 3 uur later in het ziekenhuis belandde (tja, ik was net 14, ik dacht dat ik op een kwartiertje dood zou zijn, maar dat was dus een kleine misrekening :o ). Ik heb daar dus ook een zwart gat van 4 à 5 uur alhoewel ik niet bewusteloos ben geweest. De dagen erop probeerde ik dat wat op te vullen. Het enige dat ik me nog herinner is een lokaal op school en een mevrouw die me een bekertje met een of ander tegengif gaf.

jah idd, dit soort dingen:)

ik heb op school een heftige hyperventilatie-aanval gehad. een aantal dingen weet ik nog, maar een klasgenootje vertelde dat ze een hele tijd naast me had gezeten enzo, daar wist ik niks meer van. ook van een aantal mensen in het ziekenhuis wist ik niks meer, ze schijnen ook een hartfilmpje en een longfoto gemaakt te hebben :confused: .

Een paar maanden geleden had ik een overdosis genomen. Dat was 's ochtends rond 9 uur. Pas vanaf een uur of 3, in het ziekenhuis, kon ik weer denken en dingen onthouden, was ik weer in de wereld zeg maar. Ik heb tussen die tijd ook een heel gat zitten van ongeveer 6 uur, ik was trouwens wel een tijd bewusteloos dus dat is denk ik ook logisch dat ik dat niet onthouden heb. Maar zelfs het moment dat ik die medicijnen nam kan ik me nauwelijks herrineren. Ik leefde toen in een soort waas of zo. :confused:
Alleen een paar kleine dingen, dat een leraar 3 ogen had en dat ik een lokaal op school in liep. De rest heeft een vriendin me verteld, hoe die dag gegaan is. Nou, ik schrok ervan, en vindt het nog steeds vreemd dat ik er echt bijna niks meer van weet (zou ook wel door de overdosis komen, vergiftiging enz)

En vaak heb ik ook kleine momenten, bijvoorbeeld dat ik ergens heen ben gefietst, maar dat ik dat helemaal niet meer weet, terwijl het heel kort geleden was. Maar dat zal iedereen wel eens heben.